به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید

1840عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

خورشید نماز شام چون روی تو دید
کرد از تو حجاب و روی در پرده کشید
او را چو برانگونه شفق دید که رفت
از چشم شفق در غم او خون بچکید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 2شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 3شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 4شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 5شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 6شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 7شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 8شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 9شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 10شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 11شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 12شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 13شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 14شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 15شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 16شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 17شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 18شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 19شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 20شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 21شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 22شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 23شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 24شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 25شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 26شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 27شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 28شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 29شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 30شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 31شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 32شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 33شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 34شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 35شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 36شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 37شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 38شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 39شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 40شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 41شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 42شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 43شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 44شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 45شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 46شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 47شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 48شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 49شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 50شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 51شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 52شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 53شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 54شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 55شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 56شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 57شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 58شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 59شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 60شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 61شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 62شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 63شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 64شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 65شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 66شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 67شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 68شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 69شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 70شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 71شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 72شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 73شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 74شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 75شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 76شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 77شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 78شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 79شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 80شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 81شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 82شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 83شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 84شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 85شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 86شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 87شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 88شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 89شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 90شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 91شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 92شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 93شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 94شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 95شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 96شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 97شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 98شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 99شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 100شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 101شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 102شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 103شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 104شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 105شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 106شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 107شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 108شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 109شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 110شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 111شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 112شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 113شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 114شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 115شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 116شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 117شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 118شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...119شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 120شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 121شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 122شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 123شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 124شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 125شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 126شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 127شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 128شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 129شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 130شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 131شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 132شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 133شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 134شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 135شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 136شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 137شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 138شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 139شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 140شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 141شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 142شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 143شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 144شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 145شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 146شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 147شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 148شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 149شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 150شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 151شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...152شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 153شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 154شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 155شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 156شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 157شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 158شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 159شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 160شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 161شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 162شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 163شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 164شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 165شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 166شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 167شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 168شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 169شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 170شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 171شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...172شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 173شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 174شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 175شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 176شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 177شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 178شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 179شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 180شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 181شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 182شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 183شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 184شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 185شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 186شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 187شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 188شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 189شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 190شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 191شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 192شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 193شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 194شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 195شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 196شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 197شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 198شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 199شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 200شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 201شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 202شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 203شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 204شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 205شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 206شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 207شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 208شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 209شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 210شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 211شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 212شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 213شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 214شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 215شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 216شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 217شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 218شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 219شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 220شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 221شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 222شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 223شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 224شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 225شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 226شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 227شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 228شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 229شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 230شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 231شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 232شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 233شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 234شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 235شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 236شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 237شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 238شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 239شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 240شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 241شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 242شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 243شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 244شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 245شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 246شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 247شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 248شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 249شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 250شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 251شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 252شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 253شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 254شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 255شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 256شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 257شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 258شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 259شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 260شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 261شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...262شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 263شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 264شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 265شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 266شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 267شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 268شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 269شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 270شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 271شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 272شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 273شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 274شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 275شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 276شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 277شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 278شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 279شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 280شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 281شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 282شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 283شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 284شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 285شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 286شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 287شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 288شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 289شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 290شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 291شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 292شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 293شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 294شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 295شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 296شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 297شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 298شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 299شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 300شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 301شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 302شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 303شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 304شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 305شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 306شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 307شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 308شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 309شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 310شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 311شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 312شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 313شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 314شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 315شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 316شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 317شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 318شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 319شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 320شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 321شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 322شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 323شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 324شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 325شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 326شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 327شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 328شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 329شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 330شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 331شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 332شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 333شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 334شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 335شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 336شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 337شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 338شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 339شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 340شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 341شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 342شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 343شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 344شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 345شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 346شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 347شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 348شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 349شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 350شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 351شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 352شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 353شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 354شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 355شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 356شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 357شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 358شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 359شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 360شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 361شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 362شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 363شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ