به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب

2000عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از خلق به هیچ گونه یاری مطلب
وز شاخ برهنه سایه داری مطلب
عزّت زقناعت است و خواری زطمع
با عزّت خود بساز و خواری مطلب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 2شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 3شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 4شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 5شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 6شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 7شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 8شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 9شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 10شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 11شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 12شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 13شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 14شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 15شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 16شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 17شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 18شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 19شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 20شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 21شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 22شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 23شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 24شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 25شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 26شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 27شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 28شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 29شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 30شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 31شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 32شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 33شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 34شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 35شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 36شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 37شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 38شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 39شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 40شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 41شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 42شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 43شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 44شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 45شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 46شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 47شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 48شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 49شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 50شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 51شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 52شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 53شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 54شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 55شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 56شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 57شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 58شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 59شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 60شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 61شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 62شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 63شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 64شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 65شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 66شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 67شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 68شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 69شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 70شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 71شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 72شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 73شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 74شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 75شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 76شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 77شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 78شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 79شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 80شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 81شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 82شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 83شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 84شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 85شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 86شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 87شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 88شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 89شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 90شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 91شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 92شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 93شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 94شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 95شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 96شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 97شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 98شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 99شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 100شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 101شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 102شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 103شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 104شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 105شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 106شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 107شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 108شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 109شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 110شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 111شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 112شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 113شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 114شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...115شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 116شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 117شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 118شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 119شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 120شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 121شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 122شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 123شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 124شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 125شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 126شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 127شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 128شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 129شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...130شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 131شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 132شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 133شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 134شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 135شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 136شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 137شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 138شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ