به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۹۰: آنرا که دل از عشق تو کور و کر نیست

1790عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آنرا که دل از عشق تو کور و کر نیست
همچون دل من در پی شور و شر نیست
وصل تو بزور یا بزر دست دهد
زین پس من و هجر تو چو زور و زر نیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸۹: ایدوست سر و پای فلک پیدا نیست 2شمارهٔ ۹۰: آنرا که دل از عشق تو کور و کر نیست 3شمارهٔ ۹۱: ایگل خجل از عارض چون نسترنت 4شمارهٔ ۹۲: ای رنگرز این خوی بدت ننگی نیست 5شمارهٔ ۹۳: ای سرمه چشم بنده خاک کویت 6شمارهٔ ۹۴: از بس که دلم با سر زلف تو نشست 7شمارهٔ ۹۵: رخسار تو آئینه دیرینه ماست 8شمارهٔ ۹۶: بیروی تو دل صبور گردد هیهات 9شمارهٔ ۹۷: بر عارض آن بت که توان تن ازوست 10شمارهٔ ۹۸: بر اوج فلک دوش چو خورشید بگشت 11شمارهٔ ۹۹: بیزحمت مشاطه رخت همچو مهست 12شمارهٔ ۱۰۰: بیوصل تو کار دل قوی با خلل است 13شمارهٔ ۱۰۱: بی خنده آن پسته شکر شکنت 14شمارهٔ ۱۰۲: با روی چو روزت بقمر حاجت نیست 15شمارهٔ ۱۰۳: بر من صنما جور تو امروزی نیست 16شمارهٔ ۱۰۴: گر حرص زیر دست و طمع زیر پای تست 17شمارهٔ ۱۰۵: دردا که گل و موسم گلزار گذشت 18شمارهٔ ۱۰۶: بیچاره دلم چو محرم راز نیافت 19شمارهٔ ۱۰۷: بگذشت حیات آنکه دلشاد بزیست 20شمارهٔ ۱۰۸: باشه که بخوبی رخش افزون ز مهست 21شمارهٔ ۱۰۹: بر چشم و دلم زغم نمی نیست که نیست 22شمارهٔ ۱۱۰: تا از چمن آن سرو خرامان بگذشت 23شمارهٔ ۱۱۱: تا سقف سپهر نیل پیکر بر پاست 24شمارهٔ ۱۱۲: تا یار بحج رفت ز ما ببریدست 25شمارهٔ ۱۱۳: تا بر مه تابانش ز عنبر قوس است 26شمارهٔ ۱۱۴: تن در غمش از هلال باریکترست 27شمارهٔ ۱۱۵: تا دیده من دید زهر خوبترت 28شمارهٔ ۱۱۶: تا آبله رخ بر رخ دلدار ز دست 29شمارهٔ ۱۱۷: تا چند کشم صد ضرر از چشم خوشت 30شمارهٔ ۱۱۸: تا رست بگرد شکرت شاخ نبات 31شمارهٔ ۱۱۹: تا روی ترا بدیدم ایعشوه پرست 32شمارهٔ ۱۲۰: تا بسته نگردد بکل ابواب حیات 33شمارهٔ ۱۲۱: برخیز سحرگه ای صبا چابک و چست 34شمارهٔ ۱۲۲: چون آکهیی نبینم از توحیدت 35شمارهٔ ۱۲۳: چون تعبیه جهانیان بسیارست 36شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته نشان عاشقان بد نامیست 37شمارهٔ ۱۲۵: در روضه توحید اگر بارت نیست 38شمارهٔ ۱۲۶: گر دور فلک تابع فرمان تو نیست 39شمارهٔ ۱۲۷: سردار جهان خواجه که آئینش سخاست 40شمارهٔ ۱۲۸: شاها ز تو کار عالمی سامان یافت 41شمارهٔ ۱۲۹: دل شد ز پی وصل دلارام ز دست 42شمارهٔ ۱۳۰: رنگ تو بتازگی ز گلنار بهست 43شمارهٔ ۱۳۱: شیرین پسرا عزم حجازت ز چه خاست 44شمارهٔ ۱۳۲: نقش عیادت ار چه بصورت عبادتست 45شمارهٔ ۱۳۳: در کارگه وجود هر نقش که هست 46شمارهٔ ۱۳۴: گفتم نخورم باده که کاری نه نکوست 47شمارهٔ ۱۳۵: در وحدت کاینات آنرا که شکیست 48شمارهٔ ۱۳۶: هر کو بسعادتی رسد روزی بیست 49شمارهٔ ۱۳۷: گر هر چه کند بنده بتقدیر خداست 50شمارهٔ ۱۳۸: در راه یقین مرد درنگی هیچست 51شمارهٔ ۱۳۹: مائیم و می ناب و بتی خوب سرشت 52شمارهٔ ۱۴۰: هر کو دهنت ای بت جانی دیدست 53شمارهٔ ۱۴۱: حاصل چه از این که صورت خواجه نکوس ...54شمارهٔ ۱۴۲: می از شر و شور و عربده خالی نیست 55شمارهٔ ۱۴۳: سید پسرا روی تو ماه ختن است 56شمارهٔ ۱۴۴: دیوانه دلم که میل طبعش بهواست 57شمارهٔ ۱۴۵: چون باد صبا غنچه گلرا بشکافت 58شمارهٔ ۱۴۶: در خاطرم این لطیف مصراع گذشت 59شمارهٔ ۱۴۷: صاحب نظری خوش سخنی فرمودست 60شمارهٔ ۱۴۸: هر چیز که در ازل بدان فرمان نیست 61شمارهٔ ۱۴۹: دی گفت یکی که داشت با من دل راست 62شمارهٔ ۱۵۰: گردون که سوی سفله و دونش نظرست 63شمارهٔ ۱۵۱: هر روز ترا بمن گمانی دگرست 64شمارهٔ ۱۵۲: گفتم دل من گر چه که غرق خونست 65شمارهٔ ۱۵۳: در عهد تو گلزار ثنا مدروس است 66شمارهٔ ۱۵۴: سلطان گل ار چه با بسی برگ و نواست 67شمارهٔ ۱۵۵: گیرم که بصد رسید عمریکه تر است 68شمارهٔ ۱۵۶: خوش باش دمی که زندگانی باقیست 69شمارهٔ ۱۵۷: در روضه جان تاره نباتی خضرست 70شمارهٔ ۱۵۸: دی ابن یمین صبحدمی جام بدست 71شمارهٔ ۱۵۹: دل شاد بروی دلستان خضرست 72شمارهٔ ۱۶۰: زلف تو که سرگشته بکردار منست 73شمارهٔ ۱۶۱: رفتی و شکیب از دل عشاق برفت 74شمارهٔ ۱۶۲: هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت 75شمارهٔ ۱۶۳: یک غم نبود کز تو نصیب ما نیست 76شمارهٔ ۱۶۴: عشاق ترا امید بهر وزی نیست 77شمارهٔ ۱۶۵: نیلوفر تر بر سر آبت چه خوشست 78شمارهٔ ۱۶۶: گل کز زرسا و خرده ئی چند اندوخت 79شمارهٔ ۱۶۷: روی تو و ماه آسمان هر دو یکیست 80شمارهٔ ۱۶۸: عشق لب و دندان چو لعل و گهرت 81شمارهٔ ۱۶۹: گر کار تو نیکست بتدبیر تو نیست 82شمارهٔ ۱۷۰: چون چشم خوشت نرگس اگر رنجورست 83شمارهٔ ۱۷۱: لعلت صدفی پر گهر مخزونست 84شمارهٔ ۱۷۲: در باغ جمالت ای بت عشوه پرست 85شمارهٔ ۱۷۳: جانا لب میگون تو روح ما نیست 86شمارهٔ ۱۷۴: راحت ز طبیعت جهان مهجورست 87شمارهٔ ۱۷۵: هر کس که ره و رسم جهان نیک شناخت 88شمارهٔ ۱۷۶: جانرا بزر ارنگه توانستی داشت 89شمارهٔ ۱۷۷: کس تیغ چو پهلوان ایران نزدست 90شمارهٔ ۱۷۸: معنیت چو آنجا بگذارد صورت 91شمارهٔ ۱۷۹: در پای دلت گر ز هوس خاری نیست 92شمارهٔ ۱۸۰: هر ذره که موجود شد از مغز و ز پوس ...93شمارهٔ ۱۸۱: وقت طرب و مستی هشیارانست 94شمارهٔ ۱۸۲: هر کس که از این عالم فانی بگذشت 95شمارهٔ ۱۸۳: خرم دل آنک بر صبوحی آموخت 96شمارهٔ ۱۸۴: چون از نظرم سرو سمنبر بگذشت 97شمارهٔ ۱۸۵: جانا رخ تو ماه زر افشان منست 98شمارهٔ ۱۸۶: چشم تو بساحری ز هاروت بهست 99شمارهٔ ۱۸۷: در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست 100شمارهٔ ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست 101شمارهٔ ۱۸۹: من رفتم و یادگار جانم بر تست 102شمارهٔ ۱۹۰: هستم صنما ز مهر روی چو مهت 103شمارهٔ ۱۹۱: جان برخی آن پسته شکر شکنت 104شمارهٔ ۱۹۲: وصف قدوخد گر طلبد کس ز منت 105شمارهٔ ۱۹۳: دل بسته آن طره عنبر شکنست 106شمارهٔ ۱۹۴: ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت 107شمارهٔ ۱۹۵: دل در سر زلفین بتان نتوان بست 108شمارهٔ ۱۹۶: دی خسرو سیاره چو با شام نشست 109شمارهٔ ۱۹۷: گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست 110شمارهٔ ۱۹۸: با ما غضب حیدری از حد بگذشت 111شمارهٔ ۱۹۹: قدت ز صنوبری که برخاست بهست 112شمارهٔ ۲۰۰: خطی که ز رویت ای پریوش برخاست 113شمارهٔ ۲۰۱: گفتم که چرا از شکرت رست نبات 114شمارهٔ ۲۰۲: زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست 115شمارهٔ ۲۰۳: من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست 116شمارهٔ ۲۰۴: نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست 117شمارهٔ ۲۰۵: خطی که ز روی آن سمنبر برخاست 118شمارهٔ ۲۰۶: کس همچو من ار گهر توانستی سفت 119شمارهٔ ۲۰۷: شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست 120شمارهٔ ۲۰۸: ای بخت جوان بیاو در ساغر پیچ 121شمارهٔ ۲۰۹: ای دیده دلم از تو زیانها بر هیچ 122شمارهٔ ۲۱۰: هر زن که ز عشقبازی آری بنکاح 123شمارهٔ ۲۱۱: ای شکر گفتار تو سرمایه روح 124شمارهٔ ۲۱۲: جان تازه کند لعل در افشان ز قدح 125شمارهٔ ۲۱۳: ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ 126شمارهٔ ۲۱۴: ای بنده بالای تو سرو آزاد 127شمارهٔ ۲۱۵: این چرخ سراسیمه بیفایده گرد 128شمارهٔ ۲۱۶: آن بت که بر او غیرت مه می باشد 129شمارهٔ ۲۱۷: آن بت که دمی جفا فراموش نکرد 130شمارهٔ ۲۱۸: آنرا که دماغ و عقل باهش باشد 131شمارهٔ ۲۱۹: اسباب سعادات مرا مجتمع اند 132شمارهٔ ۲۲۰: آنها که چو شانه بر سران میتازند 133شمارهٔ ۲۲۱: آن سبزه که گرد لعل کانی گردد 134شمارهٔ ۲۲۲: آن دل که بر او مهر تو تابان باشد 135شمارهٔ ۲۲۳: اسبی که مرا میر شرفشه بخشید 136شمارهٔ ۲۲۴: اجرام فلک دور بکام تو کنند 137شمارهٔ ۲۲۵: از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد 138شمارهٔ ۲۲۶: الچی ز من ار نرد پیاپی ببرد 139شمارهٔ ۲۲۷: آنرا که زر و سیم بد ار زیز نماند 140شمارهٔ ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد 141شمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد 142شمارهٔ ۲۳۰: ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید 143شمارهٔ ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند 144شمارهٔ ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند 145شمارهٔ ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود 146شمارهٔ ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید 147شمارهٔ ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود 148شمارهٔ ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود 149شمارهٔ ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود 150شمارهٔ ۲۳۸: ایدل فلکت گر چه زبون میدارد 151شمارهٔ ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند 152شمارهٔ ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد 153شمارهٔ ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد 154شمارهٔ ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد 155شمارهٔ ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد 156شمارهٔ ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد 157شمارهٔ ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند 158شمارهٔ ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود 159شمارهٔ ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد 160شمارهٔ ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود 161شمارهٔ ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود 162شمارهٔ ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد 163شمارهٔ ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند 164شمارهٔ ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود 165شمارهٔ ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید 166شمارهٔ ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود 167شمارهٔ ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود 168شمارهٔ ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود 169شمارهٔ ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد 170شمارهٔ ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید 171شمارهٔ ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد 172شمارهٔ ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد 173شمارهٔ ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود 174شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 175شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 176شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 177شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 178شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 179شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 180شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 181شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 182شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 183شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 184شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 185شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 186شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 187شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 188شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 189شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 190شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 191شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 192شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 193شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 194شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 195شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 196شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 197شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 198شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 199شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 200شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 201شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 202شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 203شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 204شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 205شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 206شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 207شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 208شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 209شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 210شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 211شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 212شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 213شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 214شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 215شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 216شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 217شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 218شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 219شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 220شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 221شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 222شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 223شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 224شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 225شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 226شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 227شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 228شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 229شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 230شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 231شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 232شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 233شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 234شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 235شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 236شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 237شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 238شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 239شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 240شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 241شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 242شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 243شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 244شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 245شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 246شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 247شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 248شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 249شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 250شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 251شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 252شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 253شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 254شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 255شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 256شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 257شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 258شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 259شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 260شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 261شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 262شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 263شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 264شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 265شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 266شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 267شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 268شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 269شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 270شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 271شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 272شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 273شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 274شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 275شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 276شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 277شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 278شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 279شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 280شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 281شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 282شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 283شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 284شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 285شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 286شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 287شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 288شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 289شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 290شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 291شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 292شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 293شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 294شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 295شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 296شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...297شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 298شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 299شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 300شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 301شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 302شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 303شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 304شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 305شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 306شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 307شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 308شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 309شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 310شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 311شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 312شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 313شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 314شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 315شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 316شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 317شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 318شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 319شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 320شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 321شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 322شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 323شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 324شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 325شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 326شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 327شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 328شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 329شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...330شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 331شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 332شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 333شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 334شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 335شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 336شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 337شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 338شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 339شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 340شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 341شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 342شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 343شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 344شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 345شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 346شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 347شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 348شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 349شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...350شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 351شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 352شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 353شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 354شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 355شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 356شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 357شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 358شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 359شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 360شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 361شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 362شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 363شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 364شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 365شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 366شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 367شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 368شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 369شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 370شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 371شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 372شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 373شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 374شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 375شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 376شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 377شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 378شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 379شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 380شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 381شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 382شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 383شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 384شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 385شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 386شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 387شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 388شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 389شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 390شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 391شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 392شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 393شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 394شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 395شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 396شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 397شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 398شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 399شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 400شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 401شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 402شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 403شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 404شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 405شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 406شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 407شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 408شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 409شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 410شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 411شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 412شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 413شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 414شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 415شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 416شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 417شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 418شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 419شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 420شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 421شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 422شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 423شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 424شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 425شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 426شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 427شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 428شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 429شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 430شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 431شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 432شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 433شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 434شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 435شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 436شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 437شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 438شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 439شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...440شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 441شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 442شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 443شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 444شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 445شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 446شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 447شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 448شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 449شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 450شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 451شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 452شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 453شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 454شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 455شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 456شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 457شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 458شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 459شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 460شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 461شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 462شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 463شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 464شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 465شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 466شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 467شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 468شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 469شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 470شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 471شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 472شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 473شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 474شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 475شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 476شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 477شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 478شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 479شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 480شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 481شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 482شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 483شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 484شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 485شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 486شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 487شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 488شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 489شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 490شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 491شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 492شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 493شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 494شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 495شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 496شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 497شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 498شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 499شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 500شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 501شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 502شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 503شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 504شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 505شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 506شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 507شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 508شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 509شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 510شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 511شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 512شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 513شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 514شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 515شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 516شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 517شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 518شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 519شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 520شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 521شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 522شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 523شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 524شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 525شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 526شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 527شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 528شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 529شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 530شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 531شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 532شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 533شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 534شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 535شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 536شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 537شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 538شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 539شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 540شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 541شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ