به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المریدشمارهٔ ۲۶: کردیم دل از جمله مسلّم امشب

1870عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

کردیم دل از جمله مسلّم امشب
کردیم وداع جمله عالم امشب
گر پای مرا هر سر مویی بند است
دست از همه کوتاه کنم هم امشب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۵: تا چند شوی تو از پی شمع و شراب 2شمارهٔ ۲۶: کردیم دل از جمله مسلّم امشب 3شمارهٔ ۲۷: جز حق تو بکن جمله فراموش امشب 4شمارهٔ ۲۸: زنهار پی طبع هوس پَیمایت 5شمارهٔ ۲۹: ای دل تو چنان بزی که هشیار شوی 6شمارهٔ ۳۰: گر قسم تو شادی است غمت نفزاید 7شمارهٔ ۳۱: تا در پی آن فزون و این کم باشی 8شمارهٔ ۳۲: چون بی خبران مگرد هر دم به دری 9شمارهٔ ۳۳: باطل بینم به سوی کعبه سفرت 10شمارهٔ ۳۴: عیشی که مهیّاست رها نتوان کرد 11شمارهٔ ۳۵: خواهی که تو را مراد حاصل گردد 12شمارهٔ ۳۶: از شمع وصال کمترک یابی نور 13شمارهٔ ۳۷: ای دوست تو در جوال افسانه مباش 14شمارهٔ ۳۸: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 15شمارهٔ ۳۹: در راه طلب صادق و ذاکر می باش 16شمارهٔ ۴۰: گر دل زتو بگسلد به غم بشکنمش 17شمارهٔ ۴۱: یا رب چه خوش است زلف خم در خم او 18شمارهٔ ۴۲: آنی که فلک با تو درآید به طرب 19شمارهٔ ۴۳: دردا که درون صفه ما را ره نیست 20شمارهٔ ۴۴: ای دل صفت جمال او نتوان گفت 21شمارهٔ ۴۵: گفتی که به عقل باش کاین رسوایی است 22شمارهٔ ۴۶: تا قسم من سوخته خود حرمان است 23شمارهٔ ۴۷: آنها که زاصل عقل سرگردانند 24شمارهٔ ۴۸: آنها که سرانند به سرگردانند 25شمارهٔ ۴۹: کو دل که بدان دل غم جان شاید خورد 26شمارهٔ ۵۰: دل رفته و عشق آمده تا خود چه کند 27شمارهٔ ۵۱: تا عشق توَم سلسله می جنباند 28شمارهٔ ۵۲: خواهی که برم سرّ تو مکنون باشد 29شمارهٔ ۵۳: در هیچ سری مایهٔ اسراری نه 30شمارهٔ ۵۴: هر دل نبود قابل اسرار خدا 31شمارهٔ ۵۵: از کتم عدم چون که برون افتادم 32شمارهٔ ۵۶: در من نگرم زپای تا سر هیچم 33شمارهٔ ۵۷: ای دوست بیا و غم بی حاصل بین 34شمارهٔ ۵۸: یا روی دلم به سوی دیگر گردان 35شمارهٔ ۵۹: گویند مرا چرا شدی سودایی 36شمارهٔ ۶۰: آنها که محققان این درگاهند 37شمارهٔ ۶۱: آنجا که نه کون و نه مکان در گنجد 38شمارهٔ ۶۲: این ره به قدم چون بر وی برخیزد 39شمارهٔ ۶۳: روزی که جمال تو مرا دیده شود 40شمارهٔ ۶۴: چون در غم تو شادی من نفزاید 41شمارهٔ ۶۵: گر طالب قرب حق شدی موسی وار 42شمارهٔ ۶۶: آنجا که سراپردهٔ اجلال جلال 43شمارهٔ ۶۷: دل دوش دم نامتناهی می زد 44شمارهٔ ۶۸: از دفتر عشق حرف می خوان و مگو 45شمارهٔ ۶۹: ای دل چو شراب معرفت کردی نوش 46شمارهٔ ۷۰: تا چند چو بلبلان برآری آواز 47شمارهٔ ۷۱: جان از قبل زبان به بیم خطر است 48شمارهٔ ۷۲: این گفتن بسیار تو هست از پندار 49شمارهٔ ۷۳: در معرض صد سلامتی باهش باش 50شمارهٔ ۷۴: چون بر سر و پای من نگه کرد او دوش 51شمارهٔ ۷۵: صرّاف سخن باش و سخن کمتر گوی 52شمارهٔ ۷۶: دم درکش و در خویش سیاحی می کن 53شمارهٔ ۷۷: یا قلب ترید وصله مجّانا 54شمارهٔ ۷۸: در دست غم عشق نهادم دل را 55شمارهٔ ۷۹: از عقل عقیله گشت حاصل ما را 56شمارهٔ ۸۰: دلدار به دل گفت گرت رغبت ماست 57شمارهٔ ۸۱: هرگه که غمی ملازم دل شودت 58شمارهٔ ۸۲: جان بر سر عشق پای فرسود ای دل 59شمارهٔ ۸۳: از ذکر تو جز عشق نیاموزد دل 60شمارهٔ ۸۴: ای خاک در تو سرمهٔ دیدهٔ دل 61شمارهٔ ۸۵: در پختهٔ عقل بنگر از دیدهٔ دل 62شمارهٔ ۸۶: قفلی زده ام زمهر تو بر سر دل 63شمارهٔ ۸۷: در فکرت جان راه بیاموز ای دل 64شمارهٔ ۸۸: روزی زقضای آسمانی ای دل 65شمارهٔ ۸۹: چون رفت ز روز عمر من آب ای دل 66شمارهٔ ۹۰: با راهرو گفت خسته می دار ای دل 67شمارهٔ ۹۱: دل را شود از دیده فرو پای به گل 68شمارهٔ ۹۲: با دل گفتم چیست بگو تدبیرم 69شمارهٔ ۹۳: تا با دل دلبرم دلم دل بنهاد 70شمارهٔ ۹۴: با دل گفتم که این چه زیر و زبری اس ...71شمارهٔ ۹۵: با دل گفتم تو را چه می رنجاند 72شمارهٔ ۹۶: از دل همه ساله درد حاصل باشد 73شمارهٔ ۹۷: با دل گفتم مشکلت آسان نشود 74شمارهٔ ۹۸: آن یار که منزلگه او قلب آمد 75شمارهٔ ۹۹: با دل گفتم هزار افسانه به عقل 76شمارهٔ ۱۰۰: از دیده چه گویم که ازو دارم غم 77شمارهٔ ۱۰۱: ای دیدن تو روشنی دیدهٔ دل 78شمارهٔ ۱۰۲: ای دل دَرِ غم گشاده ای می بینم 79شمارهٔ ۱۰۳: پایی نه که سوی وصل بشتابد دل 80شمارهٔ ۱۰۴: «اوحد» دیدی که هرچ دیدی هیچ است 81شمارهٔ ۱۰۵: سرگردانان راه دل بسیارند 82شمارهٔ ۱۰۶: با دل گفتم نئی زمردان غمش 83شمارهٔ ۱۰۷: هر لحظه زدست غم به جان آید دل 84شمارهٔ ۱۰۸: چندانک دلم جان کند اندر سر و کار 85شمارهٔ ۱۰۹: فریاد رسی نیست کسی را از کس 86شمارهٔ ۱۱۰: آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش 87شمارهٔ ۱۱۱: ای دل گر ازین پایه فروتر نایی 88شمارهٔ ۱۱۲: ای دل چو خراب گشتی آباد شوی 89شمارهٔ ۱۱۳: بیچاره دلا چند کنی خودبینی 90شمارهٔ ۱۱۴: ای دل چو قلم نقش منمّا می باش 91شمارهٔ ۱۱۵: گر در ره دوست پایدار آید دل 92شمارهٔ ۱۱۶: با یار چرا چنین صبوری ای دل 93شمارهٔ ۱۱۷: رازت چو به پیش خلق شد فاش ای دل 94شمارهٔ ۱۱۸: دل با غم اگر بساختی شادستی 95شمارهٔ ۱۱۹: عشق است که کیمیای فقر است دَروُ 96شمارهٔ ۱۲۰: در درد دل خویش زبی درمانی 97شمارهٔ ۱۲۱: اندر طلب وصل تو ای سرو روان 98شمارهٔ ۱۲۲: اندر طلبت گرچه به سر می پویم 99شمارهٔ ۱۲۳: در راه طلب به آخر آمد نفسم 100شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته تو را به صد هوا می طلبم 101شمارهٔ ۱۲۵: هر چند که من به خویشتن می نرسم 102شمارهٔ ۱۲۶: غمگین غمگین به سوی تو می پویم 103شمارهٔ ۱۲۷: طالب که نه صادق است جایی نرسد 104شمارهٔ ۱۲۸: ای تن خواهی که احتشامت باشد 105شمارهٔ ۱۲۹: از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود 106شمارهٔ ۱۳۰: اندر طلب آنک نیست صادق چه کند 107شمارهٔ ۱۳۱: جانم شب و روز از تو نشان می طلبد 108شمارهٔ ۱۳۲: دل گر نظری کند به روی تو کند 109شمارهٔ ۱۳۳: در راه طلب زاد ادب می باید 110شمارهٔ ۱۳۴: ترسم که اگر در طلبش نشتابی 111شمارهٔ ۱۳۵: حاشا که من از خاک درت برخیزم 112شمارهٔ ۱۳۶: تا چند کشم غصّهٔ کس ناکس را 113شمارهٔ ۱۳۷: نفسم چو به نان و تره از من راضی ا ...114شمارهٔ ۱۳۸: از راحت اگر نصیب تو حرمان نیست 115شمارهٔ ۱۳۹: تا ظن نبری که خان و مان محتشمی اس ...116شمارهٔ ۱۴۰: مسپار به عشوهٔ جهان خویشتنت 117شمارهٔ ۱۴۱: ایزد زقناعت چو مرا گنجی داد 118شمارهٔ ۱۴۲: عالی نسبا چرا بننشینی پست 119شمارهٔ ۱۴۳: دل کز پی آب و نان در آتش نبود 120شمارهٔ ۱۴۴: پیمانهٔ عزّت و قناعت کن پُر 121شمارهٔ ۱۴۵: در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم 122شمارهٔ ۱۴۶: گر راحت دل خواهی و آسایش تن 123شمارهٔ ۱۴۷: بردارندت اگر شوی افکنده 124شمارهٔ ۱۴۸: کنجی و قناعت از قباد و کی به 125شمارهٔ ۱۴۹: آیا تو ز نادانی و سرگردانی 126شمارهٔ ۱۵۰: بر سنگ قناعت ار غباری داری 127شمارهٔ ۱۵۱: در کوی قناعت ار سپنجی داری 128شمارهٔ ۱۵۲: آن را که قناعتش صناعت باشد 129شمارهٔ ۱۵۳: از لذّت این وجود مانع گردی 130شمارهٔ ۱۵۴: از خلق به هیچ گونه یاری مطلب 131شمارهٔ ۱۵۵: من قال بانّ جوهر الفقر عرض 132شمارهٔ ۱۵۶: الفقر اذا ابعدکم یدنیکم 133شمارهٔ ۱۵۷: جمعیت ازین شیفته رایان آموز 134شمارهٔ ۱۵۸: از طعم لب تو در شکر چیزی هست 135شمارهٔ ۱۵۹: درویشان را بر همه عالم پیشی است 136شمارهٔ ۱۶۰: درد ره فقر به زهَر درمان است 137شمارهٔ ۱۶۱: در عالم فقر میر و سلطان هیچ است 138شمارهٔ ۱۶۲: سلطانی اصل بی گمان درویشی است 139شمارهٔ ۱۶۳: امروز بده بدان جهانی که به است 140شمارهٔ ۱۶۴: گفتی عالم به پای درویشان است 141شمارهٔ ۱۶۵: سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است 142شمارهٔ ۱۶۶: مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست 143شمارهٔ ۱۶۷: آن نقطه که در فقر نهان آوردند 144شمارهٔ ۱۶۸: عالم همه سر به سر گدایان دارند 145شمارهٔ ۱۶۹: شاهان جهان چاکر درویشانند 146شمارهٔ ۱۷۰: اندر ره فقر دیده نادیده کنند 147شمارهٔ ۱۷۱: بادی که زکوی فقر گرد انگیزد 148شمارهٔ ۱۷۲: درویش کسی بود که در خود نگرد 149شمارهٔ ۱۷۳: گر شهوت توسن تو رام تو شود 150شمارهٔ ۱۷۴: درویش که اسرار نهان می‌بخشد 151شمارهٔ ۱۷۵: درویش زخودپرستی آزاد بود 152شمارهٔ ۱۷۶: هر دل که درو دُرّ معانی بندد 153شمارهٔ ۱۷۷: درویش به غم همیشه خرّم باشد 154شمارهٔ ۱۷۸: میل دل ما جز به فقیری نبود 155شمارهٔ ۱۷۹: دانی چه بود جان و جهانِ درویش 156شمارهٔ ۱۸۰: دستِ دل ما هر چه تهی تر خوش تر 157شمارهٔ ۱۸۱: شاهان همه دولت از فقیران طلبند 158شمارهٔ ۱۸۲: آزادی مرد هر چه خواهی ارزد 159شمارهٔ ۱۸۳: هرگه که تو آوری بیانی از فقر 160شمارهٔ ۱۸۴: درویش همیشه بی نوا اولی تر 161شمارهٔ ۱۸۵: در راه طلب خدمت درویشان کن 162شمارهٔ ۱۸۶: در درویشی کار به صدق است و یقین 163شمارهٔ ۱۸۷: در فقر اگر دمی تو با حق داری 164شمارهٔ ۱۸۸: تا ظن نبری که غمخوری درویشی است 165شمارهٔ ۱۸۹: در عالم فقر ار سر هر پر هوسی 166شمارهٔ ۱۹۰: خود دمدمه ای است آدمی از دم او 167شمارهٔ ۱۹۱: امروز چو ناصر فقیران باشی 168شمارهٔ ۱۹۲: دردی است طمع که نیستش درمانی 169شمارهٔ ۱۹۳: درویشان را عار بود محتشمی 170شمارهٔ ۱۹۴: با فقر نشین اگر تو همدم خواهی 171شمارهٔ ۱۹۵: درویش ز درویشی از آن می نرهد 172شمارهٔ ۱۹۶: گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت 173شمارهٔ ۱۹۷: جانی که زمهر زیر میغش داری 174شمارهٔ ۱۹۸: تا تو نشوی فرد به فردی نرسی 175شمارهٔ ۱۹۹: در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی 176شمارهٔ ۲۰۰: هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است 177شمارهٔ ۲۰۱: از خود به درآیی نفسی تجرید است 178شمارهٔ ۲۰۲: آن را که دلش خانهٔ توحید بود 179شمارهٔ ۲۰۳: افکند بتی به بت پرستی ما را 180شمارهٔ ۲۰۴: ما را تو مدام دل به مستی ندهی 181شمارهٔ ۲۰۵: ساقی به صبوحی می ناب اندر ده 182شمارهٔ ۲۰۶: دانم که زنیستی تو هستم کردی 183شمارهٔ ۲۰۷: مستم دارد زباده ساقی پیوست 184شمارهٔ ۲۰۸: مستی زمی عشق و نه مستی زمی است 185شمارهٔ ۲۰۹: هر کاو نشود مست تو او مغبون است 186شمارهٔ ۲۱۰: قم فاسقنی قهوةً کان عاصرها 187شمارهٔ ۲۱۱: در صفّهٔ شاه دست یازی نبود 188شمارهٔ ۲۱۲: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام 189شمارهٔ ۲۱۳: در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود 190شمارهٔ ۲۱۴: آنها که به تقلید عبارات کنند 191شمارهٔ ۲۱۵: قلّاش و قلندری و عاشق بودن 192شمارهٔ ۲۱۶: درویشانیم و نیز دلریشانیم 193شمارهٔ ۲۱۷: نارفته ره صدق و صفا گامی چند 194شمارهٔ ۲۱۸: هرگه که ببینی دو سه سرگردان را 195شمارهٔ ۲۱۹: هر مرد که با فراغتش سامان است 196شمارهٔ ۲۲۰: اکنون که تو را امید آزادی خاست 197شمارهٔ ۲۲۱: اسباب وجود دم به دم تشویش است 198شمارهٔ ۲۲۲: ناجنسان را تو محرم راز مکن 199شمارهٔ ۲۲۳: اسرار که سخت است سخن سست مگو 200شمارهٔ ۲۲۴: آیات کتاب حق همی خوان و مپرس 201شمارهٔ ۲۲۵: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست 202شمارهٔ ۲۲۶: از عمر نصیب جاودانی برگیر 203شمارهٔ ۲۲۷: آن را که طریق نیکبختی باید 204شمارهٔ ۲۲۸: غافل منشین که این زمانی است عزیز 205شمارهٔ ۲۲۹: تخمی دو سه بی وقت بپاشیم مگر 206شمارهٔ ۲۳۰: ای دل چه کری کند مشوش بودن 207شمارهٔ ۲۳۱: خود را چو دمی ز دهر خرّم یابی 208شمارهٔ ۲۳۲: با ما تو هر آنچ گویی از کین گویی 209شمارهٔ ۲۳۳: ای خواجه یکی کام روا کن ما را 210شمارهٔ ۲۳۴: یکباره برون نیامده از پی و پوست 211شمارهٔ ۲۳۵: داری سر کارزار میدان این است 212شمارهٔ ۲۳۶: بس خون جگر که شیخ من با من خورد 213شمارهٔ ۲۳۷: بر خود چو نئی به بی تباهی منکر 214شمارهٔ ۲۳۸: هر شیخ که او علم ندارد در تن 215شمارهٔ ۲۳۹: اندر ره عشق اگر تکلّف نکنی 216شمارهٔ ۲۴۰: تا جان خودت به دست سودا ندهی 217شمارهٔ ۲۴۱: در دست تکلّف چو اسیری ای دل 218شمارهٔ ۲۴۲: زنهار دلا بکوش اگر باخبری 219شمارهٔ ۲۴۳: امروز درین زمانه بی یاری به 220شمارهٔ ۲۴۴: شمع دل من روی چو شمع تو بس است 221شمارهٔ ۲۴۵: گر زانک بر کس نروم روزی چند 222شمارهٔ ۲۴۶: بی روی توَم زخویشتن دل بگرفت 223شمارهٔ ۲۴۷: یکباره زعقل و خردم دل بگرفت 224شمارهٔ ۲۴۸: آنها که درین راه فلاحی باشند 225شمارهٔ ۲۴۹: این آزادی هزار جان بیش ارزد 226شمارهٔ ۲۵۰: ای دل تو طربناک نئی حیران باش 227شمارهٔ ۲۵۱: ای دل پس زنجیر چو دیوانه نشین 228شمارهٔ ۲۵۲: آن یار که در سینه جنون دارم ازو 229شمارهٔ ۲۵۳: هان تا دم دهر در جوالت نکند 230شمارهٔ ۲۵۴: جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن 231شمارهٔ ۲۵۵: عمری به مراد خود رسیدی، بس کن 232شمارهٔ ۲۵۶: ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز 233شمارهٔ ۲۵۷: تا چند می و سماع و ساقی طلبی 234شمارهٔ ۲۵۸: تو آمده ای به پادشاهی کردن 235شمارهٔ ۲۵۹: شرمت بادا ازین تباهی کردن 236شمارهٔ ۲۶۰: دنیا گذران است به هر بیش و کمی 237شمارهٔ ۲۶۱: گر می خواهی که سرّ اوحی بینی 238شمارهٔ ۲۶۲: سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است 239شمارهٔ ۲۶۳: تا در نرسد وعده هر کار که هست 240شمارهٔ ۲۶۴: چون هستی تو به نیستی آلوده است 241شمارهٔ ۲۶۵: ره رو همه در حمایت صدق خود است 242شمارهٔ ۲۶۶: زین سان که تو را بی خودی و بی خبر ...243شمارهٔ ۲۶۷: ای گل چو زغنچه نوبهارت کردند 244شمارهٔ ۲۶۸: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 245شمارهٔ ۲۶۹: ای دل عمری گذاشتی در پندار 246شمارهٔ ۲۷۰: جان در تن تو نفس شماری بیش است 247شمارهٔ ۲۷۱: ای خواجه اگر تو را سعادت خویش است 248شمارهٔ ۲۷۲: ای اطلس دعوی تو را معنی بُرد 249شمارهٔ ۲۷۳: هان تا تو ببندی به مراعاتش پشت 250شمارهٔ ۲۷۴: آن نیست جهان و جان که پنداشته‌ای 251شمارهٔ ۲۷۵: گر زانک تو صاحبدل و صاحبنظری 252شمارهٔ ۲۷۶: ای دل زشراب جهل مستی تاکی 253شمارهٔ ۲۷۷: ای دل چو شمار کارها خواهد بود 254شمارهٔ ۲۷۸: ای دل تو بدین حال چرایی خشنود 255شمارهٔ ۲۷۹: از سود و زیان خود به در نتوان بود 256شمارهٔ ۲۸۰: گر عمر بود تو را فزون از پانصد 257شمارهٔ ۲۸۱: زین سان که مراست از تو در سینه سر ...258شمارهٔ ۲۸۲: ای دل نفس تو می شمارند آخر 259شمارهٔ ۲۸۳: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر 260شمارهٔ ۲۸۴: ای دل مطلب رخ جهان آرایش 261شمارهٔ ۲۸۵: اندر همه عمر من شبی وقت نماز 262شمارهٔ ۲۸۶: با آنچ گسستنی است در پیوستی 263شمارهٔ ۲۸۷: هر چیز که او گفت چنان است همه 264شمارهٔ ۲۸۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند 265شمارهٔ ۲۸۹: تا نان حرام و آب یک روزهٔ ما 266شمارهٔ ۲۹۰: هر لقمه که آلوده بود قی به از آن

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ