به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید

1790عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید
کاندیشه نمیکنی تو از وعد و وعید
گفتم که ز بهر من در استغفارند
آنها که شدند حامل عرش مجید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 2شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 3شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 4شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 5شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 6شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 7شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 8شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 9شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 10شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 11شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 12شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 13شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 14شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 15شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 16شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 17شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 18شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 19شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 20شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 21شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 22شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 23شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 24شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 25شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 26شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 27شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 28شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 29شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 30شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 31شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 32شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 33شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 34شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 35شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 36شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 37شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 38شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 39شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 40شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 41شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 42شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 43شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 44شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 45شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 46شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 47شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 48شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 49شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 50شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 51شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 52شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 53شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 54شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 55شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 56شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 57شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 58شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 59شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 60شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 61شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 62شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 63شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 64شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 65شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 66شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 67شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 68شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 69شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 70شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 71شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 72شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 73شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 74شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 75شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 76شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 77شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 78شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 79شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 80شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 81شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 82شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...83شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 84شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 85شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 86شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 87شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 88شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 89شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 90شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 91شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 92شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 93شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 94شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 95شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 96شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 97شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 98شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 99شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 100شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 101شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 102شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 103شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 104شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 105شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 106شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 107شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 108شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 109شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 110شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 111شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 112شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 113شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 114شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 115شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...116شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 117شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 118شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 119شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 120شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 121شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 122شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 123شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 124شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 125شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 126شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 127شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 128شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 129شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 130شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 131شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 132شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 133شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 134شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 135شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...136شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 137شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 138شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 139شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 140شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 141شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 142شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 143شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 144شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 145شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 146شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 147شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 148شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 149شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 150شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 151شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 152شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 153شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 154شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 155شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 156شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 157شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 158شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 159شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 160شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 161شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 162شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 163شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 164شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 165شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 166شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 167شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 168شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 169شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 170شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 171شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 172شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 173شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 174شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 175شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 176شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 177شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 178شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 179شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 180شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 181شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 182شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 183شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 184شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 185شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 186شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 187شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 188شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 189شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 190شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 191شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 192شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 193شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 194شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 195شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 196شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 197شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 198شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 199شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 200شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 201شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 202شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 203شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 204شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 205شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 206شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 207شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 208شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 209شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 210شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 211شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 212شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 213شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 214شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 215شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 216شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 217شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 218شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 219شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 220شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 221شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 222شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 223شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 224شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 225شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...226شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 227شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 228شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 229شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 230شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 231شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 232شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 233شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 234شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 235شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 236شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 237شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 238شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 239شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 240شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 241شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 242شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 243شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 244شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 245شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 246شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 247شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 248شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 249شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 250شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 251شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 252شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 253شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 254شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 255شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 256شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 257شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 258شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 259شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 260شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 261شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 262شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 263شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 264شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 265شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 266شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 267شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 268شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 269شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 270شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 271شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 272شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 273شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 274شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 275شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 276شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 277شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 278شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 279شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 280شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 281شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 282شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 283شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 284شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 285شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 286شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 287شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 288شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 289شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 290شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 291شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 292شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 293شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 294شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 295شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 296شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 297شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 298شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 299شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 300شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 301شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 302شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 303شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 304شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 305شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 306شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 307شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 308شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 309شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 310شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 311شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 312شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 313شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 314شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 315شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 316شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 317شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 318شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 319شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 320شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 321شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 322شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 323شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 324شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 325شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 326شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 327شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ