به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۵۸: یا روی دلم به سوی دیگر گردان

1950عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

یا روی دلم به سوی دیگر گردان
یا مقصد خود مرا میسّر گردان
گه عاشق و گه عشق و گهی معشوقه
معذورم دار اگر شوم سرگردان

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۷: ای دوست بیا و غم بی حاصل بین 2شمارهٔ ۵۸: یا روی دلم به سوی دیگر گردان 3شمارهٔ ۵۹: گویند مرا چرا شدی سودایی 4شمارهٔ ۶۰: آنها که محققان این درگاهند 5شمارهٔ ۶۱: آنجا که نه کون و نه مکان در گنجد 6شمارهٔ ۶۲: این ره به قدم چون بر وی برخیزد 7شمارهٔ ۶۳: روزی که جمال تو مرا دیده شود 8شمارهٔ ۶۴: چون در غم تو شادی من نفزاید 9شمارهٔ ۶۵: گر طالب قرب حق شدی موسی وار 10شمارهٔ ۶۶: آنجا که سراپردهٔ اجلال جلال 11شمارهٔ ۶۷: دل دوش دم نامتناهی می زد 12شمارهٔ ۶۸: از دفتر عشق حرف می خوان و مگو 13شمارهٔ ۶۹: ای دل چو شراب معرفت کردی نوش 14شمارهٔ ۷۰: تا چند چو بلبلان برآری آواز 15شمارهٔ ۷۱: جان از قبل زبان به بیم خطر است 16شمارهٔ ۷۲: این گفتن بسیار تو هست از پندار 17شمارهٔ ۷۳: در معرض صد سلامتی باهش باش 18شمارهٔ ۷۴: چون بر سر و پای من نگه کرد او دوش 19شمارهٔ ۷۵: صرّاف سخن باش و سخن کمتر گوی 20شمارهٔ ۷۶: دم درکش و در خویش سیاحی می کن 21شمارهٔ ۷۷: یا قلب ترید وصله مجّانا 22شمارهٔ ۷۸: در دست غم عشق نهادم دل را 23شمارهٔ ۷۹: از عقل عقیله گشت حاصل ما را 24شمارهٔ ۸۰: دلدار به دل گفت گرت رغبت ماست 25شمارهٔ ۸۱: هرگه که غمی ملازم دل شودت 26شمارهٔ ۸۲: جان بر سر عشق پای فرسود ای دل 27شمارهٔ ۸۳: از ذکر تو جز عشق نیاموزد دل 28شمارهٔ ۸۴: ای خاک در تو سرمهٔ دیدهٔ دل 29شمارهٔ ۸۵: در پختهٔ عقل بنگر از دیدهٔ دل 30شمارهٔ ۸۶: قفلی زده ام زمهر تو بر سر دل 31شمارهٔ ۸۷: در فکرت جان راه بیاموز ای دل 32شمارهٔ ۸۸: روزی زقضای آسمانی ای دل 33شمارهٔ ۸۹: چون رفت ز روز عمر من آب ای دل 34شمارهٔ ۹۰: با راهرو گفت خسته می دار ای دل 35شمارهٔ ۹۱: دل را شود از دیده فرو پای به گل 36شمارهٔ ۹۲: با دل گفتم چیست بگو تدبیرم 37شمارهٔ ۹۳: تا با دل دلبرم دلم دل بنهاد 38شمارهٔ ۹۴: با دل گفتم که این چه زیر و زبری اس ...39شمارهٔ ۹۵: با دل گفتم تو را چه می رنجاند 40شمارهٔ ۹۶: از دل همه ساله درد حاصل باشد 41شمارهٔ ۹۷: با دل گفتم مشکلت آسان نشود 42شمارهٔ ۹۸: آن یار که منزلگه او قلب آمد 43شمارهٔ ۹۹: با دل گفتم هزار افسانه به عقل 44شمارهٔ ۱۰۰: از دیده چه گویم که ازو دارم غم 45شمارهٔ ۱۰۱: ای دیدن تو روشنی دیدهٔ دل 46شمارهٔ ۱۰۲: ای دل دَرِ غم گشاده ای می بینم 47شمارهٔ ۱۰۳: پایی نه که سوی وصل بشتابد دل 48شمارهٔ ۱۰۴: «اوحد» دیدی که هرچ دیدی هیچ است 49شمارهٔ ۱۰۵: سرگردانان راه دل بسیارند 50شمارهٔ ۱۰۶: با دل گفتم نئی زمردان غمش 51شمارهٔ ۱۰۷: هر لحظه زدست غم به جان آید دل 52شمارهٔ ۱۰۸: چندانک دلم جان کند اندر سر و کار 53شمارهٔ ۱۰۹: فریاد رسی نیست کسی را از کس 54شمارهٔ ۱۱۰: آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش 55شمارهٔ ۱۱۱: ای دل گر ازین پایه فروتر نایی 56شمارهٔ ۱۱۲: ای دل چو خراب گشتی آباد شوی 57شمارهٔ ۱۱۳: بیچاره دلا چند کنی خودبینی 58شمارهٔ ۱۱۴: ای دل چو قلم نقش منمّا می باش 59شمارهٔ ۱۱۵: گر در ره دوست پایدار آید دل 60شمارهٔ ۱۱۶: با یار چرا چنین صبوری ای دل 61شمارهٔ ۱۱۷: رازت چو به پیش خلق شد فاش ای دل 62شمارهٔ ۱۱۸: دل با غم اگر بساختی شادستی 63شمارهٔ ۱۱۹: عشق است که کیمیای فقر است دَروُ 64شمارهٔ ۱۲۰: در درد دل خویش زبی درمانی 65شمارهٔ ۱۲۱: اندر طلب وصل تو ای سرو روان 66شمارهٔ ۱۲۲: اندر طلبت گرچه به سر می پویم 67شمارهٔ ۱۲۳: در راه طلب به آخر آمد نفسم 68شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته تو را به صد هوا می طلبم 69شمارهٔ ۱۲۵: هر چند که من به خویشتن می نرسم 70شمارهٔ ۱۲۶: غمگین غمگین به سوی تو می پویم 71شمارهٔ ۱۲۷: طالب که نه صادق است جایی نرسد 72شمارهٔ ۱۲۸: ای تن خواهی که احتشامت باشد 73شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 74شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 75شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 76شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 77شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 78شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 79شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 80شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 81شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...82شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 83شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...84شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 85شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 86شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 87شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 88شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 89شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 90شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 91شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 92شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 93شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 94شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 95شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 96شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 97شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 98شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 99شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 100شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 101شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 102شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 103شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 104شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 105شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 106شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 107شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 108شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 109شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 110شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 111شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 112شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 113شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 114شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 115شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 116شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 117شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 118شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 119شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 120شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 121شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 122شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 123شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 124شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 125شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 126شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 127شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 128شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 129شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 130شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 131شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 132شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 133شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 134شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 135شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 136شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 137شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 138شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 139شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 140شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 141شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 142شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 143شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 144شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 145شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 146شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 147شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 148شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 149شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 150شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 151شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 152شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 153شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 154شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 155شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 156شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 157شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 158شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 159شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 160شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 161شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 162شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 163شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 164شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 165شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 166شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 167شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 168شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 169شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 170شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 171شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 172شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 173شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 174شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 175شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 176شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 177شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 178شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 179شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 180شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 181شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 182شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 183شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 184شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 185شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 186شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 187شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 188شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 189شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 190شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 191شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 192شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 193شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 194شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 195شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 196شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 197شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 198شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 199شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 200شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 201شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 202شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 203شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 204شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 205شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 206شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 207شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 208شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 209شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 210شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...211شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 212شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 213شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 214شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 215شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 216شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 217شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 218شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 219شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 220شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 221شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 222شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 223شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 224شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 225شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...226شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 227شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 228شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 229شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 230شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 231شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 232شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 233شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 234شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ