به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۳۰: گر قسم تو شادی است غمت نفزاید

2110عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر قسم تو شادی است غمت نفزاید
ور زانک غم است او چه شادی زاید
این لحظه که هست شادمانی حاصل
خوش باش ازین پس آنچ آید آید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۹: ای دل تو چنان بزی که هشیار شوی 2شمارهٔ ۳۰: گر قسم تو شادی است غمت نفزاید 3شمارهٔ ۳۱: تا در پی آن فزون و این کم باشی 4شمارهٔ ۳۲: چون بی خبران مگرد هر دم به دری 5شمارهٔ ۳۳: باطل بینم به سوی کعبه سفرت 6شمارهٔ ۳۴: عیشی که مهیّاست رها نتوان کرد 7شمارهٔ ۳۵: خواهی که تو را مراد حاصل گردد 8شمارهٔ ۳۶: از شمع وصال کمترک یابی نور 9شمارهٔ ۳۷: ای دوست تو در جوال افسانه مباش 10شمارهٔ ۳۸: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 11شمارهٔ ۳۹: در راه طلب صادق و ذاکر می باش 12شمارهٔ ۴۰: گر دل زتو بگسلد به غم بشکنمش 13شمارهٔ ۴۱: یا رب چه خوش است زلف خم در خم او 14شمارهٔ ۴۲: آنی که فلک با تو درآید به طرب 15شمارهٔ ۴۳: دردا که درون صفه ما را ره نیست 16شمارهٔ ۴۴: ای دل صفت جمال او نتوان گفت 17شمارهٔ ۴۵: گفتی که به عقل باش کاین رسوایی است 18شمارهٔ ۴۶: تا قسم من سوخته خود حرمان است 19شمارهٔ ۴۷: آنها که زاصل عقل سرگردانند 20شمارهٔ ۴۸: آنها که سرانند به سرگردانند 21شمارهٔ ۴۹: کو دل که بدان دل غم جان شاید خورد 22شمارهٔ ۵۰: دل رفته و عشق آمده تا خود چه کند 23شمارهٔ ۵۱: تا عشق توَم سلسله می جنباند 24شمارهٔ ۵۲: خواهی که برم سرّ تو مکنون باشد 25شمارهٔ ۵۳: در هیچ سری مایهٔ اسراری نه 26شمارهٔ ۵۴: هر دل نبود قابل اسرار خدا 27شمارهٔ ۵۵: از کتم عدم چون که برون افتادم 28شمارهٔ ۵۶: در من نگرم زپای تا سر هیچم 29شمارهٔ ۵۷: ای دوست بیا و غم بی حاصل بین 30شمارهٔ ۵۸: یا روی دلم به سوی دیگر گردان 31شمارهٔ ۵۹: گویند مرا چرا شدی سودایی 32شمارهٔ ۶۰: آنها که محققان این درگاهند 33شمارهٔ ۶۱: آنجا که نه کون و نه مکان در گنجد 34شمارهٔ ۶۲: این ره به قدم چون بر وی برخیزد 35شمارهٔ ۶۳: روزی که جمال تو مرا دیده شود 36شمارهٔ ۶۴: چون در غم تو شادی من نفزاید 37شمارهٔ ۶۵: گر طالب قرب حق شدی موسی وار 38شمارهٔ ۶۶: آنجا که سراپردهٔ اجلال جلال 39شمارهٔ ۶۷: دل دوش دم نامتناهی می زد 40شمارهٔ ۶۸: از دفتر عشق حرف می خوان و مگو 41شمارهٔ ۶۹: ای دل چو شراب معرفت کردی نوش 42شمارهٔ ۷۰: تا چند چو بلبلان برآری آواز 43شمارهٔ ۷۱: جان از قبل زبان به بیم خطر است 44شمارهٔ ۷۲: این گفتن بسیار تو هست از پندار 45شمارهٔ ۷۳: در معرض صد سلامتی باهش باش 46شمارهٔ ۷۴: چون بر سر و پای من نگه کرد او دوش 47شمارهٔ ۷۵: صرّاف سخن باش و سخن کمتر گوی 48شمارهٔ ۷۶: دم درکش و در خویش سیاحی می کن 49شمارهٔ ۷۷: یا قلب ترید وصله مجّانا 50شمارهٔ ۷۸: در دست غم عشق نهادم دل را 51شمارهٔ ۷۹: از عقل عقیله گشت حاصل ما را 52شمارهٔ ۸۰: دلدار به دل گفت گرت رغبت ماست 53شمارهٔ ۸۱: هرگه که غمی ملازم دل شودت 54شمارهٔ ۸۲: جان بر سر عشق پای فرسود ای دل 55شمارهٔ ۸۳: از ذکر تو جز عشق نیاموزد دل 56شمارهٔ ۸۴: ای خاک در تو سرمهٔ دیدهٔ دل 57شمارهٔ ۸۵: در پختهٔ عقل بنگر از دیدهٔ دل 58شمارهٔ ۸۶: قفلی زده ام زمهر تو بر سر دل 59شمارهٔ ۸۷: در فکرت جان راه بیاموز ای دل 60شمارهٔ ۸۸: روزی زقضای آسمانی ای دل 61شمارهٔ ۸۹: چون رفت ز روز عمر من آب ای دل 62شمارهٔ ۹۰: با راهرو گفت خسته می دار ای دل 63شمارهٔ ۹۱: دل را شود از دیده فرو پای به گل 64شمارهٔ ۹۲: با دل گفتم چیست بگو تدبیرم 65شمارهٔ ۹۳: تا با دل دلبرم دلم دل بنهاد 66شمارهٔ ۹۴: با دل گفتم که این چه زیر و زبری اس ...67شمارهٔ ۹۵: با دل گفتم تو را چه می رنجاند 68شمارهٔ ۹۶: از دل همه ساله درد حاصل باشد 69شمارهٔ ۹۷: با دل گفتم مشکلت آسان نشود 70شمارهٔ ۹۸: آن یار که منزلگه او قلب آمد 71شمارهٔ ۹۹: با دل گفتم هزار افسانه به عقل 72شمارهٔ ۱۰۰: از دیده چه گویم که ازو دارم غم 73شمارهٔ ۱۰۱: ای دیدن تو روشنی دیدهٔ دل 74شمارهٔ ۱۰۲: ای دل دَرِ غم گشاده ای می بینم 75شمارهٔ ۱۰۳: پایی نه که سوی وصل بشتابد دل 76شمارهٔ ۱۰۴: «اوحد» دیدی که هرچ دیدی هیچ است 77شمارهٔ ۱۰۵: سرگردانان راه دل بسیارند 78شمارهٔ ۱۰۶: با دل گفتم نئی زمردان غمش 79شمارهٔ ۱۰۷: هر لحظه زدست غم به جان آید دل 80شمارهٔ ۱۰۸: چندانک دلم جان کند اندر سر و کار 81شمارهٔ ۱۰۹: فریاد رسی نیست کسی را از کس 82شمارهٔ ۱۱۰: آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش 83شمارهٔ ۱۱۱: ای دل گر ازین پایه فروتر نایی 84شمارهٔ ۱۱۲: ای دل چو خراب گشتی آباد شوی 85شمارهٔ ۱۱۳: بیچاره دلا چند کنی خودبینی 86شمارهٔ ۱۱۴: ای دل چو قلم نقش منمّا می باش 87شمارهٔ ۱۱۵: گر در ره دوست پایدار آید دل 88شمارهٔ ۱۱۶: با یار چرا چنین صبوری ای دل 89شمارهٔ ۱۱۷: رازت چو به پیش خلق شد فاش ای دل 90شمارهٔ ۱۱۸: دل با غم اگر بساختی شادستی 91شمارهٔ ۱۱۹: عشق است که کیمیای فقر است دَروُ 92شمارهٔ ۱۲۰: در درد دل خویش زبی درمانی 93شمارهٔ ۱۲۱: اندر طلب وصل تو ای سرو روان 94شمارهٔ ۱۲۲: اندر طلبت گرچه به سر می پویم 95شمارهٔ ۱۲۳: در راه طلب به آخر آمد نفسم 96شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته تو را به صد هوا می طلبم 97شمارهٔ ۱۲۵: هر چند که من به خویشتن می نرسم 98شمارهٔ ۱۲۶: غمگین غمگین به سوی تو می پویم 99شمارهٔ ۱۲۷: طالب که نه صادق است جایی نرسد 100شمارهٔ ۱۲۸: ای تن خواهی که احتشامت باشد 101شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 102شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 103شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 104شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 105شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 106شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 107شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 108شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 109شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...110شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 111شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...112شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 113شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 114شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 115شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 116شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 117شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 118شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 119شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 120شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 121شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 122شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 123شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 124شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 125شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 126شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 127شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 128شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 129شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 130شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 131شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 132شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 133شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 134شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 135شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 136شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 137شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 138شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 139شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 140شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 141شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 142شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 143شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 144شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 145شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 146شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 147شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 148شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 149شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 150شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 151شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 152شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 153شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 154شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 155شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 156شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 157شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 158شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 159شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 160شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 161شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 162شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 163شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 164شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 165شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 166شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 167شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 168شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 169شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 170شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 171شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 172شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 173شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 174شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 175شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 176شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 177شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 178شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 179شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 180شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 181شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 182شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 183شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 184شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 185شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 186شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 187شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 188شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 189شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 190شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 191شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 192شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 193شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 194شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 195شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 196شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 197شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 198شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 199شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 200شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 201شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 202شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 203شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 204شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 205شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 206شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 207شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 208شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 209شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 210شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 211شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 212شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 213شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 214شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 215شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 216شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 217شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 218شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 219شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 220شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 221شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 222شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 223شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 224شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 225شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 226شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 227شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 228شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 229شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 230شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 231شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 232شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 233شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 234شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 235شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 236شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 237شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 238شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...239شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 240شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 241شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 242شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 243شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 244شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 245شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 246شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 247شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 248شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 249شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 250شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 251شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 252شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 253شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...254شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 255شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 256شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 257شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 258شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 259شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 260شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 261شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 262شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ