به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است

1920عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در عالم فقر میر و سلطان هیچ است
در درویشی ملک سلیمان هیچ است
گر نفس تو را به این و آن بفریبد
در گوش مکن عشوهٔ آن کان هیچ است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 2شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 3شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 4شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 5شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 6شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 7شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 8شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 9شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 10شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 11شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 12شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 13شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 14شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 15شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 16شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 17شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 18شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 19شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 20شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 21شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 22شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 23شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 24شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 25شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 26شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 27شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 28شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 29شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 30شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 31شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 32شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 33شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 34شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 35شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 36شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 37شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 38شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 39شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 40شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 41شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 42شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 43شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 44شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 45شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 46شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 47شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 48شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 49شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 50شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 51شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 52شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 53شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 54شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 55شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 56شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 57شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 58شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 59شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 60شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 61شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 62شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 63شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 64شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 65شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 66شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 67شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 68شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 69شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 70شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 71شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 72شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 73شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 74شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 75شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 76شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 77شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 78شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 79شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 80شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 81شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 82شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 83شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 84شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 85شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 86شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 87شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 88شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 89شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 90شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 91شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 92شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 93شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 94شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 95شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 96شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 97شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 98شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 99شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 100شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 101شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 102شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 103شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 104شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 105شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 106شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 107شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...108شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 109شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 110شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 111شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 112شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 113شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 114شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 115شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 116شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 117شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 118شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 119شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 120شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 121شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 122شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...123شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 124شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 125شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 126شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 127شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 128شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 129شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 130شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 131شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ