به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۶۸: از دفتر عشق حرف می خوان و مگو

1470عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از دفتر عشق حرف می خوان و مگو
مرکب زپی قافله می ران و مگو
خواهی که دل و دین به سلامت ماند
می بین و مکن ظاهر و می دان و مگو

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۷: دل دوش دم نامتناهی می زد 2شمارهٔ ۶۸: از دفتر عشق حرف می خوان و مگو 3شمارهٔ ۶۹: ای دل چو شراب معرفت کردی نوش 4شمارهٔ ۷۰: تا چند چو بلبلان برآری آواز 5شمارهٔ ۷۱: جان از قبل زبان به بیم خطر است 6شمارهٔ ۷۲: این گفتن بسیار تو هست از پندار 7شمارهٔ ۷۳: در معرض صد سلامتی باهش باش 8شمارهٔ ۷۴: چون بر سر و پای من نگه کرد او دوش 9شمارهٔ ۷۵: صرّاف سخن باش و سخن کمتر گوی 10شمارهٔ ۷۶: دم درکش و در خویش سیاحی می کن 11شمارهٔ ۷۷: یا قلب ترید وصله مجّانا 12شمارهٔ ۷۸: در دست غم عشق نهادم دل را 13شمارهٔ ۷۹: از عقل عقیله گشت حاصل ما را 14شمارهٔ ۸۰: دلدار به دل گفت گرت رغبت ماست 15شمارهٔ ۸۱: هرگه که غمی ملازم دل شودت 16شمارهٔ ۸۲: جان بر سر عشق پای فرسود ای دل 17شمارهٔ ۸۳: از ذکر تو جز عشق نیاموزد دل 18شمارهٔ ۸۴: ای خاک در تو سرمهٔ دیدهٔ دل 19شمارهٔ ۸۵: در پختهٔ عقل بنگر از دیدهٔ دل 20شمارهٔ ۸۶: قفلی زده ام زمهر تو بر سر دل 21شمارهٔ ۸۷: در فکرت جان راه بیاموز ای دل 22شمارهٔ ۸۸: روزی زقضای آسمانی ای دل 23شمارهٔ ۸۹: چون رفت ز روز عمر من آب ای دل 24شمارهٔ ۹۰: با راهرو گفت خسته می دار ای دل 25شمارهٔ ۹۱: دل را شود از دیده فرو پای به گل 26شمارهٔ ۹۲: با دل گفتم چیست بگو تدبیرم 27شمارهٔ ۹۳: تا با دل دلبرم دلم دل بنهاد 28شمارهٔ ۹۴: با دل گفتم که این چه زیر و زبری اس ...29شمارهٔ ۹۵: با دل گفتم تو را چه می رنجاند 30شمارهٔ ۹۶: از دل همه ساله درد حاصل باشد 31شمارهٔ ۹۷: با دل گفتم مشکلت آسان نشود 32شمارهٔ ۹۸: آن یار که منزلگه او قلب آمد 33شمارهٔ ۹۹: با دل گفتم هزار افسانه به عقل 34شمارهٔ ۱۰۰: از دیده چه گویم که ازو دارم غم 35شمارهٔ ۱۰۱: ای دیدن تو روشنی دیدهٔ دل 36شمارهٔ ۱۰۲: ای دل دَرِ غم گشاده ای می بینم 37شمارهٔ ۱۰۳: پایی نه که سوی وصل بشتابد دل 38شمارهٔ ۱۰۴: «اوحد» دیدی که هرچ دیدی هیچ است 39شمارهٔ ۱۰۵: سرگردانان راه دل بسیارند 40شمارهٔ ۱۰۶: با دل گفتم نئی زمردان غمش 41شمارهٔ ۱۰۷: هر لحظه زدست غم به جان آید دل 42شمارهٔ ۱۰۸: چندانک دلم جان کند اندر سر و کار 43شمارهٔ ۱۰۹: فریاد رسی نیست کسی را از کس 44شمارهٔ ۱۱۰: آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش 45شمارهٔ ۱۱۱: ای دل گر ازین پایه فروتر نایی 46شمارهٔ ۱۱۲: ای دل چو خراب گشتی آباد شوی 47شمارهٔ ۱۱۳: بیچاره دلا چند کنی خودبینی 48شمارهٔ ۱۱۴: ای دل چو قلم نقش منمّا می باش 49شمارهٔ ۱۱۵: گر در ره دوست پایدار آید دل 50شمارهٔ ۱۱۶: با یار چرا چنین صبوری ای دل 51شمارهٔ ۱۱۷: رازت چو به پیش خلق شد فاش ای دل 52شمارهٔ ۱۱۸: دل با غم اگر بساختی شادستی 53شمارهٔ ۱۱۹: عشق است که کیمیای فقر است دَروُ 54شمارهٔ ۱۲۰: در درد دل خویش زبی درمانی 55شمارهٔ ۱۲۱: اندر طلب وصل تو ای سرو روان 56شمارهٔ ۱۲۲: اندر طلبت گرچه به سر می پویم 57شمارهٔ ۱۲۳: در راه طلب به آخر آمد نفسم 58شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته تو را به صد هوا می طلبم 59شمارهٔ ۱۲۵: هر چند که من به خویشتن می نرسم 60شمارهٔ ۱۲۶: غمگین غمگین به سوی تو می پویم 61شمارهٔ ۱۲۷: طالب که نه صادق است جایی نرسد 62شمارهٔ ۱۲۸: ای تن خواهی که احتشامت باشد 63شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 64شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 65شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 66شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 67شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 68شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 69شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 70شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 71شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...72شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 73شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...74شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 75شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 76شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 77شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 78شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 79شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 80شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 81شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 82شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 83شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 84شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 85شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 86شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 87شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 88شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 89شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 90شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 91شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 92شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 93شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 94شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 95شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 96شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 97شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 98شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 99شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 100شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 101شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 102شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 103شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 104شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 105شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 106شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 107شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 108شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 109شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 110شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 111شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 112شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 113شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 114شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 115شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 116شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 117شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 118شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 119شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 120شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 121شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 122شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 123شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 124شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 125شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 126شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 127شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 128شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 129شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 130شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 131شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 132شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 133شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 134شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 135شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 136شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 137شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 138شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 139شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 140شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 141شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 142شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 143شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 144شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 145شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 146شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 147شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 148شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 149شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 150شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 151شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 152شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 153شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 154شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 155شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 156شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 157شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 158شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 159شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 160شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 161شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 162شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 163شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 164شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 165شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 166شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 167شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 168شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 169شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 170شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 171شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 172شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 173شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 174شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 175شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 176شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 177شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 178شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 179شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 180شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 181شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 182شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 183شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 184شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 185شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 186شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 187شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 188شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 189شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 190شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 191شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 192شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 193شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 194شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 195شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 196شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 197شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 198شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 199شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 200شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...201شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 202شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 203شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 204شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 205شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 206شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 207شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 208شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 209شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 210شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 211شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 212شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 213شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 214شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 215شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...216شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 217شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 218شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 219شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 220شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 221شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 222شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 223شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 224شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ