به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی است

1940عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

نفسم چو به نان و تره از من راضی است
کی گویم کاین رییس یا آن قاضی است
از تن به پلاس دفع سرما کردم
پندارم کاطلس است یا مقراضی است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 2شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...3شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 4شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...5شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 6شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 7شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 8شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 9شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 10شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 11شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 12شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 13شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 14شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 15شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 16شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 17شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 18شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 19شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 20شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 21شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 22شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 23شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 24شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 25شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 26شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 27شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 28شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 29شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 30شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 31شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 32شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 33شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 34شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 35شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 36شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 37شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 38شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 39شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 40شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 41شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 42شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 43شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 44شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 45شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 46شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 47شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 48شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 49شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 50شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 51شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 52شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 53شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 54شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 55شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 56شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 57شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 58شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 59شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 60شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 61شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 62شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 63شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 64شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 65شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 66شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 67شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 68شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 69شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 70شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 71شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 72شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 73شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 74شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 75شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 76شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 77شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 78شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 79شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 80شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 81شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 82شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 83شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 84شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 85شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 86شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 87شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 88شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 89شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 90شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 91شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 92شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 93شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 94شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 95شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 96شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 97شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 98شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 99شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 100شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 101شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 102شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 103شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 104شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 105شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 106شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 107شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 108شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 109شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 110شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 111شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 112شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 113شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 114شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 115شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 116شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 117شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 118شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 119شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 120شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 121شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 122شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 123شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 124شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 125شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 126شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 127شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 128شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 129شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 130شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 131شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...132شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 133شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 134شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 135شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 136شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 137شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 138شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 139شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 140شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 141شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 142شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 143شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 144شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 145شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 146شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...147شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 148شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 149شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 150شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 151شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 152شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 153شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 154شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 155شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ