به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است

1520عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

درویشان را بر همه عالم پیشی است
درویشان را کمینه سودی بیشی است
این محتشمی که عاقلان می طلبند
چون در ره درویش بود درویشی است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 2شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 3شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 4شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 5شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 6شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 7شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 8شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 9شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 10شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 11شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 12شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 13شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 14شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 15شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 16شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 17شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 18شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 19شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 20شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 21شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 22شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 23شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 24شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 25شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 26شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 27شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 28شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 29شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 30شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 31شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 32شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 33شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 34شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 35شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 36شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 37شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 38شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 39شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 40شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 41شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 42شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 43شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 44شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 45شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 46شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 47شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 48شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 49شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 50شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 51شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 52شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 53شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 54شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 55شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 56شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 57شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 58شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 59شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 60شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 61شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 62شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 63شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 64شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 65شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 66شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 67شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 68شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 69شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 70شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 71شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 72شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 73شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 74شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 75شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 76شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 77شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 78شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 79شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 80شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 81شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 82شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 83شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 84شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 85شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 86شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 87شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 88شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 89شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 90شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 91شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 92شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 93شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 94شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 95شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 96شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 97شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 98شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 99شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 100شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 101شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 102شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 103شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 104شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 105شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 106شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 107شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 108شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 109شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...110شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 111شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 112شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 113شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 114شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 115شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 116شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 117شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 118شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 119شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 120شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 121شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 122شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 123شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 124شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...125شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 126شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 127شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 128شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 129شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 130شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 131شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 132شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 133شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ