به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش

1840عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

خصم تو که بر سنان باد سرش
در دست اجل موی کشان باد سرش
گر یکسر موی از سرتو کم خواهد
چون استره در شکم نهان باد سرش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 2شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 3شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 4شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 5شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 6شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 7شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 8شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 9شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 10شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 11شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 12شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 13شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 14شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 15شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...16شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 17شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 18شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 19شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 20شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 21شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 22شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 23شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 24شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 25شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 26شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 27شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 28شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 29شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 30شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 31شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 32شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 33شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 34شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 35شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...36شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 37شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 38شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 39شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 40شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 41شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 42شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 43شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 44شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 45شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 46شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 47شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 48شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 49شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 50شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 51شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 52شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 53شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 54شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 55شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 56شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 57شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 58شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 59شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 60شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 61شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 62شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 63شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 64شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 65شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 66شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 67شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 68شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 69شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 70شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 71شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 72شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 73شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 74شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 75شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 76شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 77شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 78شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 79شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 80شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 81شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 82شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 83شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 84شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 85شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 86شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 87شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 88شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 89شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 90شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 91شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 92شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 93شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 94شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 95شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 96شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 97شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 98شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 99شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 100شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 101شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 102شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 103شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 104شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 105شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 106شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 107شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 108شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 109شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 110شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 111شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 112شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 113شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 114شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 115شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 116شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 117شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 118شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 119شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 120شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 121شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 122شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 123شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 124شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 125شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...126شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 127شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 128شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 129شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 130شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 131شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 132شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 133شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 134شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 135شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 136شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 137شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 138شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 139شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 140شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 141شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 142شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 143شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 144شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 145شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 146شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 147شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 148شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 149شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 150شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 151شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 152شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 153شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 154شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 155شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 156شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 157شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 158شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 159شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 160شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 161شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 162شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 163شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 164شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 165شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 166شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 167شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 168شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 169شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 170شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 171شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 172شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 173شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 174شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 175شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 176شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 177شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 178شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 179شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 180شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 181شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 182شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 183شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 184شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 185شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 186شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 187شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 188شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 189شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 190شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 191شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 192شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 193شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 194شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 195شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 196شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 197شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 198شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 199شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 200شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 201شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 202شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 203شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 204شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 205شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 206شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 207شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 208شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 209شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 210شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 211شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 212شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 213شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 214شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 215شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 216شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 217شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 218شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 219شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 220شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 221شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 222شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 223شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 224شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 225شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 226شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 227شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ