به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن

1990عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر راحت دل خواهی و آسایش تن
با لقمه و خرقه ای بساز و تن زن
ور اطلس روم خواهی و ماه ختن
از شرق به غرب می رو و جان می کن

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 2شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 3شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 4شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 5شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 6شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 7شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 8شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 9شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 10شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 11شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 12شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 13شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 14شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 15شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 16شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 17شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 18شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 19شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 20شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 21شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 22شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 23شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 24شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 25شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 26شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 27شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 28شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 29شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 30شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 31شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 32شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 33شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 34شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 35شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 36شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 37شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 38شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 39شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 40شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 41شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 42شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 43شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 44شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 45شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 46شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 47شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 48شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 49شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 50شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 51شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 52شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 53شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 54شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 55شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 56شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 57شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 58شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 59شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 60شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 61شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 62شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 63شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 64شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 65شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 66شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 67شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 68شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 69شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 70شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 71شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 72شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 73شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 74شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 75شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 76شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 77شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 78شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 79شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 80شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 81شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 82شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 83شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 84شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 85شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 86شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 87شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 88شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 89شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 90شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 91شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 92شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 93شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 94شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 95شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 96شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 97شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 98شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 99شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 100شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 101شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 102شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 103شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 104شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 105شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 106شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 107شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 108شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 109شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 110شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 111شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 112شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 113شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 114شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 115شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 116شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 117شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 118شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 119شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 120شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 121شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 122شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...123شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 124شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 125شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 126شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 127شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 128شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 129شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 130شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 131شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 132شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 133شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 134شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 135شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 136شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 137شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...138شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 139شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 140شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 141شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 142شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 143شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 144شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 145شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 146شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ