به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند

1790عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

روزی که ز تن قطع کند جان پیوند
یا رب مکن این زبان جاری در بند
تا شکر کرم گویمت آندم که بری
از بستر خاکم سوی این کاخ بلند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 2شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 3شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 4شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 5شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 6شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 7شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 8شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 9شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 10شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 11شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 12شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 13شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 14شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 15شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 16شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 17شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 18شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 19شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 20شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 21شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 22شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 23شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 24شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 25شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 26شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 27شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 28شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 29شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 30شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 31شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 32شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 33شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 34شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 35شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 36شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 37شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 38شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 39شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 40شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 41شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 42شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 43شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 44شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 45شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 46شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 47شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 48شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 49شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 50شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 51شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 52شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 53شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 54شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 55شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 56شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 57شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 58شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 59شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 60شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 61شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 62شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 63شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...64شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 65شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 66شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 67شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 68شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 69شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 70شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 71شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 72شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 73شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 74شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 75شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 76شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 77شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 78شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 79شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 80شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 81شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 82شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 83شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 84شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 85شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 86شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 87شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 88شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 89شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 90شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 91شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 92شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 93شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 94شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 95شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 96شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...97شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 98شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 99شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 100شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 101شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 102شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 103شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 104شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 105شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 106شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 107شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 108شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 109شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 110شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 111شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 112شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 113شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 114شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 115شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 116شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...117شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 118شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 119شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 120شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 121شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 122شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 123شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 124شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 125شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 126شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 127شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 128شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 129شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 130شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 131شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 132شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 133شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 134شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 135شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 136شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 137شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 138شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 139شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 140شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 141شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 142شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 143شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 144شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 145شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 146شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 147شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 148شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 149شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 150شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 151شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 152شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 153شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 154شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 155شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 156شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 157شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 158شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 159شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 160شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 161شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 162شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 163شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 164شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 165شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 166شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 167شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 168شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 169شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 170شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 171شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 172شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 173شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 174شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 175شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 176شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 177شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 178شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 179شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 180شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 181شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 182شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 183شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 184شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 185شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 186شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 187شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 188شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 189شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 190شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 191شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 192شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 193شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 194شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 195شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 196شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 197شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 198شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 199شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 200شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 201شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 202شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 203شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 204شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 205شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 206شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...207شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 208شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 209شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 210شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 211شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 212شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 213شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 214شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 215شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 216شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 217شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 218شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 219شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 220شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 221شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 222شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 223شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 224شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 225شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 226شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 227شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 228شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 229شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 230شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 231شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 232شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 233شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 234شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 235شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 236شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 237شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 238شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 239شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 240شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 241شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 242شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 243شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 244شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 245شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 246شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 247شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 248شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 249شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 250شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 251شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 252شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 253شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 254شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 255شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 256شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 257شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 258شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 259شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 260شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 261شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 262شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 263شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 264شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 265شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 266شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 267شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 268شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 269شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 270شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 271شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 272شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 273شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 274شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 275شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 276شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 277شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 278شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 279شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 280شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 281شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 282شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 283شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 284شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 285شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 286شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 287شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 288شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 289شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 290شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 291شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 292شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 293شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 294شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 295شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 296شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 297شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 298شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 299شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 300شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 301شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 302شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 303شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 304شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 305شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 306شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 307شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 308شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ