به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر

1770عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

فرزند اعز محمد ای جان پدر
آیا بود اینکه بینمت بار دگر
غرقم ز غمت چو لاله در خون جگر
وز فکر بنفشه وار زانو بر سر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 2شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 3شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 4شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 5شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 6شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...7شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 8شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 9شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 10شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 11شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 12شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 13شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 14شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 15شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 16شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 17شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 18شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 19شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 20شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 21شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 22شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 23شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 24شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 25شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 26شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 27شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 28شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 29شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 30شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 31شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 32شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 33شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 34شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 35شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 36شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 37شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 38شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 39شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...40شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 41شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 42شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 43شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 44شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 45شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 46شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 47شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 48شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 49شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 50شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 51شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 52شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 53شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 54شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 55شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 56شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 57شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 58شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 59شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...60شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 61شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 62شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 63شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 64شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 65شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 66شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 67شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 68شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 69شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 70شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 71شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 72شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 73شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 74شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 75شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 76شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 77شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 78شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 79شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 80شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 81شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 82شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 83شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 84شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 85شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 86شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 87شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 88شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 89شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 90شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 91شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 92شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 93شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 94شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 95شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 96شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 97شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 98شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 99شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 100شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 101شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 102شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 103شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 104شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 105شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 106شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 107شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 108شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 109شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 110شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 111شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 112شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 113شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 114شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 115شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 116شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 117شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 118شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 119شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 120شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 121شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 122شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 123شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 124شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 125شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 126شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 127شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 128شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 129شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 130شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 131شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 132شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 133شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 134شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 135شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 136شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 137شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 138شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 139شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 140شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 141شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 142شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 143شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 144شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 145شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 146شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 147شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 148شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 149شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...150شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 151شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 152شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 153شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 154شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 155شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 156شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 157شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 158شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 159شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 160شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 161شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 162شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 163شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 164شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 165شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 166شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 167شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 168شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 169شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 170شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 171شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 172شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 173شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 174شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 175شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 176شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 177شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 178شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 179شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 180شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 181شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 182شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 183شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 184شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 185شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 186شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 187شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 188شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 189شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 190شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 191شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 192شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 193شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 194شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 195شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 196شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 197شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 198شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 199شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 200شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 201شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 202شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 203شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 204شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 205شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 206شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 207شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 208شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 209شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 210شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 211شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 212شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 213شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 214شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 215شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 216شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 217شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 218شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 219شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 220شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 221شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 222شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 223شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 224شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 225شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 226شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 227شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 228شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 229شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 230شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 231شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 232شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 233شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 234شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 235شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 236شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 237شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 238شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 239شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 240شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 241شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 242شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 243شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 244شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 245شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 246شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 247شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 248شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 249شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 250شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 251شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ