به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق

1910عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

فریاد ز ناوک جگر دوز فراق
و ز آتش جانگداز دلسوز فراق
چون زلف تو کو شبی دراز ایدلبر
تا با تو کنم شکایت روز فراق

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 2شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 3شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 4شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 5شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 6شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 7شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 8شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...9شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 10شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 11شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 12شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 13شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 14شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 15شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 16شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 17شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 18شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 19شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 20شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 21شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 22شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 23شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 24شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 25شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 26شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 27شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 28شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 29شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 30شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 31شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 32شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 33شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 34شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 35شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 36شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 37شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 38شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 39شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 40شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 41شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 42شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 43شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 44شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 45شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 46شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 47شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 48شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 49شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 50شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 51شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 52شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 53شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 54شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 55شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 56شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 57شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 58شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 59شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 60شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 61شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 62شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 63شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 64شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 65شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 66شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 67شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 68شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 69شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 70شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 71شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 72شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 73شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 74شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 75شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 76شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 77شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 78شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 79شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 80شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 81شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 82شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 83شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 84شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 85شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 86شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 87شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 88شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 89شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 90شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 91شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 92شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 93شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 94شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 95شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 96شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 97شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 98شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...99شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 100شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 101شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 102شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 103شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 104شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 105شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 106شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 107شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 108شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 109شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 110شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 111شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 112شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 113شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 114شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 115شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 116شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 117شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 118شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 119شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 120شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 121شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 122شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 123شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 124شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 125شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 126شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 127شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 128شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 129شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 130شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 131شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 132شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 133شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 134شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 135شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 136شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 137شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 138شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 139شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 140شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 141شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 142شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 143شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 144شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 145شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 146شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 147شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 148شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 149شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 150شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 151شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 152شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 153شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 154شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 155شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 156شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 157شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 158شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 159شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 160شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 161شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 162شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 163شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 164شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 165شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 166شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 167شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 168شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 169شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 170شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 171شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 172شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 173شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 174شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 175شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 176شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 177شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 178شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 179شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 180شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 181شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 182شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 183شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 184شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 185شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 186شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 187شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 188شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 189شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 190شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 191شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 192شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 193شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 194شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 195شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 196شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 197شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 198شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 199شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 200شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ