به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند

3320عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گفتند که خرمی در افاق نماند
کس جفت طرب در خم این طاق نماند
گفتم سبب اینغم بی پایان چیست
گفتند که طاهر بن اسحاق نماند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 2شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 3شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 4شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 5شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 6شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 7شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 8شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 9شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 10شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 11شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 12شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 13شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 14شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 15شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 16شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 17شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 18شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 19شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 20شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 21شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 22شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 23شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 24شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 25شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 26شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 27شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 28شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 29شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 30شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 31شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 32شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 33شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 34شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 35شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 36شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 37شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 38شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 39شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 40شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 41شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 42شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 43شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 44شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 45شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 46شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 47شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 48شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 49شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 50شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 51شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 52شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 53شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 54شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 55شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 56شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 57شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 58شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 59شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 60شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 61شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 62شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 63شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 64شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 65شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 66شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 67شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 68شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 69شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 70شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 71شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 72شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 73شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 74شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 75شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 76شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 77شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 78شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 79شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 80شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 81شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 82شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 83شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 84شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 85شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 86شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 87شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 88شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 89شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 90شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 91شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 92شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 93شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 94شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...95شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 96شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 97شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 98شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 99شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 100شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 101شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 102شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 103شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 104شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 105شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 106شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 107شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 108شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 109شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 110شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 111شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 112شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 113شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 114شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 115شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 116شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 117شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 118شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 119شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 120شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 121شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 122شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 123شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 124شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 125شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 126شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 127شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...128شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 129شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 130شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 131شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 132شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 133شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 134شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 135شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 136شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 137شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 138شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 139شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 140شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 141شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 142شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 143شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 144شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 145شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 146شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 147شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...148شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 149شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 150شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 151شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 152شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 153شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 154شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 155شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 156شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 157شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 158شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 159شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 160شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 161شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 162شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 163شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 164شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 165شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 166شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 167شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 168شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 169شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 170شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 171شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 172شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 173شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 174شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 175شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 176شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 177شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 178شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 179شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 180شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 181شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 182شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 183شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 184شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 185شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 186شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 187شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 188شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 189شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 190شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 191شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 192شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 193شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 194شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 195شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 196شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 197شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 198شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 199شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 200شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 201شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 202شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 203شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 204شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 205شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 206شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 207شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 208شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 209شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 210شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 211شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 212شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 213شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 214شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 215شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 216شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 217شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 218شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 219شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 220شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 221شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 222شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 223شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 224شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 225شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 226شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 227شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 228شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 229شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 230شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 231شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 232شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 233شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 234شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 235شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 236شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 237شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...238شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 239شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 240شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 241شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 242شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 243شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 244شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 245شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 246شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 247شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 248شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 249شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 250شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 251شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 252شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 253شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 254شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 255شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 256شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 257شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 258شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 259شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 260شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 261شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 262شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 263شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 264شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 265شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 266شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 267شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 268شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 269شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 270شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 271شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 272شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 273شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 274شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 275شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 276شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 277شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 278شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 279شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 280شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 281شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 282شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 283شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 284شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 285شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 286شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 287شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 288شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 289شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 290شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 291شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 292شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 293شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 294شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 295شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 296شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 297شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 298شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 299شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 300شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 301شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 302شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 303شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 304شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 305شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 306شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 307شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 308شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 309شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 310شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 311شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 312شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 313شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 314شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 315شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 316شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 317شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 318شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 319شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 320شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 321شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 322شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 323شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 324شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 325شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 326شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 327شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 328شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 329شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 330شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 331شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 332شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 333شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 334شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 335شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 336شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 337شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 338شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 339شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ