به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند

1840عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

نو مذهبگان که بی یقینی چندند
سرگشته و برگشته ز دینی چندند
سنت شده از دست و امامی نشده
نه این و نه آن مذبذ بینی چندند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 2شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 3شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 4شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 5شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 6شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 7شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 8شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 9شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 10شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 11شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 12شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 13شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 14شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 15شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 16شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 17شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 18شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 19شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 20شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 21شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 22شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 23شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 24شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 25شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 26شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 27شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 28شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 29شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 30شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 31شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 32شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 33شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 34شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 35شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 36شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 37شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 38شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 39شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 40شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 41شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 42شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 43شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 44شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 45شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 46شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 47شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 48شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 49شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 50شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 51شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...52شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 53شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 54شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 55شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 56شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 57شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 58شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 59شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 60شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 61شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 62شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 63شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 64شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 65شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 66شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 67شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 68شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 69شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 70شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 71شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 72شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 73شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 74شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 75شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 76شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 77شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 78شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 79شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 80شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 81شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 82شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 83شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 84شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...85شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 86شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 87شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 88شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 89شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 90شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 91شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 92شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 93شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 94شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 95شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 96شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 97شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 98شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 99شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 100شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 101شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 102شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 103شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 104شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...105شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 106شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 107شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 108شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 109شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 110شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 111شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 112شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 113شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 114شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 115شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 116شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 117شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 118شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 119شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 120شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 121شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 122شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 123شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 124شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 125شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 126شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 127شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 128شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 129شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 130شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 131شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 132شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 133شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 134شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 135شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 136شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 137شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 138شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 139شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 140شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 141شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 142شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 143شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 144شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 145شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 146شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 147شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 148شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 149شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 150شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 151شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 152شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 153شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 154شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 155شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 156شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 157شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 158شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 159شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 160شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 161شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 162شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 163شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 164شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 165شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 166شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 167شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 168شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 169شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 170شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 171شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 172شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 173شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 174شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 175شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 176شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 177شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 178شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 179شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 180شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 181شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 182شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 183شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 184شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 185شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 186شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 187شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 188شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 189شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 190شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 191شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 192شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 193شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 194شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...195شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 196شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 197شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 198شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 199شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 200شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 201شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 202شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 203شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 204شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 205شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 206شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 207شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 208شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 209شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 210شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 211شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 212شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 213شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 214شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 215شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 216شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 217شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 218شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 219شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 220شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 221شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 222شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 223شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 224شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 225شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 226شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 227شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 228شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 229شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 230شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 231شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 232شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 233شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 234شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 235شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 236شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 237شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 238شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 239شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 240شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 241شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 242شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 243شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 244شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 245شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 246شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 247شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 248شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 249شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 250شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 251شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 252شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 253شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 254شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 255شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 256شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 257شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 258شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 259شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 260شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 261شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 262شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 263شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 264شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 265شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 266شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 267شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 268شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 269شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 270شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 271شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 272شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 273شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 274شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 275شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 276شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 277شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 278شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 279شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 280شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 281شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 282شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 283شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 284شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 285شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 286شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 287شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 288شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 289شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 290شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 291شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 292شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 293شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 294شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 295شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 296شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ