به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست

1510عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از طعم لب تو در شکر چیزی هست
وز نور رخ تو در قمر چیزی هست
منکر مشو ای دوست که در عالم فقر
بیرون ز سر و ریش دگر چیزی هست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 2شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 3شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 4شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 5شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 6شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 7شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 8شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 9شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 10شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 11شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 12شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 13شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 14شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 15شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 16شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 17شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 18شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 19شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 20شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 21شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 22شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 23شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 24شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 25شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 26شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 27شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 28شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 29شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 30شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 31شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 32شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 33شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 34شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 35شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 36شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 37شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 38شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 39شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 40شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 41شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 42شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 43شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 44شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 45شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 46شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 47شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 48شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 49شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 50شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 51شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 52شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 53شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 54شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 55شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 56شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 57شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 58شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 59شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 60شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 61شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 62شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 63شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 64شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 65شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 66شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 67شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 68شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 69شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 70شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 71شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 72شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 73شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 74شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 75شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 76شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 77شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 78شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 79شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 80شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 81شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 82شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 83شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 84شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 85شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 86شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 87شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 88شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 89شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 90شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 91شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 92شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 93شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 94شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 95شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 96شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 97شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 98شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 99شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 100شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 101شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 102شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 103شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 104شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 105شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 106شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 107شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 108شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 109شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 110شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...111شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 112شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 113شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 114شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 115شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 116شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 117شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 118شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 119شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 120شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 121شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 122شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 123شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 124شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 125شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...126شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 127شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 128شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 129شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 130شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 131شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 132شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 133شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 134شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ