به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۰۹: فریاد رسی نیست کسی را از کس

2110عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

فریاد رسی نیست کسی را از کس
اندر همه آفاق به یک پای مگس
شاگرد مشو تو هیچ کس را به هوس
گر دل داری دل تو استاد تو بس

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۰۸: چندانک دلم جان کند اندر سر و کار 2شمارهٔ ۱۰۹: فریاد رسی نیست کسی را از کس 3شمارهٔ ۱۱۰: آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش 4شمارهٔ ۱۱۱: ای دل گر ازین پایه فروتر نایی 5شمارهٔ ۱۱۲: ای دل چو خراب گشتی آباد شوی 6شمارهٔ ۱۱۳: بیچاره دلا چند کنی خودبینی 7شمارهٔ ۱۱۴: ای دل چو قلم نقش منمّا می باش 8شمارهٔ ۱۱۵: گر در ره دوست پایدار آید دل 9شمارهٔ ۱۱۶: با یار چرا چنین صبوری ای دل 10شمارهٔ ۱۱۷: رازت چو به پیش خلق شد فاش ای دل 11شمارهٔ ۱۱۸: دل با غم اگر بساختی شادستی 12شمارهٔ ۱۱۹: عشق است که کیمیای فقر است دَروُ 13شمارهٔ ۱۲۰: در درد دل خویش زبی درمانی 14شمارهٔ ۱۲۱: اندر طلب وصل تو ای سرو روان 15شمارهٔ ۱۲۲: اندر طلبت گرچه به سر می پویم 16شمارهٔ ۱۲۳: در راه طلب به آخر آمد نفسم 17شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته تو را به صد هوا می طلبم 18شمارهٔ ۱۲۵: هر چند که من به خویشتن می نرسم 19شمارهٔ ۱۲۶: غمگین غمگین به سوی تو می پویم 20شمارهٔ ۱۲۷: طالب که نه صادق است جایی نرسد 21شمارهٔ ۱۲۸: ای تن خواهی که احتشامت باشد 22شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 23شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 24شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 25شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 26شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 27شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 28شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 29شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 30شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...31شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 32شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...33شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 34شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 35شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 36شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 37شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 38شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 39شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 40شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 41شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 42شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 43شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 44شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 45شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 46شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 47شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 48شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 49شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 50شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 51شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 52شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 53شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 54شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 55شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 56شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 57شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 58شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 59شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 60شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 61شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 62شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 63شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 64شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 65شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 66شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 67شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 68شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 69شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 70شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 71شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 72شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 73شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 74شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 75شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 76شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 77شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 78شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 79شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 80شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 81شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 82شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 83شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 84شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 85شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 86شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 87شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 88شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 89شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 90شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 91شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 92شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 93شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 94شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 95شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 96شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 97شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 98شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 99شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 100شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 101شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 102شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 103شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 104شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 105شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 106شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 107شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 108شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 109شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 110شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 111شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 112شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 113شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 114شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 115شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 116شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 117شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 118شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 119شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 120شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 121شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 122شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 123شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 124شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 125شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 126شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 127شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 128شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 129شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 130شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 131شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 132شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 133شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 134شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 135شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 136شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 137شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 138شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 139شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 140شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 141شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 142شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 143شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 144شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 145شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 146شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 147شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 148شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 149شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 150شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 151شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 152شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 153شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 154شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 155شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 156شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 157شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 158شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 159شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...160شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 161شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 162شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 163شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 164شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 165شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 166شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 167شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 168شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 169شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 170شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 171شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 172شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 173شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 174شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...175شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 176شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 177شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 178شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 179شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 180شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 181شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 182شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 183شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ