به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم

1860عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

حاشا که من از خاک درت برخیزم
وز لعل لب چون شکرت برخیزم
در آرزوی زلف خم اندر خم تو
چون موی شدم کی زسرت برخیزم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 2شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 3شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 4شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...5شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 6شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...7شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 8شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 9شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 10شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 11شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 12شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 13شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 14شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 15شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 16شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 17شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 18شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 19شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 20شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 21شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 22شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 23شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 24شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 25شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 26شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 27شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 28شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 29شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 30شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 31شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 32شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 33شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 34شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 35شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 36شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 37شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 38شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 39شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 40شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 41شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 42شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 43شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 44شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 45شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 46شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 47شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 48شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 49شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 50شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 51شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 52شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 53شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 54شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 55شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 56شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 57شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 58شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 59شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 60شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 61شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 62شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 63شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 64شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 65شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 66شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 67شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 68شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 69شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 70شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 71شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 72شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 73شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 74شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 75شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 76شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 77شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 78شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 79شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 80شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 81شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 82شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 83شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 84شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 85شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 86شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 87شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 88شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 89شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 90شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 91شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 92شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 93شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 94شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 95شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 96شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 97شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 98شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 99شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 100شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 101شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 102شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 103شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 104شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 105شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 106شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 107شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 108شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 109شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 110شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 111شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 112شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 113شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 114شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 115شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 116شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 117شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 118شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 119شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 120شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 121شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 122شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 123شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 124شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 125شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 126شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 127شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 128شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 129شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 130شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 131شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 132شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 133شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...134شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 135شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 136شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 137شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 138شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 139شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 140شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 141شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 142شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 143شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 144شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 145شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 146شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 147شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 148شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...149شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 150شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 151شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 152شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 153شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 154شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 155شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 156شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 157شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ