به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۸۱: هرگه که غمی ملازم دل شودت

2040عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هرگه که غمی ملازم دل شودت
یا تنگ دلی تمام مایل شودت
از حال کسی دگر نباید پرسید
تا خوش دلی تمام حاصل شودت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸۰: دلدار به دل گفت گرت رغبت ماست 2شمارهٔ ۸۱: هرگه که غمی ملازم دل شودت 3شمارهٔ ۸۲: جان بر سر عشق پای فرسود ای دل 4شمارهٔ ۸۳: از ذکر تو جز عشق نیاموزد دل 5شمارهٔ ۸۴: ای خاک در تو سرمهٔ دیدهٔ دل 6شمارهٔ ۸۵: در پختهٔ عقل بنگر از دیدهٔ دل 7شمارهٔ ۸۶: قفلی زده ام زمهر تو بر سر دل 8شمارهٔ ۸۷: در فکرت جان راه بیاموز ای دل 9شمارهٔ ۸۸: روزی زقضای آسمانی ای دل 10شمارهٔ ۸۹: چون رفت ز روز عمر من آب ای دل 11شمارهٔ ۹۰: با راهرو گفت خسته می دار ای دل 12شمارهٔ ۹۱: دل را شود از دیده فرو پای به گل 13شمارهٔ ۹۲: با دل گفتم چیست بگو تدبیرم 14شمارهٔ ۹۳: تا با دل دلبرم دلم دل بنهاد 15شمارهٔ ۹۴: با دل گفتم که این چه زیر و زبری اس ...16شمارهٔ ۹۵: با دل گفتم تو را چه می رنجاند 17شمارهٔ ۹۶: از دل همه ساله درد حاصل باشد 18شمارهٔ ۹۷: با دل گفتم مشکلت آسان نشود 19شمارهٔ ۹۸: آن یار که منزلگه او قلب آمد 20شمارهٔ ۹۹: با دل گفتم هزار افسانه به عقل 21شمارهٔ ۱۰۰: از دیده چه گویم که ازو دارم غم 22شمارهٔ ۱۰۱: ای دیدن تو روشنی دیدهٔ دل 23شمارهٔ ۱۰۲: ای دل دَرِ غم گشاده ای می بینم 24شمارهٔ ۱۰۳: پایی نه که سوی وصل بشتابد دل 25شمارهٔ ۱۰۴: «اوحد» دیدی که هرچ دیدی هیچ است 26شمارهٔ ۱۰۵: سرگردانان راه دل بسیارند 27شمارهٔ ۱۰۶: با دل گفتم نئی زمردان غمش 28شمارهٔ ۱۰۷: هر لحظه زدست غم به جان آید دل 29شمارهٔ ۱۰۸: چندانک دلم جان کند اندر سر و کار 30شمارهٔ ۱۰۹: فریاد رسی نیست کسی را از کس 31شمارهٔ ۱۱۰: آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش 32شمارهٔ ۱۱۱: ای دل گر ازین پایه فروتر نایی 33شمارهٔ ۱۱۲: ای دل چو خراب گشتی آباد شوی 34شمارهٔ ۱۱۳: بیچاره دلا چند کنی خودبینی 35شمارهٔ ۱۱۴: ای دل چو قلم نقش منمّا می باش 36شمارهٔ ۱۱۵: گر در ره دوست پایدار آید دل 37شمارهٔ ۱۱۶: با یار چرا چنین صبوری ای دل 38شمارهٔ ۱۱۷: رازت چو به پیش خلق شد فاش ای دل 39شمارهٔ ۱۱۸: دل با غم اگر بساختی شادستی 40شمارهٔ ۱۱۹: عشق است که کیمیای فقر است دَروُ 41شمارهٔ ۱۲۰: در درد دل خویش زبی درمانی 42شمارهٔ ۱۲۱: اندر طلب وصل تو ای سرو روان 43شمارهٔ ۱۲۲: اندر طلبت گرچه به سر می پویم 44شمارهٔ ۱۲۳: در راه طلب به آخر آمد نفسم 45شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته تو را به صد هوا می طلبم 46شمارهٔ ۱۲۵: هر چند که من به خویشتن می نرسم 47شمارهٔ ۱۲۶: غمگین غمگین به سوی تو می پویم 48شمارهٔ ۱۲۷: طالب که نه صادق است جایی نرسد 49شمارهٔ ۱۲۸: ای تن خواهی که احتشامت باشد 50شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 51شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 52شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 53شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 54شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 55شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 56شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 57شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 58شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...59شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 60شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...61شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 62شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 63شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 64شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 65شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 66شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 67شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 68شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 69شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 70شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 71شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 72شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 73شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 74شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 75شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 76شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 77شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 78شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 79شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 80شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 81شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 82شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 83شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 84شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 85شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 86شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 87شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 88شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 89شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 90شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 91شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 92شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 93شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 94شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 95شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 96شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 97شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 98شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 99شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 100شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 101شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 102شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 103شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 104شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 105شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 106شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 107شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 108شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 109شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 110شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 111شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 112شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 113شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 114شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 115شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 116شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 117شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 118شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 119شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 120شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 121شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 122شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 123شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 124شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 125شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 126شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 127شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 128شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 129شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 130شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 131شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 132شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 133شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 134شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 135شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 136شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 137شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 138شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 139شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 140شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 141شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 142شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 143شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 144شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 145شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 146شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 147شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 148شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 149شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 150شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 151شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 152شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 153شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 154شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 155شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 156شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 157شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 158شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 159شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 160شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 161شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 162شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 163شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 164شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 165شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 166شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 167شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 168شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 169شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 170شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 171شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 172شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 173شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 174شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 175شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 176شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 177شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 178شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 179شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 180شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 181شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 182شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 183شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 184شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 185شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 186شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 187شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...188شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 189شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 190شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 191شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 192شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 193شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 194شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 195شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 196شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 197شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 198شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 199شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 200شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 201شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 202شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...203شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 204شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 205شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 206شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 207شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 208شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 209شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 210شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 211شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ