به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند

1620عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

اندر طلب آنک نیست صادق چه کند
و آن را که دلی نیست موافق چه کند
ای پیر اگر عمر نکردی ضایع
زین طفل بیاموز که عاشق چه کند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 2شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 3شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 4شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 5شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 6شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 7شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 8شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 9شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...10شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 11شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...12شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 13شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 14شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 15شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 16شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 17شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 18شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 19شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 20شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 21شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 22شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 23شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 24شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 25شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 26شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 27شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 28شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 29شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 30شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 31شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 32شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 33شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 34شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 35شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 36شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 37شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 38شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 39شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 40شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 41شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 42شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 43شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 44شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 45شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 46شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 47شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 48شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 49شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 50شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 51شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 52شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 53شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 54شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 55شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 56شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 57شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 58شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 59شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 60شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 61شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 62شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 63شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 64شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 65شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 66شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 67شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 68شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 69شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 70شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 71شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 72شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 73شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 74شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 75شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 76شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 77شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 78شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 79شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 80شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 81شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 82شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 83شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 84شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 85شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 86شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 87شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 88شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 89شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 90شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 91شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 92شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 93شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 94شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 95شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 96شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 97شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 98شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 99شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 100شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 101شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 102شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 103شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 104شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 105شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 106شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 107شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 108شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 109شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 110شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 111شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 112شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 113شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 114شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 115شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 116شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 117شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 118شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 119شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 120شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 121شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 122شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 123شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 124شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 125شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 126شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 127شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 128شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 129شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 130شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 131شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 132شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 133شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 134شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 135شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 136شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 137شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 138شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...139شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 140شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 141شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 142شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 143شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 144شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 145شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 146شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 147شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 148شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 149شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 150شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 151شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 152شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 153شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...154شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 155شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 156شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 157شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 158شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 159شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 160شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 161شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 162شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ