به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد

1980عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آنکس که همای همتش پر دارد
هر روز هوای جای دیگر دارد
چون بر در خانه ها مقیم است خروس
بنگر که همیشه اره بر سر دارد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد 2شمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد 3شمارهٔ ۲۳۰: ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید 4شمارهٔ ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند 5شمارهٔ ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند 6شمارهٔ ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود 7شمارهٔ ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید 8شمارهٔ ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود 9شمارهٔ ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود 10شمارهٔ ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود 11شمارهٔ ۲۳۸: ایدل فلکت گر چه زبون میدارد 12شمارهٔ ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند 13شمارهٔ ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد 14شمارهٔ ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد 15شمارهٔ ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد 16شمارهٔ ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد 17شمارهٔ ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد 18شمارهٔ ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند 19شمارهٔ ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود 20شمارهٔ ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد 21شمارهٔ ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود 22شمارهٔ ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود 23شمارهٔ ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد 24شمارهٔ ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند 25شمارهٔ ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود 26شمارهٔ ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید 27شمارهٔ ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود 28شمارهٔ ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود 29شمارهٔ ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود 30شمارهٔ ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد 31شمارهٔ ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید 32شمارهٔ ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد 33شمارهٔ ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد 34شمارهٔ ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود 35شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 36شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 37شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 38شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 39شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 40شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 41شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 42شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 43شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 44شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 45شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 46شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 47شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 48شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 49شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 50شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 51شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 52شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 53شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 54شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 55شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 56شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 57شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 58شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 59شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 60شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 61شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 62شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 63شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 64شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 65شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 66شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 67شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 68شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 69شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 70شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 71شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 72شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 73شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 74شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 75شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 76شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 77شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 78شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 79شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 80شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 81شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 82شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 83شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 84شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 85شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 86شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 87شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 88شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 89شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 90شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 91شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 92شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 93شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 94شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 95شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 96شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 97شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 98شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 99شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 100شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 101شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 102شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 103شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 104شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 105شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 106شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 107شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 108شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 109شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 110شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 111شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 112شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 113شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 114شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 115شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 116شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 117شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 118شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 119شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 120شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 121شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 122شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 123شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 124شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 125شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 126شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 127شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 128شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 129شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 130شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 131شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 132شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 133شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 134شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 135شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 136شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 137شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 138شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 139شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 140شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 141شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 142شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 143شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 144شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 145شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 146شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 147شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 148شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 149شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 150شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 151شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 152شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 153شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 154شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 155شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 156شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 157شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...158شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 159شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 160شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 161شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 162شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 163شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 164شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 165شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 166شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 167شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 168شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 169شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 170شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 171شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 172شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 173شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 174شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 175شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 176شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 177شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 178شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 179شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 180شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 181شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 182شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 183شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 184شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 185شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 186شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 187شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 188شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 189شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 190شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...191شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 192شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 193شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 194شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 195شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 196شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 197شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 198شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 199شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 200شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 201شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 202شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 203شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 204شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 205شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 206شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 207شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 208شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 209شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 210شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...211شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 212شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 213شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 214شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 215شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 216شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 217شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 218شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 219شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 220شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 221شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 222شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 223شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 224شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 225شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 226شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 227شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 228شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 229شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 230شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 231شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 232شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 233شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 234شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 235شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 236شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 237شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 238شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 239شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 240شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 241شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 242شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 243شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 244شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 245شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 246شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 247شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 248شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 249شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 250شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 251شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 252شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 253شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 254شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 255شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 256شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 257شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 258شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 259شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 260شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 261شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 262شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 263شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 264شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 265شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 266شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 267شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 268شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 269شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 270شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 271شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 272شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 273شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 274شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 275شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 276شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 277شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 278شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 279شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 280شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 281شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 282شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 283شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 284شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 285شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 286شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 287شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 288شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 289شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 290شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 291شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 292شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 293شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 294شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 295شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 296شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 297شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 298شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 299شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 300شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...301شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 302شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 303شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 304شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 305شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 306شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 307شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 308شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 309شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 310شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 311شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 312شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 313شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 314شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 315شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 316شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 317شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 318شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 319شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 320شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 321شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 322شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 323شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 324شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 325شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 326شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 327شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 328شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 329شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 330شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 331شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 332شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 333شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 334شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 335شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 336شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 337شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 338شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 339شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 340شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 341شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 342شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 343شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 344شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 345شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 346شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 347شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 348شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 349شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 350شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 351شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 352شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 353شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 354شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 355شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 356شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 357شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 358شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 359شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 360شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 361شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 362شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 363شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 364شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 365شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 366شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 367شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 368شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 369شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 370شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 371شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 372شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 373شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 374شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 375شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 376شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 377شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 378شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 379شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 380شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 381شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 382شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 383شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 384شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 385شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 386شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 387شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 388شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 389شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 390شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 391شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 392شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 393شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 394شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 395شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 396شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 397شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 398شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 399شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 400شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 401شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 402شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ