به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست

1810عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

زلفت صنما مایه ده مشک خطاست
با چین دو زلفت سخن از مشک خطاست
پیرامن شکرت نبات خود روی
چون بر لب آب زندگی مهر گیاست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۸۷: در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست 2شمارهٔ ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست 3شمارهٔ ۱۸۹: من رفتم و یادگار جانم بر تست 4شمارهٔ ۱۹۰: هستم صنما ز مهر روی چو مهت 5شمارهٔ ۱۹۱: جان برخی آن پسته شکر شکنت 6شمارهٔ ۱۹۲: وصف قدوخد گر طلبد کس ز منت 7شمارهٔ ۱۹۳: دل بسته آن طره عنبر شکنست 8شمارهٔ ۱۹۴: ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت 9شمارهٔ ۱۹۵: دل در سر زلفین بتان نتوان بست 10شمارهٔ ۱۹۶: دی خسرو سیاره چو با شام نشست 11شمارهٔ ۱۹۷: گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست 12شمارهٔ ۱۹۸: با ما غضب حیدری از حد بگذشت 13شمارهٔ ۱۹۹: قدت ز صنوبری که برخاست بهست 14شمارهٔ ۲۰۰: خطی که ز رویت ای پریوش برخاست 15شمارهٔ ۲۰۱: گفتم که چرا از شکرت رست نبات 16شمارهٔ ۲۰۲: زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست 17شمارهٔ ۲۰۳: من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست 18شمارهٔ ۲۰۴: نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست 19شمارهٔ ۲۰۵: خطی که ز روی آن سمنبر برخاست 20شمارهٔ ۲۰۶: کس همچو من ار گهر توانستی سفت 21شمارهٔ ۲۰۷: شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست 22شمارهٔ ۲۰۸: ای بخت جوان بیاو در ساغر پیچ 23شمارهٔ ۲۰۹: ای دیده دلم از تو زیانها بر هیچ 24شمارهٔ ۲۱۰: هر زن که ز عشقبازی آری بنکاح 25شمارهٔ ۲۱۱: ای شکر گفتار تو سرمایه روح 26شمارهٔ ۲۱۲: جان تازه کند لعل در افشان ز قدح 27شمارهٔ ۲۱۳: ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ 28شمارهٔ ۲۱۴: ای بنده بالای تو سرو آزاد 29شمارهٔ ۲۱۵: این چرخ سراسیمه بیفایده گرد 30شمارهٔ ۲۱۶: آن بت که بر او غیرت مه می باشد 31شمارهٔ ۲۱۷: آن بت که دمی جفا فراموش نکرد 32شمارهٔ ۲۱۸: آنرا که دماغ و عقل باهش باشد 33شمارهٔ ۲۱۹: اسباب سعادات مرا مجتمع اند 34شمارهٔ ۲۲۰: آنها که چو شانه بر سران میتازند 35شمارهٔ ۲۲۱: آن سبزه که گرد لعل کانی گردد 36شمارهٔ ۲۲۲: آن دل که بر او مهر تو تابان باشد 37شمارهٔ ۲۲۳: اسبی که مرا میر شرفشه بخشید 38شمارهٔ ۲۲۴: اجرام فلک دور بکام تو کنند 39شمارهٔ ۲۲۵: از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد 40شمارهٔ ۲۲۶: الچی ز من ار نرد پیاپی ببرد 41شمارهٔ ۲۲۷: آنرا که زر و سیم بد ار زیز نماند 42شمارهٔ ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد 43شمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد 44شمارهٔ ۲۳۰: ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید 45شمارهٔ ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند 46شمارهٔ ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند 47شمارهٔ ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود 48شمارهٔ ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید 49شمارهٔ ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود 50شمارهٔ ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود 51شمارهٔ ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود 52شمارهٔ ۲۳۸: ایدل فلکت گر چه زبون میدارد 53شمارهٔ ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند 54شمارهٔ ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد 55شمارهٔ ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد 56شمارهٔ ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد 57شمارهٔ ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد 58شمارهٔ ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد 59شمارهٔ ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند 60شمارهٔ ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود 61شمارهٔ ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد 62شمارهٔ ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود 63شمارهٔ ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود 64شمارهٔ ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد 65شمارهٔ ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند 66شمارهٔ ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود 67شمارهٔ ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید 68شمارهٔ ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود 69شمارهٔ ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود 70شمارهٔ ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود 71شمارهٔ ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد 72شمارهٔ ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید 73شمارهٔ ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد 74شمارهٔ ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد 75شمارهٔ ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود 76شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 77شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 78شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 79شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 80شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 81شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 82شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 83شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 84شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 85شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 86شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 87شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 88شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 89شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 90شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 91شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 92شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 93شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 94شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 95شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 96شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 97شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 98شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 99شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 100شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 101شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 102شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 103شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 104شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 105شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 106شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 107شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 108شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 109شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 110شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 111شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 112شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 113شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 114شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 115شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 116شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 117شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 118شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 119شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 120شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 121شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 122شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 123شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 124شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 125شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 126شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 127شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 128شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 129شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 130شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 131شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 132شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 133شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 134شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 135شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 136شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 137شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 138شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 139شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 140شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 141شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 142شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 143شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 144شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 145شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 146شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 147شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 148شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 149شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 150شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 151شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 152شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 153شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 154شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 155شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 156شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 157شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 158شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 159شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 160شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 161شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 162شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 163شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 164شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 165شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 166شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 167شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 168شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 169شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 170شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 171شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 172شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 173شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 174شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 175شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 176شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 177شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 178شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 179شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 180شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 181شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 182شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 183شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 184شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 185شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 186شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 187شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 188شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 189شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 190شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 191شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 192شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 193شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 194شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 195شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 196شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 197شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 198شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...199شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 200شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 201شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 202شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 203شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 204شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 205شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 206شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 207شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 208شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 209شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 210شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 211شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 212شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 213شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 214شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 215شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 216شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 217شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 218شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 219شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 220شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 221شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 222شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 223شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 224شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 225شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 226شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 227شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 228شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 229شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 230شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 231شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...232شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 233شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 234شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 235شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 236شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 237شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 238شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 239شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 240شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 241شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 242شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 243شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 244شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 245شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 246شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 247شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 248شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 249شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 250شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 251شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...252شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 253شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 254شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 255شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 256شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 257شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 258شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 259شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 260شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 261شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 262شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 263شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 264شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 265شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 266شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 267شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 268شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 269شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 270شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 271شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 272شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 273شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 274شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 275شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 276شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 277شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 278شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 279شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 280شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 281شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 282شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 283شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 284شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 285شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 286شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 287شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 288شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 289شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 290شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 291شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 292شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 293شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 294شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 295شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 296شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 297شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 298شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 299شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 300شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 301شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 302شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 303شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 304شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 305شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 306شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 307شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 308شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 309شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 310شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 311شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 312شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 313شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 314شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 315شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 316شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 317شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 318شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 319شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 320شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 321شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 322شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 323شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 324شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 325شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 326شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 327شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 328شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 329شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 330شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 331شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 332شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 333شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 334شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 335شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 336شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 337شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 338شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 339شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 340شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 341شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...342شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 343شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 344شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 345شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 346شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 347شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 348شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 349شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 350شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 351شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 352شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 353شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 354شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 355شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 356شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 357شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 358شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 359شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 360شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 361شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 362شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 363شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 364شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 365شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 366شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 367شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 368شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 369شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 370شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 371شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 372شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 373شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 374شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 375شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 376شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 377شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 378شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 379شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 380شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 381شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 382شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 383شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 384شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 385شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 386شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 387شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 388شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 389شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 390شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 391شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 392شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 393شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 394شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 395شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 396شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 397شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 398شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 399شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 400شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 401شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 402شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 403شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 404شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 405شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 406شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 407شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 408شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 409شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 410شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 411شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 412شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 413شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 414شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 415شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 416شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 417شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 418شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 419شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 420شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 421شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 422شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 423شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 424شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 425شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 426شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 427شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 428شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 429شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 430شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 431شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 432شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 433شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 434شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 435شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 436شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 437شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 438شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 439شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 440شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 441شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 442شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 443شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ