به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۱۶۲: هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت

2030عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت
از ابن یمین ندید در معرکه پشت
با جمله بقدر وسع کوشید ولیک
اکنون غم طاهر بن اسحاقش کشت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶۱: رفتی و شکیب از دل عشاق برفت 2شمارهٔ ۱۶۲: هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت 3شمارهٔ ۱۶۳: یک غم نبود کز تو نصیب ما نیست 4شمارهٔ ۱۶۴: عشاق ترا امید بهر وزی نیست 5شمارهٔ ۱۶۵: نیلوفر تر بر سر آبت چه خوشست 6شمارهٔ ۱۶۶: گل کز زرسا و خرده ئی چند اندوخت 7شمارهٔ ۱۶۷: روی تو و ماه آسمان هر دو یکیست 8شمارهٔ ۱۶۸: عشق لب و دندان چو لعل و گهرت 9شمارهٔ ۱۶۹: گر کار تو نیکست بتدبیر تو نیست 10شمارهٔ ۱۷۰: چون چشم خوشت نرگس اگر رنجورست 11شمارهٔ ۱۷۱: لعلت صدفی پر گهر مخزونست 12شمارهٔ ۱۷۲: در باغ جمالت ای بت عشوه پرست 13شمارهٔ ۱۷۳: جانا لب میگون تو روح ما نیست 14شمارهٔ ۱۷۴: راحت ز طبیعت جهان مهجورست 15شمارهٔ ۱۷۵: هر کس که ره و رسم جهان نیک شناخت 16شمارهٔ ۱۷۶: جانرا بزر ارنگه توانستی داشت 17شمارهٔ ۱۷۷: کس تیغ چو پهلوان ایران نزدست 18شمارهٔ ۱۷۸: معنیت چو آنجا بگذارد صورت 19شمارهٔ ۱۷۹: در پای دلت گر ز هوس خاری نیست 20شمارهٔ ۱۸۰: هر ذره که موجود شد از مغز و ز پوس ...21شمارهٔ ۱۸۱: وقت طرب و مستی هشیارانست 22شمارهٔ ۱۸۲: هر کس که از این عالم فانی بگذشت 23شمارهٔ ۱۸۳: خرم دل آنک بر صبوحی آموخت 24شمارهٔ ۱۸۴: چون از نظرم سرو سمنبر بگذشت 25شمارهٔ ۱۸۵: جانا رخ تو ماه زر افشان منست 26شمارهٔ ۱۸۶: چشم تو بساحری ز هاروت بهست 27شمارهٔ ۱۸۷: در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست 28شمارهٔ ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست 29شمارهٔ ۱۸۹: من رفتم و یادگار جانم بر تست 30شمارهٔ ۱۹۰: هستم صنما ز مهر روی چو مهت 31شمارهٔ ۱۹۱: جان برخی آن پسته شکر شکنت 32شمارهٔ ۱۹۲: وصف قدوخد گر طلبد کس ز منت 33شمارهٔ ۱۹۳: دل بسته آن طره عنبر شکنست 34شمارهٔ ۱۹۴: ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت 35شمارهٔ ۱۹۵: دل در سر زلفین بتان نتوان بست 36شمارهٔ ۱۹۶: دی خسرو سیاره چو با شام نشست 37شمارهٔ ۱۹۷: گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست 38شمارهٔ ۱۹۸: با ما غضب حیدری از حد بگذشت 39شمارهٔ ۱۹۹: قدت ز صنوبری که برخاست بهست 40شمارهٔ ۲۰۰: خطی که ز رویت ای پریوش برخاست 41شمارهٔ ۲۰۱: گفتم که چرا از شکرت رست نبات 42شمارهٔ ۲۰۲: زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست 43شمارهٔ ۲۰۳: من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست 44شمارهٔ ۲۰۴: نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست 45شمارهٔ ۲۰۵: خطی که ز روی آن سمنبر برخاست 46شمارهٔ ۲۰۶: کس همچو من ار گهر توانستی سفت 47شمارهٔ ۲۰۷: شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست 48شمارهٔ ۲۰۸: ای بخت جوان بیاو در ساغر پیچ 49شمارهٔ ۲۰۹: ای دیده دلم از تو زیانها بر هیچ 50شمارهٔ ۲۱۰: هر زن که ز عشقبازی آری بنکاح 51شمارهٔ ۲۱۱: ای شکر گفتار تو سرمایه روح 52شمارهٔ ۲۱۲: جان تازه کند لعل در افشان ز قدح 53شمارهٔ ۲۱۳: ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ 54شمارهٔ ۲۱۴: ای بنده بالای تو سرو آزاد 55شمارهٔ ۲۱۵: این چرخ سراسیمه بیفایده گرد 56شمارهٔ ۲۱۶: آن بت که بر او غیرت مه می باشد 57شمارهٔ ۲۱۷: آن بت که دمی جفا فراموش نکرد 58شمارهٔ ۲۱۸: آنرا که دماغ و عقل باهش باشد 59شمارهٔ ۲۱۹: اسباب سعادات مرا مجتمع اند 60شمارهٔ ۲۲۰: آنها که چو شانه بر سران میتازند 61شمارهٔ ۲۲۱: آن سبزه که گرد لعل کانی گردد 62شمارهٔ ۲۲۲: آن دل که بر او مهر تو تابان باشد 63شمارهٔ ۲۲۳: اسبی که مرا میر شرفشه بخشید 64شمارهٔ ۲۲۴: اجرام فلک دور بکام تو کنند 65شمارهٔ ۲۲۵: از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد 66شمارهٔ ۲۲۶: الچی ز من ار نرد پیاپی ببرد 67شمارهٔ ۲۲۷: آنرا که زر و سیم بد ار زیز نماند 68شمارهٔ ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد 69شمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد 70شمارهٔ ۲۳۰: ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید 71شمارهٔ ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند 72شمارهٔ ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند 73شمارهٔ ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود 74شمارهٔ ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید 75شمارهٔ ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود 76شمارهٔ ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود 77شمارهٔ ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود 78شمارهٔ ۲۳۸: ایدل فلکت گر چه زبون میدارد 79شمارهٔ ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند 80شمارهٔ ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد 81شمارهٔ ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد 82شمارهٔ ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد 83شمارهٔ ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد 84شمارهٔ ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد 85شمارهٔ ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند 86شمارهٔ ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود 87شمارهٔ ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد 88شمارهٔ ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود 89شمارهٔ ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود 90شمارهٔ ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد 91شمارهٔ ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند 92شمارهٔ ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود 93شمارهٔ ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید 94شمارهٔ ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود 95شمارهٔ ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود 96شمارهٔ ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود 97شمارهٔ ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد 98شمارهٔ ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید 99شمارهٔ ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد 100شمارهٔ ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد 101شمارهٔ ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود 102شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 103شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 104شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 105شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 106شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 107شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 108شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 109شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 110شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 111شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 112شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 113شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 114شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 115شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 116شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 117شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 118شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 119شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 120شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 121شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 122شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 123شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 124شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 125شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 126شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 127شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 128شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 129شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 130شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 131شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 132شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 133شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 134شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 135شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 136شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 137شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 138شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 139شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 140شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 141شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 142شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 143شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 144شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 145شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 146شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 147شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 148شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 149شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 150شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 151شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 152شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 153شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 154شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 155شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 156شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 157شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 158شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 159شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 160شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 161شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 162شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 163شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 164شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 165شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 166شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 167شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 168شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 169شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 170شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 171شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 172شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 173شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 174شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 175شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 176شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 177شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 178شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 179شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 180شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 181شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 182شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 183شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 184شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 185شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 186شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 187شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 188شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 189شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 190شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 191شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 192شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 193شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 194شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 195شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 196شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 197شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 198شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 199شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 200شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 201شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 202شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 203شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 204شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 205شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 206شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 207شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 208شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 209شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 210شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 211شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 212شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 213شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 214شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 215شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 216شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 217شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 218شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 219شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 220شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 221شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 222شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 223شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 224شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...225شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 226شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 227شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 228شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 229شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 230شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 231شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 232شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 233شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 234شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 235شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 236شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 237شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 238شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 239شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 240شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 241شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 242شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 243شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 244شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 245شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 246شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 247شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 248شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 249شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 250شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 251شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 252شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 253شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 254شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 255شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 256شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 257شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...258شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 259شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 260شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 261شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 262شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 263شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 264شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 265شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 266شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 267شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 268شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 269شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 270شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 271شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 272شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 273شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 274شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 275شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 276شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 277شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...278شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 279شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 280شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 281شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 282شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 283شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 284شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 285شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 286شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 287شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 288شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 289شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 290شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 291شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 292شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 293شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 294شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 295شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 296شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 297شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 298شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 299شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 300شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 301شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 302شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 303شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 304شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 305شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 306شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 307شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 308شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 309شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 310شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 311شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 312شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 313شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 314شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 315شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 316شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 317شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 318شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 319شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 320شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 321شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 322شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 323شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 324شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 325شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 326شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 327شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 328شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 329شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 330شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 331شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 332شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 333شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 334شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 335شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 336شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 337شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 338شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 339شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 340شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 341شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 342شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 343شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 344شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 345شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 346شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 347شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 348شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 349شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 350شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 351شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 352شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 353شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 354شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 355شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 356شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 357شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 358شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 359شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 360شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 361شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 362شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 363شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 364شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 365شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 366شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 367شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...368شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 369شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 370شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 371شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 372شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 373شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 374شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 375شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 376شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 377شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 378شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 379شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 380شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 381شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 382شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 383شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 384شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 385شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 386شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 387شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 388شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 389شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 390شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 391شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 392شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 393شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 394شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 395شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 396شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 397شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 398شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 399شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 400شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 401شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 402شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 403شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 404شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 405شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 406شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 407شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 408شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 409شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 410شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 411شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 412شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 413شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 414شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 415شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 416شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 417شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 418شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 419شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 420شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 421شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 422شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 423شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 424شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 425شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 426شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 427شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 428شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 429شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 430شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 431شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 432شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 433شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 434شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 435شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 436شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 437شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 438شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 439شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 440شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 441شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 442شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 443شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 444شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 445شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 446شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 447شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 448شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 449شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 450شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 451شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 452شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 453شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 454شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 455شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 456شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 457شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 458شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 459شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 460شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 461شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 462شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 463شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 464شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 465شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 466شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 467شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 468شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 469شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ