به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود

1810عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

رویت که ازو ماه خجل سار شود
زلفت که در او باد گرفتار شود
از ظلمت این و نور آن در شب و روز
شب روز شود روز شب تار شود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 2شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 3شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 4شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 5شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 6شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 7شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 8شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 9شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 10شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 11شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 12شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 13شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 14شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 15شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 16شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 17شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 18شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 19شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 20شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 21شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 22شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 23شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 24شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 25شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 26شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 27شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 28شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 29شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 30شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 31شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 32شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 33شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 34شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 35شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 36شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 37شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 38شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 39شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 40شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 41شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 42شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 43شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 44شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 45شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 46شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 47شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...48شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 49شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 50شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 51شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 52شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 53شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 54شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 55شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 56شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 57شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 58شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 59شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 60شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 61شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 62شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 63شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 64شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 65شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 66شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 67شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 68شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 69شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 70شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 71شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 72شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 73شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 74شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 75شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 76شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 77شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 78شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 79شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 80شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...81شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 82شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 83شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 84شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 85شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 86شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 87شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 88شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 89شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 90شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 91شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 92شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 93شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 94شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 95شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 96شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 97شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 98شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 99شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 100شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...101شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 102شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 103شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 104شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 105شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 106شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 107شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 108شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 109شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 110شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 111شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 112شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 113شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 114شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 115شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 116شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 117شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 118شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 119شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 120شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 121شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 122شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 123شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 124شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 125شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 126شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 127شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 128شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 129شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 130شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 131شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 132شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 133شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 134شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 135شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 136شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 137شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 138شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 139شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 140شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 141شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 142شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 143شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 144شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 145شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 146شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 147شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 148شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 149شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 150شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 151شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 152شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 153شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 154شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 155شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 156شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 157شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 158شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 159شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 160شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 161شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 162شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 163شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 164شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 165شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 166شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 167شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 168شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 169شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 170شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 171شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 172شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 173شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 174شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 175شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 176شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 177شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 178شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 179شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 180شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 181شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 182شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 183شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 184شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 185شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 186شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 187شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 188شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 189شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 190شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...191شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 192شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 193شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 194شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 195شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 196شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 197شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 198شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 199شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 200شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 201شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 202شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 203شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 204شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 205شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 206شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 207شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 208شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 209شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 210شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 211شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 212شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 213شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 214شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 215شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 216شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 217شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 218شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 219شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 220شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 221شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 222شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 223شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 224شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 225شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 226شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 227شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 228شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 229شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 230شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 231شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 232شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 233شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 234شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 235شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 236شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 237شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 238شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 239شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 240شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 241شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 242شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 243شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 244شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 245شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 246شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 247شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 248شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 249شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 250شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 251شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 252شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 253شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 254شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 255شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 256شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 257شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 258شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 259شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 260شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 261شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 262شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 263شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 264شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 265شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 266شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 267شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 268شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 269شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 270شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 271شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 272شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 273شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 274شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 275شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 276شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 277شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 278شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 279شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 280شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 281شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 282شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 283شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 284شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 285شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 286شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 287شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 288شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 289شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 290شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 291شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 292شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ