به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر

1780عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر
بر دست من از زلف تو بادا زنجیر
با سکه حیدری توئی خوش پسرا
وز طوق و ززنجیر مرا نیست گزیر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 2شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 3شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 4شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 5شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 6شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 7شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 8شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 9شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 10شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 11شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 12شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 13شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 14شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 15شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 16شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 17شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 18شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 19شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 20شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 21شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 22شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 23شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 24شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 25شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 26شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 27شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 28شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 29شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 30شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 31شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 32شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 33شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 34شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 35شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...36شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 37شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 38شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 39شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 40شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 41شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 42شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 43شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 44شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 45شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 46شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 47شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 48شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 49شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 50شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 51شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 52شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 53شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 54شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 55شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 56شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 57شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 58شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 59شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 60شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 61شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 62شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 63شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 64شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 65شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 66شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 67شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 68شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...69شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 70شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 71شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 72شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 73شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 74شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 75شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 76شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 77شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 78شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 79شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 80شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 81شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 82شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 83شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 84شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 85شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 86شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 87شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 88شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...89شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 90شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 91شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 92شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 93شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 94شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 95شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 96شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 97شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 98شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 99شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 100شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 101شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 102شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 103شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 104شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 105شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 106شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 107شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 108شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 109شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 110شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 111شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 112شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 113شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 114شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 115شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 116شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 117شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 118شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 119شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 120شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 121شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 122شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 123شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 124شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 125شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 126شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 127شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 128شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 129شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 130شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 131شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 132شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 133شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 134شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 135شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 136شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 137شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 138شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 139شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 140شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 141شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 142شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 143شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 144شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 145شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 146شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 147شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 148شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 149شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 150شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 151شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 152شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 153شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 154شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 155شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 156شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 157شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 158شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 159شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 160شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 161شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 162شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 163شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 164شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 165شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 166شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 167شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 168شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 169شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 170شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 171شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 172شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 173شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 174شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 175شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 176شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 177شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 178شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...179شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 180شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 181شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 182شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 183شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 184شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 185شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 186شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 187شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 188شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 189شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 190شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 191شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 192شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 193شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 194شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 195شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 196شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 197شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 198شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 199شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 200شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 201شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 202شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 203شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 204شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 205شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 206شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 207شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 208شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 209شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 210شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 211شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 212شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 213شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 214شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 215شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 216شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 217شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 218شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 219شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 220شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 221شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 222شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 223شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 224شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 225شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 226شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 227شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 228شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 229شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 230شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 231شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 232شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 233شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 234شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 235شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 236شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 237شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 238شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 239شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 240شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 241شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 242شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 243شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 244شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 245شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 246شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 247شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 248شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 249شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 250شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 251شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 252شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 253شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 254شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 255شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 256شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 257شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 258شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 259شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 260شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 261شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 262شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 263شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 264شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 265شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 266شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 267شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 268شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 269شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 270شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 271شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 272شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 273شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 274شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 275شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 276شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 277شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 278شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 279شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 280شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ