به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۷۵: صرّاف سخن باش و سخن کمتر گوی

1890عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

صرّاف سخن باش و سخن کمتر گوی
چیزی که نپرسند تو از پیش مگوی
گوش تو دو دادند و زبان تو یکی
هرگه که دو بشنوی یکی بیش مگوی

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷۴: چون بر سر و پای من نگه کرد او دوش 2شمارهٔ ۷۵: صرّاف سخن باش و سخن کمتر گوی 3شمارهٔ ۷۶: دم درکش و در خویش سیاحی می کن 4شمارهٔ ۷۷: یا قلب ترید وصله مجّانا 5شمارهٔ ۷۸: در دست غم عشق نهادم دل را 6شمارهٔ ۷۹: از عقل عقیله گشت حاصل ما را 7شمارهٔ ۸۰: دلدار به دل گفت گرت رغبت ماست 8شمارهٔ ۸۱: هرگه که غمی ملازم دل شودت 9شمارهٔ ۸۲: جان بر سر عشق پای فرسود ای دل 10شمارهٔ ۸۳: از ذکر تو جز عشق نیاموزد دل 11شمارهٔ ۸۴: ای خاک در تو سرمهٔ دیدهٔ دل 12شمارهٔ ۸۵: در پختهٔ عقل بنگر از دیدهٔ دل 13شمارهٔ ۸۶: قفلی زده ام زمهر تو بر سر دل 14شمارهٔ ۸۷: در فکرت جان راه بیاموز ای دل 15شمارهٔ ۸۸: روزی زقضای آسمانی ای دل 16شمارهٔ ۸۹: چون رفت ز روز عمر من آب ای دل 17شمارهٔ ۹۰: با راهرو گفت خسته می دار ای دل 18شمارهٔ ۹۱: دل را شود از دیده فرو پای به گل 19شمارهٔ ۹۲: با دل گفتم چیست بگو تدبیرم 20شمارهٔ ۹۳: تا با دل دلبرم دلم دل بنهاد 21شمارهٔ ۹۴: با دل گفتم که این چه زیر و زبری اس ...22شمارهٔ ۹۵: با دل گفتم تو را چه می رنجاند 23شمارهٔ ۹۶: از دل همه ساله درد حاصل باشد 24شمارهٔ ۹۷: با دل گفتم مشکلت آسان نشود 25شمارهٔ ۹۸: آن یار که منزلگه او قلب آمد 26شمارهٔ ۹۹: با دل گفتم هزار افسانه به عقل 27شمارهٔ ۱۰۰: از دیده چه گویم که ازو دارم غم 28شمارهٔ ۱۰۱: ای دیدن تو روشنی دیدهٔ دل 29شمارهٔ ۱۰۲: ای دل دَرِ غم گشاده ای می بینم 30شمارهٔ ۱۰۳: پایی نه که سوی وصل بشتابد دل 31شمارهٔ ۱۰۴: «اوحد» دیدی که هرچ دیدی هیچ است 32شمارهٔ ۱۰۵: سرگردانان راه دل بسیارند 33شمارهٔ ۱۰۶: با دل گفتم نئی زمردان غمش 34شمارهٔ ۱۰۷: هر لحظه زدست غم به جان آید دل 35شمارهٔ ۱۰۸: چندانک دلم جان کند اندر سر و کار 36شمارهٔ ۱۰۹: فریاد رسی نیست کسی را از کس 37شمارهٔ ۱۱۰: آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش 38شمارهٔ ۱۱۱: ای دل گر ازین پایه فروتر نایی 39شمارهٔ ۱۱۲: ای دل چو خراب گشتی آباد شوی 40شمارهٔ ۱۱۳: بیچاره دلا چند کنی خودبینی 41شمارهٔ ۱۱۴: ای دل چو قلم نقش منمّا می باش 42شمارهٔ ۱۱۵: گر در ره دوست پایدار آید دل 43شمارهٔ ۱۱۶: با یار چرا چنین صبوری ای دل 44شمارهٔ ۱۱۷: رازت چو به پیش خلق شد فاش ای دل 45شمارهٔ ۱۱۸: دل با غم اگر بساختی شادستی 46شمارهٔ ۱۱۹: عشق است که کیمیای فقر است دَروُ 47شمارهٔ ۱۲۰: در درد دل خویش زبی درمانی 48شمارهٔ ۱۲۱: اندر طلب وصل تو ای سرو روان 49شمارهٔ ۱۲۲: اندر طلبت گرچه به سر می پویم 50شمارهٔ ۱۲۳: در راه طلب به آخر آمد نفسم 51شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته تو را به صد هوا می طلبم 52شمارهٔ ۱۲۵: هر چند که من به خویشتن می نرسم 53شمارهٔ ۱۲۶: غمگین غمگین به سوی تو می پویم 54شمارهٔ ۱۲۷: طالب که نه صادق است جایی نرسد 55شمارهٔ ۱۲۸: ای تن خواهی که احتشامت باشد 56شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 57شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 58شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 59شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 60شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 61شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 62شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 63شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 64شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...65شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 66شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...67شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 68شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 69شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 70شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 71شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 72شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 73شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 74شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 75شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 76شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 77شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 78شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 79شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 80شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 81شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 82شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 83شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 84شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 85شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 86شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 87شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 88شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 89شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 90شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 91شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 92شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 93شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 94شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 95شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 96شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 97شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 98شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 99شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 100شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 101شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 102شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 103شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 104شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 105شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 106شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 107شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 108شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 109شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 110شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 111شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 112شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 113شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 114شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 115شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 116شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 117شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 118شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 119شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 120شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 121شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 122شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 123شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 124شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 125شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 126شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 127شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 128شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 129شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 130شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 131شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 132شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 133شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 134شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 135شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 136شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 137شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 138شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 139شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 140شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 141شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 142شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 143شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 144شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 145شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 146شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 147شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 148شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 149شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 150شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 151شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 152شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 153شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 154شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 155شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 156شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 157شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 158شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 159شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 160شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 161شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 162شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 163شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 164شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 165شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 166شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 167شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 168شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 169شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 170شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 171شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 172شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 173شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 174شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 175شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 176شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 177شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 178شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 179شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 180شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 181شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 182شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 183شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 184شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 185شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 186شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 187شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 188شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 189شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 190شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 191شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 192شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 193شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...194شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 195شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 196شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 197شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 198شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 199شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 200شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 201شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 202شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 203شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 204شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 205شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 206شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 207شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 208شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...209شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 210شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 211شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 212شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 213شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 214شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 215شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 216شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 217شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ