به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۱۹: عشق است که کیمیای فقر است دَروُ

1540عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

عشق است که کیمیای فقر است دَروُ
ابری است که صد هزار برق است درو
بنگر تو که دلها چه عجایب بحری است
کاین عالم کاینات غرق است درو

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۸: دل با غم اگر بساختی شادستی 2شمارهٔ ۱۱۹: عشق است که کیمیای فقر است دَروُ 3شمارهٔ ۱۲۰: در درد دل خویش زبی درمانی 4شمارهٔ ۱۲۱: اندر طلب وصل تو ای سرو روان 5شمارهٔ ۱۲۲: اندر طلبت گرچه به سر می پویم 6شمارهٔ ۱۲۳: در راه طلب به آخر آمد نفسم 7شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته تو را به صد هوا می طلبم 8شمارهٔ ۱۲۵: هر چند که من به خویشتن می نرسم 9شمارهٔ ۱۲۶: غمگین غمگین به سوی تو می پویم 10شمارهٔ ۱۲۷: طالب که نه صادق است جایی نرسد 11شمارهٔ ۱۲۸: ای تن خواهی که احتشامت باشد 12شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 13شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 14شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 15شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 16شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 17شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 18شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 19شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 20شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...21شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 22شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...23شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 24شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 25شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 26شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 27شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 28شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 29شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 30شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 31شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 32شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 33شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 34شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 35شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 36شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 37شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 38شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 39شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 40شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 41شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 42شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 43شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 44شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 45شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 46شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 47شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 48شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 49شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 50شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 51شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 52شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 53شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 54شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 55شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 56شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 57شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 58شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 59شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 60شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 61شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 62شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 63شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 64شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 65شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 66شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 67شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 68شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 69شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 70شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 71شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 72شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 73شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 74شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 75شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 76شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 77شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 78شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 79شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 80شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 81شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 82شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 83شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 84شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 85شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 86شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 87شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 88شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 89شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 90شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 91شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 92شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 93شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 94شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 95شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 96شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 97شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 98شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 99شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 100شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 101شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 102شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 103شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 104شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 105شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 106شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 107شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 108شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 109شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 110شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 111شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 112شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 113شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 114شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 115شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 116شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 117شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 118شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 119شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 120شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 121شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 122شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 123شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 124شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 125شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 126شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 127شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 128شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 129شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 130شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 131شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 132شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 133شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 134شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 135شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 136شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 137شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 138شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 139شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 140شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 141شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 142شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 143شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 144شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 145شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 146شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 147شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 148شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 149شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...150شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 151شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 152شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 153شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 154شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 155شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 156شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 157شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 158شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 159شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 160شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 161شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 162شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 163شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 164شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...165شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 166شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 167شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 168شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 169شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 170شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 171شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 172شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 173شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ