به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند

2080عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دل گر نظری کند به روی تو کند
جان گر گذری کند به کوی تو کند
بیچاره کسی که جست و جوی تو کند
جان در سر سرّ گفت و گوی تو کند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 2شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 3شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 4شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 5شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 6شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 7شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...8شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 9شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...10شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 11شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 12شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 13شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 14شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 15شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 16شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 17شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 18شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 19شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 20شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 21شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 22شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 23شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 24شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 25شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 26شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 27شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 28شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 29شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 30شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 31شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 32شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 33شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 34شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 35شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 36شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 37شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 38شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 39شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 40شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 41شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 42شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 43شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 44شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 45شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 46شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 47شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 48شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 49شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 50شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 51شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 52شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 53شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 54شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 55شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 56شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 57شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 58شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 59شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 60شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 61شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 62شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 63شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 64شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 65شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 66شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 67شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 68شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 69شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 70شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 71شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 72شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 73شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 74شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 75شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 76شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 77شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 78شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 79شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 80شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 81شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 82شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 83شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 84شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 85شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 86شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 87شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 88شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 89شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 90شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 91شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 92شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 93شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 94شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 95شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 96شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 97شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 98شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 99شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 100شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 101شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 102شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 103شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 104شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 105شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 106شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 107شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 108شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 109شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 110شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 111شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 112شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 113شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 114شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 115شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 116شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 117شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 118شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 119شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 120شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 121شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 122شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 123شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 124شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 125شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 126شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 127شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 128شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 129شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 130شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 131شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 132شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 133شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 134شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 135شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 136شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...137شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 138شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 139شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 140شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 141شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 142شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 143شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 144شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 145شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 146شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 147شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 148شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 149شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 150شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 151شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...152شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 153شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 154شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 155شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 156شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 157شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 158شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 159شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 160شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ