به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد

1790عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

شادانکه دلش بغور کاری بیناد
وین قاعده غیر بختیاری ننهاد
بر گلبن آرزو چو نشکفت گلی
تا در پی آن زمانه خاری ننهاد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 2شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 3شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 4شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 5شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 6شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 7شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 8شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 9شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 10شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 11شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 12شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 13شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 14شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 15شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 16شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 17شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 18شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 19شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 20شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 21شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 22شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 23شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 24شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 25شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 26شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 27شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 28شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 29شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 30شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 31شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 32شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 33شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 34شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 35شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 36شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 37شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 38شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 39شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 40شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 41شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 42شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 43شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 44شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 45شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 46شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 47شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 48شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 49شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 50شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 51شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 52شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 53شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 54شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 55شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 56شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 57شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 58شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 59شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 60شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 61شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 62شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 63شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 64شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 65شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 66شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 67شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 68شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 69شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 70شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 71شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 72شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 73شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 74شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 75شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 76شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 77شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 78شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...79شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 80شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 81شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 82شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 83شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 84شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 85شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 86شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 87شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 88شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 89شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 90شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 91شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 92شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 93شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 94شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 95شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 96شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 97شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 98شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 99شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 100شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 101شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 102شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 103شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 104شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 105شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 106شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 107شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 108شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 109شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 110شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 111شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...112شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 113شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 114شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 115شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 116شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 117شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 118شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 119شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 120شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 121شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 122شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 123شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 124شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 125شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 126شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 127شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 128شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 129شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 130شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 131شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...132شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 133شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 134شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 135شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 136شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 137شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 138شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 139شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 140شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 141شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 142شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 143شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 144شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 145شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 146شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 147شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 148شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 149شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 150شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 151شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 152شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 153شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 154شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 155شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 156شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 157شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 158شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 159شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 160شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 161شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 162شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 163شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 164شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 165شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 166شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 167شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 168شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 169شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 170شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 171شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 172شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 173شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 174شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 175شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 176شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 177شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 178شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 179شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 180شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 181شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 182شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 183شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 184شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 185شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 186شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 187شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 188شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 189شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 190شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 191شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 192شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 193شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 194شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 195شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 196شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 197شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 198شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 199شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 200شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 201شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 202شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 203شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 204شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 205شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 206شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 207شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 208شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 209شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 210شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 211شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 212شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 213شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 214شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 215شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 216شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 217شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 218شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 219شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 220شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 221شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...222شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 223شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 224شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 225شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 226شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 227شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 228شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 229شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 230شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 231شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 232شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 233شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 234شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 235شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 236شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 237شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 238شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 239شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 240شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 241شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 242شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 243شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 244شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 245شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 246شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 247شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 248شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 249شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 250شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 251شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 252شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 253شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 254شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 255شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 256شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 257شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 258شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 259شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 260شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 261شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 262شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 263شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 264شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 265شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 266شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 267شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 268شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 269شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 270شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 271شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 272شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 273شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 274شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 275شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 276شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 277شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 278شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 279شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 280شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 281شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 282شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 283شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 284شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 285شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 286شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 287شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 288شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 289شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 290شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 291شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 292شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 293شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 294شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 295شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 296شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 297شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 298شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 299شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 300شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 301شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 302شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 303شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 304شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 305شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 306شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 307شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 308شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 309شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 310شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 311شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 312شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 313شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 314شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 315شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 316شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 317شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 318شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 319شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 320شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 321شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 322شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 323شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ