به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود

1860عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود
بنگر که چه تشنیع ز بلبل بشنود
وانگاه صبا آمد و با صد خنکی
هر خرده و خرقه ئی که بودش بربود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 2شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 3شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 4شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 5شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 6شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 7شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 8شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 9شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 10شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 11شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 12شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 13شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 14شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 15شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 16شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 17شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 18شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 19شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 20شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 21شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 22شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 23شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 24شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 25شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 26شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 27شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 28شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 29شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 30شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 31شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 32شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 33شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 34شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 35شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 36شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 37شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 38شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 39شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 40شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 41شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 42شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 43شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 44شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 45شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 46شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 47شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 48شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 49شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 50شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 51شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 52شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 53شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 54شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 55شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 56شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 57شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 58شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 59شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 60شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 61شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 62شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 63شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 64شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 65شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 66شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 67شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 68شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 69شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 70شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 71شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 72شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 73شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...74شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 75شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 76شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 77شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 78شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 79شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 80شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 81شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 82شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 83شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 84شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 85شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 86شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 87شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 88شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 89شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 90شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 91شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 92شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 93شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 94شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 95شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 96شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 97شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 98شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 99شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 100شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 101شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 102شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 103شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 104شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 105شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 106شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...107شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 108شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 109شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 110شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 111شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 112شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 113شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 114شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 115شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 116شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 117شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 118شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 119شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 120شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 121شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 122شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 123شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 124شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 125شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 126شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...127شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 128شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 129شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 130شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 131شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 132شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 133شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 134شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 135شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 136شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 137شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 138شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 139شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 140شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 141شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 142شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 143شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 144شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 145شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 146شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 147شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 148شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 149شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 150شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 151شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 152شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 153شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 154شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 155شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 156شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 157شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 158شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 159شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 160شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 161شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 162شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 163شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 164شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 165شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 166شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 167شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 168شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 169شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 170شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 171شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 172شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 173شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 174شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 175شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 176شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 177شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 178شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 179شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 180شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 181شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 182شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 183شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 184شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 185شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 186شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 187شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 188شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 189شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 190شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 191شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 192شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 193شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 194شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 195شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 196شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 197شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 198شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 199شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 200شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 201شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 202شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 203شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 204شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 205شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 206شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 207شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 208شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 209شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 210شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 211شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 212شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 213شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 214شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 215شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 216شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...217شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 218شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 219شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 220شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 221شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 222شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 223شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 224شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 225شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 226شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 227شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 228شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 229شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 230شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 231شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 232شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 233شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 234شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 235شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 236شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 237شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 238شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 239شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 240شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 241شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 242شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 243شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 244شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 245شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 246شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 247شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 248شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 249شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 250شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 251شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 252شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 253شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 254شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 255شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 256شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 257شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 258شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 259شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 260شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 261شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 262شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 263شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 264شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 265شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 266شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 267شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 268شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 269شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 270شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 271شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 272شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 273شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 274شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 275شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 276شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 277شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 278شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 279شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 280شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 281شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 282شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 283شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 284شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 285شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 286شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 287شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 288شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 289شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 290شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 291شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 292شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 293شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 294شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 295شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 296شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 297شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 298شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 299شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 300شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 301شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 302شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 303شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 304شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 305شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 306شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 307شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 308شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 309شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 310شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 311شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 312شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 313شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 314شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 315شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 316شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 317شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 318شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ