به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی

1950عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ترسم که اگر در طلبش نشتابی
بر آتش حسرت دل خود را تابی
تا اینجایی ترک خوش آمد می کن
تا هرچ به آمده است آنجا یابی

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 2شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 3شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 4شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 5شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...6شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 7شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...8شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 9شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 10شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 11شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 12شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 13شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 14شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 15شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 16شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 17شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 18شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 19شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 20شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 21شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 22شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 23شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 24شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 25شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 26شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 27شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 28شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 29شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 30شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 31شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 32شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 33شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 34شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 35شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 36شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 37شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 38شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 39شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 40شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 41شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 42شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 43شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 44شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 45شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 46شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 47شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 48شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 49شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 50شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 51شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 52شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 53شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 54شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 55شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 56شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 57شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 58شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 59شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 60شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 61شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 62شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 63شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 64شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 65شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 66شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 67شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 68شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 69شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 70شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 71شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 72شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 73شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 74شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 75شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 76شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 77شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 78شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 79شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 80شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 81شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 82شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 83شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 84شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 85شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 86شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 87شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 88شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 89شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 90شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 91شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 92شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 93شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 94شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 95شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 96شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 97شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 98شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 99شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 100شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 101شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 102شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 103شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 104شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 105شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 106شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 107شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 108شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 109شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 110شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 111شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 112شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 113شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 114شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 115شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 116شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 117شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 118شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 119شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 120شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 121شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 122شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 123شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 124شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 125شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 126شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 127شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 128شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 129شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 130شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 131شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 132شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 133شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 134شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...135شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 136شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 137شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 138شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 139شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 140شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 141شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 142شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 143شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 144شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 145شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 146شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 147شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 148شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 149شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...150شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 151شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 152شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 153شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 154شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 155شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 156شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 157شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 158شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ