به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۱۷: رازت چو به پیش خلق شد فاش ای دل

1900عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

رازت چو به پیش خلق شد فاش ای دل
آگاه شد از حال تو اوباش ای دل
اومید خوشیت ناخوشی بار آرد
می ساز به ناخوشی و خوش باش ای دل

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۶: با یار چرا چنین صبوری ای دل 2شمارهٔ ۱۱۷: رازت چو به پیش خلق شد فاش ای دل 3شمارهٔ ۱۱۸: دل با غم اگر بساختی شادستی 4شمارهٔ ۱۱۹: عشق است که کیمیای فقر است دَروُ 5شمارهٔ ۱۲۰: در درد دل خویش زبی درمانی 6شمارهٔ ۱۲۱: اندر طلب وصل تو ای سرو روان 7شمارهٔ ۱۲۲: اندر طلبت گرچه به سر می پویم 8شمارهٔ ۱۲۳: در راه طلب به آخر آمد نفسم 9شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته تو را به صد هوا می طلبم 10شمارهٔ ۱۲۵: هر چند که من به خویشتن می نرسم 11شمارهٔ ۱۲۶: غمگین غمگین به سوی تو می پویم 12شمارهٔ ۱۲۷: طالب که نه صادق است جایی نرسد 13شمارهٔ ۱۲۸: ای تن خواهی که احتشامت باشد 14شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 15شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 16شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 17شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 18شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 19شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 20شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 21شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 22شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...23شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 24شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...25شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 26شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 27شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 28شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 29شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 30شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 31شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 32شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 33شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 34شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 35شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 36شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 37شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 38شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 39شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 40شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 41شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 42شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 43شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 44شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 45شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 46شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 47شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 48شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 49شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 50شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 51شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 52شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 53شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 54شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 55شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 56شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 57شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 58شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 59شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 60شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 61شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 62شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 63شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 64شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 65شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 66شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 67شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 68شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 69شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 70شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 71شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 72شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 73شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 74شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 75شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 76شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 77شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 78شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 79شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 80شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 81شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 82شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 83شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 84شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 85شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 86شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 87شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 88شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 89شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 90شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 91شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 92شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 93شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 94شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 95شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 96شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 97شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 98شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 99شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 100شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 101شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 102شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 103شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 104شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 105شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 106شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 107شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 108شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 109شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 110شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 111شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 112شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 113شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 114شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 115شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 116شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 117شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 118شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 119شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 120شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 121شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 122شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 123شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 124شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 125شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 126شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 127شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 128شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 129شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 130شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 131شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 132شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 133شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 134شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 135شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 136شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 137شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 138شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 139شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 140شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 141شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 142شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 143شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 144شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 145شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 146شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 147شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 148شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 149شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 150شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 151شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...152شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 153شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 154شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 155شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 156شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 157شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 158شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 159شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 160شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 161شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 162شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 163شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 164شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 165شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 166شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...167شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 168شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 169شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 170شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 171شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 172شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 173شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 174شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 175شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ