به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد

1810عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در ابر فنا ماه چگل پنهان شد
در پرده غم شادی دل پنهان شد
از عین کمال بلبل گلشن جود
در موسم گل بزیر گل پنهان شد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 2شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 3شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 4شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 5شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 6شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 7شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 8شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 9شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 10شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 11شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 12شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 13شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 14شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 15شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 16شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 17شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 18شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 19شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 20شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 21شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 22شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 23شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 24شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 25شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 26شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 27شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 28شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 29شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 30شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 31شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 32شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 33شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 34شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 35شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 36شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 37شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 38شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 39شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 40شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 41شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 42شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 43شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 44شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 45شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 46شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 47شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 48شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 49شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 50شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 51شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 52شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 53شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 54شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 55شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 56شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 57شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 58شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 59شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 60شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 61شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 62شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 63شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 64شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 65شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 66شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 67شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 68شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 69شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 70شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 71شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 72شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 73شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 74شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 75شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 76شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 77شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 78شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 79شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 80شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 81شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 82شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 83شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 84شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...85شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 86شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 87شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 88شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 89شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 90شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 91شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 92شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 93شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 94شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 95شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 96شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 97شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 98شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 99شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 100شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 101شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 102شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 103شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 104شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 105شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 106شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 107شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 108شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 109شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 110شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 111شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 112شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 113شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 114شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 115شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 116شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 117شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...118شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 119شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 120شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 121شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 122شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 123شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 124شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 125شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 126شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 127شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 128شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 129شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 130شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 131شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 132شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 133شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 134شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 135شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 136شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 137شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...138شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 139شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 140شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 141شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 142شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 143شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 144شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 145شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 146شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 147شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 148شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 149شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 150شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 151شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 152شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 153شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 154شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 155شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 156شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 157شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 158شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 159شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 160شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 161شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 162شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 163شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 164شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 165شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 166شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 167شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 168شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 169شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 170شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 171شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 172شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 173شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 174شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 175شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 176شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 177شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 178شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 179شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 180شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 181شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 182شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 183شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 184شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 185شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 186شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 187شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 188شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 189شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 190شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 191شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 192شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 193شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 194شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 195شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 196شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 197شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 198شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 199شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 200شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 201شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 202شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 203شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 204شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 205شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 206شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 207شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 208شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 209شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 210شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 211شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 212شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 213شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 214شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 215شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 216شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 217شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 218شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 219شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 220شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 221شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 222شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 223شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 224شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 225شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 226شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 227شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...228شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 229شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 230شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 231شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 232شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 233شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 234شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 235شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 236شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 237شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 238شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 239شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 240شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 241شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 242شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 243شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 244شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 245شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 246شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 247شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 248شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 249شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 250شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 251شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 252شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 253شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 254شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 255شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 256شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 257شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 258شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 259شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 260شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 261شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 262شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 263شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 264شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 265شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 266شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 267شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 268شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 269شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 270شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 271شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 272شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 273شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 274شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 275شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 276شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 277شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 278شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 279شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 280شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 281شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 282شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 283شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 284شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 285شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 286شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 287شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 288شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 289شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 290شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 291شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 292شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 293شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 294شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 295شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 296شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 297شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 298شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 299شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 300شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 301شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 302شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 303شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 304شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 305شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 306شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 307شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 308شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 309شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 310شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 311شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 312شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 313شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 314شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 315شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 316شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 317شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 318شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 319شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 320شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 321شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 322شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 323شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 324شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 325شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 326شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 327شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 328شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 329شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ