به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید

1930عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چون گشت زمین از سپه برف سفید
از پرتو خورشید بریدیم امید
بیم است که ار غایت سردی هوا
افسرده شود چشمه گرم خورشید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 2شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 3شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 4شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 5شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 6شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 7شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 8شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 9شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 10شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 11شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 12شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 13شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 14شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 15شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 16شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 17شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 18شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 19شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 20شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 21شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 22شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 23شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 24شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 25شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 26شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 27شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 28شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 29شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 30شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 31شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 32شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 33شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 34شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 35شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 36شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 37شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 38شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 39شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 40شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 41شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 42شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 43شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 44شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 45شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 46شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 47شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 48شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 49شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 50شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 51شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 52شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 53شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 54شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 55شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 56شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 57شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 58شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 59شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 60شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 61شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 62شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 63شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 64شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 65شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 66شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 67شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 68شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 69شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 70شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 71شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 72شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 73شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 74شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 75شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 76شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 77شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 78شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 79شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 80شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 81شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 82شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 83شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 84شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 85شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 86شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 87شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 88شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 89شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 90شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 91شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 92شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 93شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 94شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 95شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 96شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 97شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 98شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 99شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 100شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 101شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 102شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 103شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 104شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 105شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 106شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 107شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 108شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 109شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 110شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 111شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 112شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 113شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 114شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 115شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 116شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 117شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 118شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 119شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 120شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 121شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 122شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 123شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...124شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 125شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 126شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 127شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 128شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 129شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 130شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 131شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 132شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 133شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 134شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 135شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 136شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 137شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 138شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 139شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 140شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 141شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 142شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 143شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 144شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 145شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 146شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 147شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 148شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 149شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 150شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 151شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 152شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 153شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 154شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 155شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 156شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...157شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 158شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 159شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 160شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 161شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 162شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 163شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 164شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 165شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 166شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 167شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 168شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 169شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 170شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 171شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 172شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 173شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 174شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 175شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 176شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...177شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 178شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 179شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 180شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 181شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 182شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 183شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 184شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 185شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 186شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 187شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 188شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 189شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 190شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 191شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 192شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 193شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 194شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 195شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 196شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 197شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 198شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 199شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 200شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 201شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 202شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 203شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 204شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 205شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 206شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 207شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 208شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 209شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 210شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 211شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 212شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 213شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 214شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 215شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 216شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 217شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 218شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 219شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 220شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 221شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 222شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 223شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 224شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 225شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 226شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 227شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 228شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 229شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 230شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 231شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 232شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 233شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 234شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 235شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 236شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 237شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 238شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 239شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 240شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 241شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 242شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 243شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 244شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 245شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 246شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 247شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 248شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 249شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 250شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 251شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 252شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 253شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 254شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 255شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 256شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 257شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 258شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 259شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 260شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 261شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 262شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 263شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 264شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 265شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 266شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...267شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 268شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 269شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 270شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 271شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 272شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 273شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 274شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 275شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 276شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 277شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 278شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 279شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 280شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 281شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 282شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 283شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 284شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 285شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 286شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 287شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 288شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 289شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 290شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 291شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 292شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 293شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 294شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 295شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 296شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 297شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 298شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 299شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 300شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 301شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 302شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 303شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 304شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 305شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 306شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 307شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 308شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 309شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 310شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 311شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 312شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 313شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 314شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 315شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 316شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 317شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 318شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 319شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 320شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 321شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 322شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 323شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 324شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 325شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 326شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 327شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 328شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 329شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 330شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 331شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 332شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 333شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 334شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 335شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 336شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 337شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 338شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 339شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 340شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 341شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 342شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 343شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 344شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 345شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 346شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 347شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 348شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 349شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 350شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 351شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 352شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 353شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 354شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 355شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 356شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 357شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 358شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 359شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 360شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 361شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 362شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 363شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 364شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 365شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 366شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 367شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 368شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ