به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش

1680عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای پسته شیرینت شکر خائی خوش
وی در سرم از زلف تو سودائی خوش
در بتکده ها چون تو بتی نتوان یافت
شنگی خوش و شوخی خوش و رعنائی خوش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 2شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 3شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 4شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 5شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 6شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 7شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 8شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 9شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 10شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 11شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 12شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 13شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 14شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...15شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 16شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 17شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 18شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 19شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 20شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 21شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 22شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 23شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 24شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 25شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 26شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 27شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 28شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 29شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 30شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 31شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 32شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 33شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 34شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...35شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 36شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 37شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 38شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 39شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 40شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 41شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 42شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 43شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 44شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 45شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 46شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 47شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 48شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 49شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 50شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 51شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 52شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 53شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 54شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 55شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 56شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 57شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 58شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 59شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 60شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 61شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 62شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 63شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 64شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 65شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 66شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 67شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 68شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 69شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 70شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 71شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 72شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 73شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 74شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 75شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 76شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 77شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 78شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 79شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 80شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 81شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 82شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 83شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 84شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 85شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 86شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 87شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 88شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 89شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 90شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 91شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 92شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 93شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 94شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 95شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 96شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 97شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 98شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 99شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 100شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 101شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 102شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 103شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 104شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 105شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 106شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 107شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 108شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 109شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 110شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 111شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 112شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 113شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 114شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 115شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 116شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 117شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 118شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 119شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 120شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 121شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 122شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 123شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 124شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...125شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 126شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 127شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 128شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 129شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 130شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 131شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 132شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 133شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 134شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 135شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 136شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 137شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 138شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 139شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 140شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 141شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 142شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 143شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 144شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 145شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 146شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 147شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 148شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 149شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 150شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 151شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 152شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 153شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 154شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 155شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 156شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 157شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 158شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 159شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 160شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 161شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 162شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 163شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 164شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 165شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 166شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 167شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 168شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 169شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 170شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 171شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 172شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 173شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 174شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 175شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 176شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 177شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 178شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 179شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 180شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 181شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 182شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 183شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 184شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 185شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 186شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 187شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 188شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 189شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 190شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 191شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 192شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 193شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 194شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 195شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 196شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 197شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 198شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 199شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 200شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 201شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 202شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 203شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 204شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 205شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 206شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 207شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 208شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 209شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 210شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 211شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 212شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 213شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 214شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 215شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 216شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 217شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 218شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 219شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 220شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 221شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 222شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 223شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 224شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 225شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 226شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ