به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۱۲۱: اندر طلب وصل تو ای سرو روان

2070عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

اندر طلب وصل تو ای سرو روان
انگشت نمای خلق و رسوای جهان
کامی زلبت ندیده وانگه ما را
در هر دهنی فتاده بینی چو زبان

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۲۰: در درد دل خویش زبی درمانی 2شمارهٔ ۱۲۱: اندر طلب وصل تو ای سرو روان 3شمارهٔ ۱۲۲: اندر طلبت گرچه به سر می پویم 4شمارهٔ ۱۲۳: در راه طلب به آخر آمد نفسم 5شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته تو را به صد هوا می طلبم 6شمارهٔ ۱۲۵: هر چند که من به خویشتن می نرسم 7شمارهٔ ۱۲۶: غمگین غمگین به سوی تو می پویم 8شمارهٔ ۱۲۷: طالب که نه صادق است جایی نرسد 9شمارهٔ ۱۲۸: ای تن خواهی که احتشامت باشد 10شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 11شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 12شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 13شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 14شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 15شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 16شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 17شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 18شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...19شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 20شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...21شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 22شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 23شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 24شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 25شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 26شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 27شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 28شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 29شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 30شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 31شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 32شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 33شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 34شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 35شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 36شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 37شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 38شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 39شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 40شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 41شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 42شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 43شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 44شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 45شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 46شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 47شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 48شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 49شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 50شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 51شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 52شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 53شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 54شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 55شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 56شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 57شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 58شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 59شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 60شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 61شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 62شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 63شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 64شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 65شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 66شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 67شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 68شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 69شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 70شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 71شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 72شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 73شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 74شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 75شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 76شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 77شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 78شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 79شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 80شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 81شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 82شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 83شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 84شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 85شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 86شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 87شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 88شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 89شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 90شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 91شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 92شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 93شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 94شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 95شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 96شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 97شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 98شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 99شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 100شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 101شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 102شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 103شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 104شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 105شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 106شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 107شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 108شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 109شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 110شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 111شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 112شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 113شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 114شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 115شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 116شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 117شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 118شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 119شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 120شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 121شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 122شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 123شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 124شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 125شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 126شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 127شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 128شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 129شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 130شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 131شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 132شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 133شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 134شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 135شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 136شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 137شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 138شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 139شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 140شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 141شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 142شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 143شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 144شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 145شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 146شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 147شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...148شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 149شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 150شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 151شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 152شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 153شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 154شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 155شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 156شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 157شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 158شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 159شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 160شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 161شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 162شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...163شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 164شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 165شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 166شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 167شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 168شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 169شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 170شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 171شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ