به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر

1890عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر
مدحت گوی رستی بقیامت ز سقر
من بعد بدین عشوه که دادند مرا
جز مدحت ایشان نبود کار دگر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 2شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 3شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 4شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 5شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 6شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 7شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 8شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 9شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...10شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 11شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 12شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 13شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 14شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 15شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 16شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 17شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 18شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 19شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 20شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 21شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 22شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 23شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 24شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 25شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 26شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 27شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 28شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 29شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 30شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 31شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 32شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 33شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 34شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 35شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 36شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 37شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 38شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 39شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 40شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 41شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 42شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...43شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 44شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 45شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 46شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 47شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 48شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 49شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 50شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 51شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 52شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 53شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 54شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 55شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 56شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 57شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 58شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 59شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 60شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 61شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 62شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...63شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 64شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 65شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 66شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 67شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 68شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 69شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 70شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 71شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 72شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 73شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 74شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 75شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 76شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 77شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 78شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 79شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 80شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 81شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 82شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 83شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 84شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 85شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 86شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 87شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 88شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 89شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 90شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 91شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 92شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 93شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 94شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 95شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 96شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 97شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 98شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 99شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 100شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 101شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 102شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 103شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 104شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 105شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 106شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 107شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 108شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 109شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 110شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 111شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 112شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 113شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 114شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 115شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 116شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 117شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 118شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 119شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 120شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 121شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 122شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 123شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 124شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 125شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 126شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 127شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 128شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 129شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 130شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 131شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 132شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 133شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 134شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 135شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 136شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 137شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 138شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 139شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 140شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 141شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 142شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 143شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 144شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 145شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 146شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 147شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 148شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 149شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 150شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 151شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 152شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...153شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 154شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 155شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 156شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 157شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 158شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 159شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 160شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 161شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 162شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 163شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 164شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 165شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 166شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 167شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 168شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 169شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 170شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 171شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 172شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 173شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 174شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 175شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 176شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 177شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 178شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 179شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 180شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 181شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 182شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 183شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 184شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 185شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 186شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 187شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 188شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 189شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 190شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 191شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 192شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 193شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 194شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 195شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 196شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 197شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 198شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 199شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 200شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 201شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 202شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 203شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 204شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 205شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 206شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 207شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 208شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 209شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 210شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 211شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 212شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 213شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 214شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 215شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 216شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 217شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 218شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 219شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 220شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 221شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 222شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 223شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 224شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 225شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 226شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 227شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 228شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 229شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 230شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 231شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 232شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 233شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 234شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 235شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 236شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 237شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 238شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 239شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 240شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 241شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 242شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 243شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 244شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 245شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 246شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 247شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 248شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 249شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 250شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 251شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 252شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 253شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 254شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ