به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۲۹: ای دل تو چنان بزی که هشیار شوی

1930عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای دل تو چنان بزی که هشیار شوی
تا بوک دمی به اهل دل یار شوی
سرمایهٔ تو دمی است، آن دم را باش
کان دم زتو رفت نقش دیوار شوی

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۸: زنهار پی طبع هوس پَیمایت 2شمارهٔ ۲۹: ای دل تو چنان بزی که هشیار شوی 3شمارهٔ ۳۰: گر قسم تو شادی است غمت نفزاید 4شمارهٔ ۳۱: تا در پی آن فزون و این کم باشی 5شمارهٔ ۳۲: چون بی خبران مگرد هر دم به دری 6شمارهٔ ۳۳: باطل بینم به سوی کعبه سفرت 7شمارهٔ ۳۴: عیشی که مهیّاست رها نتوان کرد 8شمارهٔ ۳۵: خواهی که تو را مراد حاصل گردد 9شمارهٔ ۳۶: از شمع وصال کمترک یابی نور 10شمارهٔ ۳۷: ای دوست تو در جوال افسانه مباش 11شمارهٔ ۳۸: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 12شمارهٔ ۳۹: در راه طلب صادق و ذاکر می باش 13شمارهٔ ۴۰: گر دل زتو بگسلد به غم بشکنمش 14شمارهٔ ۴۱: یا رب چه خوش است زلف خم در خم او 15شمارهٔ ۴۲: آنی که فلک با تو درآید به طرب 16شمارهٔ ۴۳: دردا که درون صفه ما را ره نیست 17شمارهٔ ۴۴: ای دل صفت جمال او نتوان گفت 18شمارهٔ ۴۵: گفتی که به عقل باش کاین رسوایی است 19شمارهٔ ۴۶: تا قسم من سوخته خود حرمان است 20شمارهٔ ۴۷: آنها که زاصل عقل سرگردانند 21شمارهٔ ۴۸: آنها که سرانند به سرگردانند 22شمارهٔ ۴۹: کو دل که بدان دل غم جان شاید خورد 23شمارهٔ ۵۰: دل رفته و عشق آمده تا خود چه کند 24شمارهٔ ۵۱: تا عشق توَم سلسله می جنباند 25شمارهٔ ۵۲: خواهی که برم سرّ تو مکنون باشد 26شمارهٔ ۵۳: در هیچ سری مایهٔ اسراری نه 27شمارهٔ ۵۴: هر دل نبود قابل اسرار خدا 28شمارهٔ ۵۵: از کتم عدم چون که برون افتادم 29شمارهٔ ۵۶: در من نگرم زپای تا سر هیچم 30شمارهٔ ۵۷: ای دوست بیا و غم بی حاصل بین 31شمارهٔ ۵۸: یا روی دلم به سوی دیگر گردان 32شمارهٔ ۵۹: گویند مرا چرا شدی سودایی 33شمارهٔ ۶۰: آنها که محققان این درگاهند 34شمارهٔ ۶۱: آنجا که نه کون و نه مکان در گنجد 35شمارهٔ ۶۲: این ره به قدم چون بر وی برخیزد 36شمارهٔ ۶۳: روزی که جمال تو مرا دیده شود 37شمارهٔ ۶۴: چون در غم تو شادی من نفزاید 38شمارهٔ ۶۵: گر طالب قرب حق شدی موسی وار 39شمارهٔ ۶۶: آنجا که سراپردهٔ اجلال جلال 40شمارهٔ ۶۷: دل دوش دم نامتناهی می زد 41شمارهٔ ۶۸: از دفتر عشق حرف می خوان و مگو 42شمارهٔ ۶۹: ای دل چو شراب معرفت کردی نوش 43شمارهٔ ۷۰: تا چند چو بلبلان برآری آواز 44شمارهٔ ۷۱: جان از قبل زبان به بیم خطر است 45شمارهٔ ۷۲: این گفتن بسیار تو هست از پندار 46شمارهٔ ۷۳: در معرض صد سلامتی باهش باش 47شمارهٔ ۷۴: چون بر سر و پای من نگه کرد او دوش 48شمارهٔ ۷۵: صرّاف سخن باش و سخن کمتر گوی 49شمارهٔ ۷۶: دم درکش و در خویش سیاحی می کن 50شمارهٔ ۷۷: یا قلب ترید وصله مجّانا 51شمارهٔ ۷۸: در دست غم عشق نهادم دل را 52شمارهٔ ۷۹: از عقل عقیله گشت حاصل ما را 53شمارهٔ ۸۰: دلدار به دل گفت گرت رغبت ماست 54شمارهٔ ۸۱: هرگه که غمی ملازم دل شودت 55شمارهٔ ۸۲: جان بر سر عشق پای فرسود ای دل 56شمارهٔ ۸۳: از ذکر تو جز عشق نیاموزد دل 57شمارهٔ ۸۴: ای خاک در تو سرمهٔ دیدهٔ دل 58شمارهٔ ۸۵: در پختهٔ عقل بنگر از دیدهٔ دل 59شمارهٔ ۸۶: قفلی زده ام زمهر تو بر سر دل 60شمارهٔ ۸۷: در فکرت جان راه بیاموز ای دل 61شمارهٔ ۸۸: روزی زقضای آسمانی ای دل 62شمارهٔ ۸۹: چون رفت ز روز عمر من آب ای دل 63شمارهٔ ۹۰: با راهرو گفت خسته می دار ای دل 64شمارهٔ ۹۱: دل را شود از دیده فرو پای به گل 65شمارهٔ ۹۲: با دل گفتم چیست بگو تدبیرم 66شمارهٔ ۹۳: تا با دل دلبرم دلم دل بنهاد 67شمارهٔ ۹۴: با دل گفتم که این چه زیر و زبری اس ...68شمارهٔ ۹۵: با دل گفتم تو را چه می رنجاند 69شمارهٔ ۹۶: از دل همه ساله درد حاصل باشد 70شمارهٔ ۹۷: با دل گفتم مشکلت آسان نشود 71شمارهٔ ۹۸: آن یار که منزلگه او قلب آمد 72شمارهٔ ۹۹: با دل گفتم هزار افسانه به عقل 73شمارهٔ ۱۰۰: از دیده چه گویم که ازو دارم غم 74شمارهٔ ۱۰۱: ای دیدن تو روشنی دیدهٔ دل 75شمارهٔ ۱۰۲: ای دل دَرِ غم گشاده ای می بینم 76شمارهٔ ۱۰۳: پایی نه که سوی وصل بشتابد دل 77شمارهٔ ۱۰۴: «اوحد» دیدی که هرچ دیدی هیچ است 78شمارهٔ ۱۰۵: سرگردانان راه دل بسیارند 79شمارهٔ ۱۰۶: با دل گفتم نئی زمردان غمش 80شمارهٔ ۱۰۷: هر لحظه زدست غم به جان آید دل 81شمارهٔ ۱۰۸: چندانک دلم جان کند اندر سر و کار 82شمارهٔ ۱۰۹: فریاد رسی نیست کسی را از کس 83شمارهٔ ۱۱۰: آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش 84شمارهٔ ۱۱۱: ای دل گر ازین پایه فروتر نایی 85شمارهٔ ۱۱۲: ای دل چو خراب گشتی آباد شوی 86شمارهٔ ۱۱۳: بیچاره دلا چند کنی خودبینی 87شمارهٔ ۱۱۴: ای دل چو قلم نقش منمّا می باش 88شمارهٔ ۱۱۵: گر در ره دوست پایدار آید دل 89شمارهٔ ۱۱۶: با یار چرا چنین صبوری ای دل 90شمارهٔ ۱۱۷: رازت چو به پیش خلق شد فاش ای دل 91شمارهٔ ۱۱۸: دل با غم اگر بساختی شادستی 92شمارهٔ ۱۱۹: عشق است که کیمیای فقر است دَروُ 93شمارهٔ ۱۲۰: در درد دل خویش زبی درمانی 94شمارهٔ ۱۲۱: اندر طلب وصل تو ای سرو روان 95شمارهٔ ۱۲۲: اندر طلبت گرچه به سر می پویم 96شمارهٔ ۱۲۳: در راه طلب به آخر آمد نفسم 97شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته تو را به صد هوا می طلبم 98شمارهٔ ۱۲۵: هر چند که من به خویشتن می نرسم 99شمارهٔ ۱۲۶: غمگین غمگین به سوی تو می پویم 100شمارهٔ ۱۲۷: طالب که نه صادق است جایی نرسد 101شمارهٔ ۱۲۸: ای تن خواهی که احتشامت باشد 102شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 103شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 104شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 105شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 106شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 107شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 108شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 109شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 110شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...111شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 112شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...113شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 114شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 115شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 116شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 117شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 118شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 119شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 120شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 121شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 122شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 123شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 124شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 125شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 126شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 127شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 128شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 129شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 130شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 131شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 132شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 133شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 134شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 135شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 136شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 137شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 138شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 139شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 140شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 141شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 142شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 143شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 144شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 145شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 146شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 147شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 148شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 149شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 150شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 151شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 152شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 153شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 154شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 155شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 156شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 157شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 158شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 159شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 160شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 161شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 162شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 163شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 164شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 165شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 166شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 167شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 168شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 169شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 170شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 171شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 172شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 173شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 174شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 175شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 176شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 177شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 178شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 179شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 180شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 181شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 182شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 183شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 184شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 185شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 186شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 187شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 188شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 189شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 190شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 191شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 192شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 193شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 194شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 195شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 196شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 197شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 198شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 199شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 200شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 201شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 202شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 203شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 204شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 205شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 206شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 207شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 208شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 209شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 210شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 211شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 212شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 213شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 214شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 215شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 216شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 217شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 218شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 219شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 220شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 221شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 222شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 223شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 224شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 225شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 226شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 227شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 228شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 229شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 230شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 231شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 232شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 233شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 234شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 235شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 236شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 237شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 238شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 239شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...240شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 241شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 242شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 243شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 244شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 245شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 246شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 247شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 248شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 249شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 250شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 251شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 252شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 253شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 254شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...255شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 256شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 257شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 258شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 259شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 260شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 261شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 262شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 263شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ