به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۲۷: جز حق تو بکن جمله فراموش امشب

2100عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

جز حق تو بکن جمله فراموش امشب
وز جام وصال باده می نوش امشب
تا بوک به وصل جاودانی برسی
منشین و به جان و دل همی کوش امشب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۶: کردیم دل از جمله مسلّم امشب 2شمارهٔ ۲۷: جز حق تو بکن جمله فراموش امشب 3شمارهٔ ۲۸: زنهار پی طبع هوس پَیمایت 4شمارهٔ ۲۹: ای دل تو چنان بزی که هشیار شوی 5شمارهٔ ۳۰: گر قسم تو شادی است غمت نفزاید 6شمارهٔ ۳۱: تا در پی آن فزون و این کم باشی 7شمارهٔ ۳۲: چون بی خبران مگرد هر دم به دری 8شمارهٔ ۳۳: باطل بینم به سوی کعبه سفرت 9شمارهٔ ۳۴: عیشی که مهیّاست رها نتوان کرد 10شمارهٔ ۳۵: خواهی که تو را مراد حاصل گردد 11شمارهٔ ۳۶: از شمع وصال کمترک یابی نور 12شمارهٔ ۳۷: ای دوست تو در جوال افسانه مباش 13شمارهٔ ۳۸: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 14شمارهٔ ۳۹: در راه طلب صادق و ذاکر می باش 15شمارهٔ ۴۰: گر دل زتو بگسلد به غم بشکنمش 16شمارهٔ ۴۱: یا رب چه خوش است زلف خم در خم او 17شمارهٔ ۴۲: آنی که فلک با تو درآید به طرب 18شمارهٔ ۴۳: دردا که درون صفه ما را ره نیست 19شمارهٔ ۴۴: ای دل صفت جمال او نتوان گفت 20شمارهٔ ۴۵: گفتی که به عقل باش کاین رسوایی است 21شمارهٔ ۴۶: تا قسم من سوخته خود حرمان است 22شمارهٔ ۴۷: آنها که زاصل عقل سرگردانند 23شمارهٔ ۴۸: آنها که سرانند به سرگردانند 24شمارهٔ ۴۹: کو دل که بدان دل غم جان شاید خورد 25شمارهٔ ۵۰: دل رفته و عشق آمده تا خود چه کند 26شمارهٔ ۵۱: تا عشق توَم سلسله می جنباند 27شمارهٔ ۵۲: خواهی که برم سرّ تو مکنون باشد 28شمارهٔ ۵۳: در هیچ سری مایهٔ اسراری نه 29شمارهٔ ۵۴: هر دل نبود قابل اسرار خدا 30شمارهٔ ۵۵: از کتم عدم چون که برون افتادم 31شمارهٔ ۵۶: در من نگرم زپای تا سر هیچم 32شمارهٔ ۵۷: ای دوست بیا و غم بی حاصل بین 33شمارهٔ ۵۸: یا روی دلم به سوی دیگر گردان 34شمارهٔ ۵۹: گویند مرا چرا شدی سودایی 35شمارهٔ ۶۰: آنها که محققان این درگاهند 36شمارهٔ ۶۱: آنجا که نه کون و نه مکان در گنجد 37شمارهٔ ۶۲: این ره به قدم چون بر وی برخیزد 38شمارهٔ ۶۳: روزی که جمال تو مرا دیده شود 39شمارهٔ ۶۴: چون در غم تو شادی من نفزاید 40شمارهٔ ۶۵: گر طالب قرب حق شدی موسی وار 41شمارهٔ ۶۶: آنجا که سراپردهٔ اجلال جلال 42شمارهٔ ۶۷: دل دوش دم نامتناهی می زد 43شمارهٔ ۶۸: از دفتر عشق حرف می خوان و مگو 44شمارهٔ ۶۹: ای دل چو شراب معرفت کردی نوش 45شمارهٔ ۷۰: تا چند چو بلبلان برآری آواز 46شمارهٔ ۷۱: جان از قبل زبان به بیم خطر است 47شمارهٔ ۷۲: این گفتن بسیار تو هست از پندار 48شمارهٔ ۷۳: در معرض صد سلامتی باهش باش 49شمارهٔ ۷۴: چون بر سر و پای من نگه کرد او دوش 50شمارهٔ ۷۵: صرّاف سخن باش و سخن کمتر گوی 51شمارهٔ ۷۶: دم درکش و در خویش سیاحی می کن 52شمارهٔ ۷۷: یا قلب ترید وصله مجّانا 53شمارهٔ ۷۸: در دست غم عشق نهادم دل را 54شمارهٔ ۷۹: از عقل عقیله گشت حاصل ما را 55شمارهٔ ۸۰: دلدار به دل گفت گرت رغبت ماست 56شمارهٔ ۸۱: هرگه که غمی ملازم دل شودت 57شمارهٔ ۸۲: جان بر سر عشق پای فرسود ای دل 58شمارهٔ ۸۳: از ذکر تو جز عشق نیاموزد دل 59شمارهٔ ۸۴: ای خاک در تو سرمهٔ دیدهٔ دل 60شمارهٔ ۸۵: در پختهٔ عقل بنگر از دیدهٔ دل 61شمارهٔ ۸۶: قفلی زده ام زمهر تو بر سر دل 62شمارهٔ ۸۷: در فکرت جان راه بیاموز ای دل 63شمارهٔ ۸۸: روزی زقضای آسمانی ای دل 64شمارهٔ ۸۹: چون رفت ز روز عمر من آب ای دل 65شمارهٔ ۹۰: با راهرو گفت خسته می دار ای دل 66شمارهٔ ۹۱: دل را شود از دیده فرو پای به گل 67شمارهٔ ۹۲: با دل گفتم چیست بگو تدبیرم 68شمارهٔ ۹۳: تا با دل دلبرم دلم دل بنهاد 69شمارهٔ ۹۴: با دل گفتم که این چه زیر و زبری اس ...70شمارهٔ ۹۵: با دل گفتم تو را چه می رنجاند 71شمارهٔ ۹۶: از دل همه ساله درد حاصل باشد 72شمارهٔ ۹۷: با دل گفتم مشکلت آسان نشود 73شمارهٔ ۹۸: آن یار که منزلگه او قلب آمد 74شمارهٔ ۹۹: با دل گفتم هزار افسانه به عقل 75شمارهٔ ۱۰۰: از دیده چه گویم که ازو دارم غم 76شمارهٔ ۱۰۱: ای دیدن تو روشنی دیدهٔ دل 77شمارهٔ ۱۰۲: ای دل دَرِ غم گشاده ای می بینم 78شمارهٔ ۱۰۳: پایی نه که سوی وصل بشتابد دل 79شمارهٔ ۱۰۴: «اوحد» دیدی که هرچ دیدی هیچ است 80شمارهٔ ۱۰۵: سرگردانان راه دل بسیارند 81شمارهٔ ۱۰۶: با دل گفتم نئی زمردان غمش 82شمارهٔ ۱۰۷: هر لحظه زدست غم به جان آید دل 83شمارهٔ ۱۰۸: چندانک دلم جان کند اندر سر و کار 84شمارهٔ ۱۰۹: فریاد رسی نیست کسی را از کس 85شمارهٔ ۱۱۰: آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش 86شمارهٔ ۱۱۱: ای دل گر ازین پایه فروتر نایی 87شمارهٔ ۱۱۲: ای دل چو خراب گشتی آباد شوی 88شمارهٔ ۱۱۳: بیچاره دلا چند کنی خودبینی 89شمارهٔ ۱۱۴: ای دل چو قلم نقش منمّا می باش 90شمارهٔ ۱۱۵: گر در ره دوست پایدار آید دل 91شمارهٔ ۱۱۶: با یار چرا چنین صبوری ای دل 92شمارهٔ ۱۱۷: رازت چو به پیش خلق شد فاش ای دل 93شمارهٔ ۱۱۸: دل با غم اگر بساختی شادستی 94شمارهٔ ۱۱۹: عشق است که کیمیای فقر است دَروُ 95شمارهٔ ۱۲۰: در درد دل خویش زبی درمانی 96شمارهٔ ۱۲۱: اندر طلب وصل تو ای سرو روان 97شمارهٔ ۱۲۲: اندر طلبت گرچه به سر می پویم 98شمارهٔ ۱۲۳: در راه طلب به آخر آمد نفسم 99شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته تو را به صد هوا می طلبم 100شمارهٔ ۱۲۵: هر چند که من به خویشتن می نرسم 101شمارهٔ ۱۲۶: غمگین غمگین به سوی تو می پویم 102شمارهٔ ۱۲۷: طالب که نه صادق است جایی نرسد 103شمارهٔ ۱۲۸: ای تن خواهی که احتشامت باشد 104شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 105شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 106شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 107شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 108شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 109شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 110شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 111شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 112شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...113شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 114شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...115شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 116شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 117شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 118شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 119شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 120شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 121شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 122شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 123شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 124شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 125شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 126شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 127شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 128شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 129شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 130شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 131شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 132شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 133شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 134شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 135شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 136شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 137شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 138شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 139شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 140شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 141شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 142شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 143شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 144شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 145شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 146شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 147شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 148شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 149شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 150شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 151شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 152شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 153شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 154شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 155شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 156شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 157شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 158شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 159شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 160شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 161شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 162شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 163شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 164شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 165شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 166شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 167شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 168شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 169شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 170شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 171شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 172شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 173شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 174شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 175شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 176شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 177شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 178شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 179شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 180شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 181شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 182شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 183شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 184شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 185شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 186شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 187شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 188شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 189شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 190شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 191شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 192شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 193شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 194شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 195شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 196شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 197شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 198شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 199شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 200شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 201شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 202شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 203شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 204شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 205شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 206شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 207شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 208شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 209شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 210شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 211شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 212شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 213شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 214شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 215شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 216شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 217شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 218شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 219شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 220شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 221شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 222شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 223شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 224شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 225شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 226شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 227شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 228شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 229شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 230شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 231شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 232شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 233شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 234شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 235شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 236شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 237شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 238شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 239شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 240شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 241شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...242شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 243شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 244شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 245شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 246شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 247شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 248شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 249شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 250شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 251شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 252شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 253شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 254شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 255شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 256شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...257شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 258شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 259شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 260شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 261شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 262شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 263شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 264شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 265شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ