به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۳۷: ای گشته دلم ز آتش هجر تو کباب

1880عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای گشته دلم ز آتش هجر تو کباب
باز آی من سوخته دلرا دریاب
چون چنگ مرا تو در بغل بودی از آن
گر کیسه تهی نبود می همچو رباب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۶: ای باد سحر گهی بصد جهد و شتاب 2شمارهٔ ۳۷: ای گشته دلم ز آتش هجر تو کباب 3شمارهٔ ۳۸: ای ز آتش سودات دل اندر تب و تاب 4شمارهٔ ۳۹: ای طاهر اسحق بیا و در یاب 5شمارهٔ ۴۰: ای دل ز جهان بجز حقایق مطلب 6شمارهٔ ۴۱: اسبی که قضا در پی او وقت شتاب 7شمارهٔ ۴۲: آمد ز خرابات بتم مست و خراب 8شمارهٔ ۴۳: جان برخی آنروز که آن در خوشاب 9شمارهٔ ۴۴: بگذار که تا بوسمت ای جانان لب 10شمارهٔ ۴۵: سیمین ز نخست آن تویا شیرین سیب 11شمارهٔ ۴۶: گفتم که شنیدم که ترا زحمت تب 12شمارهٔ ۴۷: در هجر بسی مکوش ای در خوشاب 13شمارهٔ ۴۸: ای بس که دلم در پی تحقیق شتافت 14شمارهٔ ۴۹: افسوس که عمر من ز هفتاد گذشت 15شمارهٔ ۵۰: ایدل اگر اعتقاد تو هست درست 16شمارهٔ ۵۱: افسوس که موسم جوانی بگذشت 17شمارهٔ ۵۲: ای کرده هوای مال نا پروایت 18شمارهٔ ۵۳: ایدل غم این عالم فانی هیچست 19شمارهٔ ۵۴: ای دل چو نعیم این جهانی شدنی است 20شمارهٔ ۵۵: ایدل همه عمرت این تبهکاری چیست 21شمارهٔ ۵۶: ایدل اگر آسایش جانت هوس است 22شمارهٔ ۵۷: افسوس که رفت عمر و حاصل هیچ است 23شمارهٔ ۵۸: آنکس که دلم بدو تولا کردست 24شمارهٔ ۵۹: ایعشوه دهان ترک شما کردم و رفت 25شمارهٔ ۶۰: از حکم ازل بهیچ رو مهرب نیست 26شمارهٔ ۶۱: ایدل بدو نیک اینجهانی هیچست 27شمارهٔ ۶۲: از تاب جگر دوش روانم میسوخت 28شمارهٔ ۶۳: امروز کسی که شهره در شیر دلیست 29شمارهٔ ۶۴: آن سرو سهی که جاش در چشم منست 30شمارهٔ ۶۵: از کوی تو با دل حزین باید رفت 31شمارهٔ ۶۶: انسبزه که گرد چشمه نوش تو خاست 32شمارهٔ ۶۷: آن بت که حدیث دلبری قصه اوست 33شمارهٔ ۶۸: آن زخم که بر چهره جانان منست 34شمارهٔ ۶۹: ایمظهر الطاف لطیفیت خوشست 35شمارهٔ ۷۰: ان روی چو افتاب در چشم منست 36شمارهٔ ۷۱: ایسرور عهد هر که شمشیر تو بست 37شمارهٔ ۷۲: از راحت روزگار جز نامی نیست 38شمارهٔ ۷۳: این برشده دولاب که گردد پیوست 39شمارهٔ ۷۴: از روی تو با برگ سمن فرقی نیست 40شمارهٔ ۷۵: ای آمده از جهان گزینم رویت 41شمارهٔ ۷۶: ای کرده در آفاق روان جود توصیت 42شمارهٔ ۷۷: آویختم ایجان دلکی در کویت 43شمارهٔ ۷۸: انسان نه بدینصورت و شکل انسانست 44شمارهٔ ۷۹: آن بت که سروردل و نور بصرست 45شمارهٔ ۸۰: آنکس که جهان زوست جهان خود همه اوس ...46شمارهٔ ۸۱: انکس که ازوست نیش نوشم هم ازوست 47شمارهٔ ۸۲: ایدل طلب دوست گرت عادت و خوست 48شمارهٔ ۸۳: ایدل طلب کار جهان چیزی نیست 49شمارهٔ ۸۴: آنم که فلک بنده مطواع منست 50شمارهٔ ۸۵: ایخواجه اگر سپهر دون برکشدت 51شمارهٔ ۸۶: آنمه سوی ما چون نظر سعد نداشت 52شمارهٔ ۸۷: ای لعل لبت مایه ده آبحیات 53شمارهٔ ۸۸: از لاله تر روی تو خوش رنگترست 54شمارهٔ ۸۹: ایدوست سر و پای فلک پیدا نیست 55شمارهٔ ۹۰: آنرا که دل از عشق تو کور و کر نیست 56شمارهٔ ۹۱: ایگل خجل از عارض چون نسترنت 57شمارهٔ ۹۲: ای رنگرز این خوی بدت ننگی نیست 58شمارهٔ ۹۳: ای سرمه چشم بنده خاک کویت 59شمارهٔ ۹۴: از بس که دلم با سر زلف تو نشست 60شمارهٔ ۹۵: رخسار تو آئینه دیرینه ماست 61شمارهٔ ۹۶: بیروی تو دل صبور گردد هیهات 62شمارهٔ ۹۷: بر عارض آن بت که توان تن ازوست 63شمارهٔ ۹۸: بر اوج فلک دوش چو خورشید بگشت 64شمارهٔ ۹۹: بیزحمت مشاطه رخت همچو مهست 65شمارهٔ ۱۰۰: بیوصل تو کار دل قوی با خلل است 66شمارهٔ ۱۰۱: بی خنده آن پسته شکر شکنت 67شمارهٔ ۱۰۲: با روی چو روزت بقمر حاجت نیست 68شمارهٔ ۱۰۳: بر من صنما جور تو امروزی نیست 69شمارهٔ ۱۰۴: گر حرص زیر دست و طمع زیر پای تست 70شمارهٔ ۱۰۵: دردا که گل و موسم گلزار گذشت 71شمارهٔ ۱۰۶: بیچاره دلم چو محرم راز نیافت 72شمارهٔ ۱۰۷: بگذشت حیات آنکه دلشاد بزیست 73شمارهٔ ۱۰۸: باشه که بخوبی رخش افزون ز مهست 74شمارهٔ ۱۰۹: بر چشم و دلم زغم نمی نیست که نیست 75شمارهٔ ۱۱۰: تا از چمن آن سرو خرامان بگذشت 76شمارهٔ ۱۱۱: تا سقف سپهر نیل پیکر بر پاست 77شمارهٔ ۱۱۲: تا یار بحج رفت ز ما ببریدست 78شمارهٔ ۱۱۳: تا بر مه تابانش ز عنبر قوس است 79شمارهٔ ۱۱۴: تن در غمش از هلال باریکترست 80شمارهٔ ۱۱۵: تا دیده من دید زهر خوبترت 81شمارهٔ ۱۱۶: تا آبله رخ بر رخ دلدار ز دست 82شمارهٔ ۱۱۷: تا چند کشم صد ضرر از چشم خوشت 83شمارهٔ ۱۱۸: تا رست بگرد شکرت شاخ نبات 84شمارهٔ ۱۱۹: تا روی ترا بدیدم ایعشوه پرست 85شمارهٔ ۱۲۰: تا بسته نگردد بکل ابواب حیات 86شمارهٔ ۱۲۱: برخیز سحرگه ای صبا چابک و چست 87شمارهٔ ۱۲۲: چون آکهیی نبینم از توحیدت 88شمارهٔ ۱۲۳: چون تعبیه جهانیان بسیارست 89شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته نشان عاشقان بد نامیست 90شمارهٔ ۱۲۵: در روضه توحید اگر بارت نیست 91شمارهٔ ۱۲۶: گر دور فلک تابع فرمان تو نیست 92شمارهٔ ۱۲۷: سردار جهان خواجه که آئینش سخاست 93شمارهٔ ۱۲۸: شاها ز تو کار عالمی سامان یافت 94شمارهٔ ۱۲۹: دل شد ز پی وصل دلارام ز دست 95شمارهٔ ۱۳۰: رنگ تو بتازگی ز گلنار بهست 96شمارهٔ ۱۳۱: شیرین پسرا عزم حجازت ز چه خاست 97شمارهٔ ۱۳۲: نقش عیادت ار چه بصورت عبادتست 98شمارهٔ ۱۳۳: در کارگه وجود هر نقش که هست 99شمارهٔ ۱۳۴: گفتم نخورم باده که کاری نه نکوست 100شمارهٔ ۱۳۵: در وحدت کاینات آنرا که شکیست 101شمارهٔ ۱۳۶: هر کو بسعادتی رسد روزی بیست 102شمارهٔ ۱۳۷: گر هر چه کند بنده بتقدیر خداست 103شمارهٔ ۱۳۸: در راه یقین مرد درنگی هیچست 104شمارهٔ ۱۳۹: مائیم و می ناب و بتی خوب سرشت 105شمارهٔ ۱۴۰: هر کو دهنت ای بت جانی دیدست 106شمارهٔ ۱۴۱: حاصل چه از این که صورت خواجه نکوس ...107شمارهٔ ۱۴۲: می از شر و شور و عربده خالی نیست 108شمارهٔ ۱۴۳: سید پسرا روی تو ماه ختن است 109شمارهٔ ۱۴۴: دیوانه دلم که میل طبعش بهواست 110شمارهٔ ۱۴۵: چون باد صبا غنچه گلرا بشکافت 111شمارهٔ ۱۴۶: در خاطرم این لطیف مصراع گذشت 112شمارهٔ ۱۴۷: صاحب نظری خوش سخنی فرمودست 113شمارهٔ ۱۴۸: هر چیز که در ازل بدان فرمان نیست 114شمارهٔ ۱۴۹: دی گفت یکی که داشت با من دل راست 115شمارهٔ ۱۵۰: گردون که سوی سفله و دونش نظرست 116شمارهٔ ۱۵۱: هر روز ترا بمن گمانی دگرست 117شمارهٔ ۱۵۲: گفتم دل من گر چه که غرق خونست 118شمارهٔ ۱۵۳: در عهد تو گلزار ثنا مدروس است 119شمارهٔ ۱۵۴: سلطان گل ار چه با بسی برگ و نواست 120شمارهٔ ۱۵۵: گیرم که بصد رسید عمریکه تر است 121شمارهٔ ۱۵۶: خوش باش دمی که زندگانی باقیست 122شمارهٔ ۱۵۷: در روضه جان تاره نباتی خضرست 123شمارهٔ ۱۵۸: دی ابن یمین صبحدمی جام بدست 124شمارهٔ ۱۵۹: دل شاد بروی دلستان خضرست 125شمارهٔ ۱۶۰: زلف تو که سرگشته بکردار منست 126شمارهٔ ۱۶۱: رفتی و شکیب از دل عشاق برفت 127شمارهٔ ۱۶۲: هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت 128شمارهٔ ۱۶۳: یک غم نبود کز تو نصیب ما نیست 129شمارهٔ ۱۶۴: عشاق ترا امید بهر وزی نیست 130شمارهٔ ۱۶۵: نیلوفر تر بر سر آبت چه خوشست 131شمارهٔ ۱۶۶: گل کز زرسا و خرده ئی چند اندوخت 132شمارهٔ ۱۶۷: روی تو و ماه آسمان هر دو یکیست 133شمارهٔ ۱۶۸: عشق لب و دندان چو لعل و گهرت 134شمارهٔ ۱۶۹: گر کار تو نیکست بتدبیر تو نیست 135شمارهٔ ۱۷۰: چون چشم خوشت نرگس اگر رنجورست 136شمارهٔ ۱۷۱: لعلت صدفی پر گهر مخزونست 137شمارهٔ ۱۷۲: در باغ جمالت ای بت عشوه پرست 138شمارهٔ ۱۷۳: جانا لب میگون تو روح ما نیست 139شمارهٔ ۱۷۴: راحت ز طبیعت جهان مهجورست 140شمارهٔ ۱۷۵: هر کس که ره و رسم جهان نیک شناخت 141شمارهٔ ۱۷۶: جانرا بزر ارنگه توانستی داشت 142شمارهٔ ۱۷۷: کس تیغ چو پهلوان ایران نزدست 143شمارهٔ ۱۷۸: معنیت چو آنجا بگذارد صورت 144شمارهٔ ۱۷۹: در پای دلت گر ز هوس خاری نیست 145شمارهٔ ۱۸۰: هر ذره که موجود شد از مغز و ز پوس ...146شمارهٔ ۱۸۱: وقت طرب و مستی هشیارانست 147شمارهٔ ۱۸۲: هر کس که از این عالم فانی بگذشت 148شمارهٔ ۱۸۳: خرم دل آنک بر صبوحی آموخت 149شمارهٔ ۱۸۴: چون از نظرم سرو سمنبر بگذشت 150شمارهٔ ۱۸۵: جانا رخ تو ماه زر افشان منست 151شمارهٔ ۱۸۶: چشم تو بساحری ز هاروت بهست 152شمارهٔ ۱۸۷: در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست 153شمارهٔ ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست 154شمارهٔ ۱۸۹: من رفتم و یادگار جانم بر تست 155شمارهٔ ۱۹۰: هستم صنما ز مهر روی چو مهت 156شمارهٔ ۱۹۱: جان برخی آن پسته شکر شکنت 157شمارهٔ ۱۹۲: وصف قدوخد گر طلبد کس ز منت 158شمارهٔ ۱۹۳: دل بسته آن طره عنبر شکنست 159شمارهٔ ۱۹۴: ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت 160شمارهٔ ۱۹۵: دل در سر زلفین بتان نتوان بست 161شمارهٔ ۱۹۶: دی خسرو سیاره چو با شام نشست 162شمارهٔ ۱۹۷: گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست 163شمارهٔ ۱۹۸: با ما غضب حیدری از حد بگذشت 164شمارهٔ ۱۹۹: قدت ز صنوبری که برخاست بهست 165شمارهٔ ۲۰۰: خطی که ز رویت ای پریوش برخاست 166شمارهٔ ۲۰۱: گفتم که چرا از شکرت رست نبات 167شمارهٔ ۲۰۲: زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست 168شمارهٔ ۲۰۳: من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست 169شمارهٔ ۲۰۴: نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست 170شمارهٔ ۲۰۵: خطی که ز روی آن سمنبر برخاست 171شمارهٔ ۲۰۶: کس همچو من ار گهر توانستی سفت 172شمارهٔ ۲۰۷: شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست 173شمارهٔ ۲۰۸: ای بخت جوان بیاو در ساغر پیچ 174شمارهٔ ۲۰۹: ای دیده دلم از تو زیانها بر هیچ 175شمارهٔ ۲۱۰: هر زن که ز عشقبازی آری بنکاح 176شمارهٔ ۲۱۱: ای شکر گفتار تو سرمایه روح 177شمارهٔ ۲۱۲: جان تازه کند لعل در افشان ز قدح 178شمارهٔ ۲۱۳: ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ 179شمارهٔ ۲۱۴: ای بنده بالای تو سرو آزاد 180شمارهٔ ۲۱۵: این چرخ سراسیمه بیفایده گرد 181شمارهٔ ۲۱۶: آن بت که بر او غیرت مه می باشد 182شمارهٔ ۲۱۷: آن بت که دمی جفا فراموش نکرد 183شمارهٔ ۲۱۸: آنرا که دماغ و عقل باهش باشد 184شمارهٔ ۲۱۹: اسباب سعادات مرا مجتمع اند 185شمارهٔ ۲۲۰: آنها که چو شانه بر سران میتازند 186شمارهٔ ۲۲۱: آن سبزه که گرد لعل کانی گردد 187شمارهٔ ۲۲۲: آن دل که بر او مهر تو تابان باشد 188شمارهٔ ۲۲۳: اسبی که مرا میر شرفشه بخشید 189شمارهٔ ۲۲۴: اجرام فلک دور بکام تو کنند 190شمارهٔ ۲۲۵: از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد 191شمارهٔ ۲۲۶: الچی ز من ار نرد پیاپی ببرد 192شمارهٔ ۲۲۷: آنرا که زر و سیم بد ار زیز نماند 193شمارهٔ ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد 194شمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد 195شمارهٔ ۲۳۰: ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید 196شمارهٔ ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند 197شمارهٔ ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند 198شمارهٔ ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود 199شمارهٔ ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید 200شمارهٔ ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود 201شمارهٔ ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود 202شمارهٔ ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود 203شمارهٔ ۲۳۸: ایدل فلکت گر چه زبون میدارد 204شمارهٔ ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند 205شمارهٔ ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد 206شمارهٔ ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد 207شمارهٔ ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد 208شمارهٔ ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد 209شمارهٔ ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد 210شمارهٔ ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند 211شمارهٔ ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود 212شمارهٔ ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد 213شمارهٔ ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود 214شمارهٔ ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود 215شمارهٔ ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد 216شمارهٔ ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند 217شمارهٔ ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود 218شمارهٔ ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید 219شمارهٔ ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود 220شمارهٔ ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود 221شمارهٔ ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود 222شمارهٔ ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد 223شمارهٔ ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید 224شمارهٔ ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد 225شمارهٔ ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد 226شمارهٔ ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود 227شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 228شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 229شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 230شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 231شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 232شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 233شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 234شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 235شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 236شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 237شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 238شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 239شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 240شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 241شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 242شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 243شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 244شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 245شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 246شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 247شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 248شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 249شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 250شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 251شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 252شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 253شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 254شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 255شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 256شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 257شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 258شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 259شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 260شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 261شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 262شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 263شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 264شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 265شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 266شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 267شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 268شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 269شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 270شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 271شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 272شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 273شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 274شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 275شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 276شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 277شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 278شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 279شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 280شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 281شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 282شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 283شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 284شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 285شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 286شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 287شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 288شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 289شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 290شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 291شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 292شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 293شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 294شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 295شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 296شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 297شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 298شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 299شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 300شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 301شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 302شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 303شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 304شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 305شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 306شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 307شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 308شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 309شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 310شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 311شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 312شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 313شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 314شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 315شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 316شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 317شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 318شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 319شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 320شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 321شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 322شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 323شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 324شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 325شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 326شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 327شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 328شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 329شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 330شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 331شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 332شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 333شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 334شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 335شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 336شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 337شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 338شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 339شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 340شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 341شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 342شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 343شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 344شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 345شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 346شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 347شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 348شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 349شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...350شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 351شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 352شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 353شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 354شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 355شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 356شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 357شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 358شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 359شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 360شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 361شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 362شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 363شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 364شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 365شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 366شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 367شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 368شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 369شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 370شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 371شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 372شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 373شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 374شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 375شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 376شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 377شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 378شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 379شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 380شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 381شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 382شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...383شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 384شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 385شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 386شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 387شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 388شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 389شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 390شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 391شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 392شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 393شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 394شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 395شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 396شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 397شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 398شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 399شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 400شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 401شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 402شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...403شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 404شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 405شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 406شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 407شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 408شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 409شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 410شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 411شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 412شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 413شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 414شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 415شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 416شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 417شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 418شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 419شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 420شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 421شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 422شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 423شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 424شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 425شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 426شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 427شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 428شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 429شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 430شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 431شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 432شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 433شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 434شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 435شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 436شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 437شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 438شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 439شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 440شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 441شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 442شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 443شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 444شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 445شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 446شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 447شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 448شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 449شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 450شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 451شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 452شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 453شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 454شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 455شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 456شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 457شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 458شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 459شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 460شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 461شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 462شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 463شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 464شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 465شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 466شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 467شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 468شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 469شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 470شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 471شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 472شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 473شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 474شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 475شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 476شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 477شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 478شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 479شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 480شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 481شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 482شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 483شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 484شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 485شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 486شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 487شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 488شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 489شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 490شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 491شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 492شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...493شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 494شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 495شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 496شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 497شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 498شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 499شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 500شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 501شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 502شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 503شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 504شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 505شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 506شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 507شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 508شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 509شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 510شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 511شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 512شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 513شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 514شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 515شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 516شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 517شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 518شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 519شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 520شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 521شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 522شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 523شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 524شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 525شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 526شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 527شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 528شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 529شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 530شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 531شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 532شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 533شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 534شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 535شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 536شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 537شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 538شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 539شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 540شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 541شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 542شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 543شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 544شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 545شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 546شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 547شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 548شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 549شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 550شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 551شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 552شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 553شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 554شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 555شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 556شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 557شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 558شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 559شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 560شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 561شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 562شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 563شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 564شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 565شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 566شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 567شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 568شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 569شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 570شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 571شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 572شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 573شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 574شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 575شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 576شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 577شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 578شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 579شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 580شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 581شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 582شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 583شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 584شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 585شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 586شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 587شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 588شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 589شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 590شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 591شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 592شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 593شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 594شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ