به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۱۳۹: مائیم و می ناب و بتی خوب سرشت

1900عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

مائیم و می ناب و بتی خوب سرشت
نه بیم ز دوزخ و نه امید بهشت
گر دوست بدستست فراغت دارم
از کعبه و بتخانه و محراب و کنشت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۳۸: در راه یقین مرد درنگی هیچست 2شمارهٔ ۱۳۹: مائیم و می ناب و بتی خوب سرشت 3شمارهٔ ۱۴۰: هر کو دهنت ای بت جانی دیدست 4شمارهٔ ۱۴۱: حاصل چه از این که صورت خواجه نکوس ...5شمارهٔ ۱۴۲: می از شر و شور و عربده خالی نیست 6شمارهٔ ۱۴۳: سید پسرا روی تو ماه ختن است 7شمارهٔ ۱۴۴: دیوانه دلم که میل طبعش بهواست 8شمارهٔ ۱۴۵: چون باد صبا غنچه گلرا بشکافت 9شمارهٔ ۱۴۶: در خاطرم این لطیف مصراع گذشت 10شمارهٔ ۱۴۷: صاحب نظری خوش سخنی فرمودست 11شمارهٔ ۱۴۸: هر چیز که در ازل بدان فرمان نیست 12شمارهٔ ۱۴۹: دی گفت یکی که داشت با من دل راست 13شمارهٔ ۱۵۰: گردون که سوی سفله و دونش نظرست 14شمارهٔ ۱۵۱: هر روز ترا بمن گمانی دگرست 15شمارهٔ ۱۵۲: گفتم دل من گر چه که غرق خونست 16شمارهٔ ۱۵۳: در عهد تو گلزار ثنا مدروس است 17شمارهٔ ۱۵۴: سلطان گل ار چه با بسی برگ و نواست 18شمارهٔ ۱۵۵: گیرم که بصد رسید عمریکه تر است 19شمارهٔ ۱۵۶: خوش باش دمی که زندگانی باقیست 20شمارهٔ ۱۵۷: در روضه جان تاره نباتی خضرست 21شمارهٔ ۱۵۸: دی ابن یمین صبحدمی جام بدست 22شمارهٔ ۱۵۹: دل شاد بروی دلستان خضرست 23شمارهٔ ۱۶۰: زلف تو که سرگشته بکردار منست 24شمارهٔ ۱۶۱: رفتی و شکیب از دل عشاق برفت 25شمارهٔ ۱۶۲: هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت 26شمارهٔ ۱۶۳: یک غم نبود کز تو نصیب ما نیست 27شمارهٔ ۱۶۴: عشاق ترا امید بهر وزی نیست 28شمارهٔ ۱۶۵: نیلوفر تر بر سر آبت چه خوشست 29شمارهٔ ۱۶۶: گل کز زرسا و خرده ئی چند اندوخت 30شمارهٔ ۱۶۷: روی تو و ماه آسمان هر دو یکیست 31شمارهٔ ۱۶۸: عشق لب و دندان چو لعل و گهرت 32شمارهٔ ۱۶۹: گر کار تو نیکست بتدبیر تو نیست 33شمارهٔ ۱۷۰: چون چشم خوشت نرگس اگر رنجورست 34شمارهٔ ۱۷۱: لعلت صدفی پر گهر مخزونست 35شمارهٔ ۱۷۲: در باغ جمالت ای بت عشوه پرست 36شمارهٔ ۱۷۳: جانا لب میگون تو روح ما نیست 37شمارهٔ ۱۷۴: راحت ز طبیعت جهان مهجورست 38شمارهٔ ۱۷۵: هر کس که ره و رسم جهان نیک شناخت 39شمارهٔ ۱۷۶: جانرا بزر ارنگه توانستی داشت 40شمارهٔ ۱۷۷: کس تیغ چو پهلوان ایران نزدست 41شمارهٔ ۱۷۸: معنیت چو آنجا بگذارد صورت 42شمارهٔ ۱۷۹: در پای دلت گر ز هوس خاری نیست 43شمارهٔ ۱۸۰: هر ذره که موجود شد از مغز و ز پوس ...44شمارهٔ ۱۸۱: وقت طرب و مستی هشیارانست 45شمارهٔ ۱۸۲: هر کس که از این عالم فانی بگذشت 46شمارهٔ ۱۸۳: خرم دل آنک بر صبوحی آموخت 47شمارهٔ ۱۸۴: چون از نظرم سرو سمنبر بگذشت 48شمارهٔ ۱۸۵: جانا رخ تو ماه زر افشان منست 49شمارهٔ ۱۸۶: چشم تو بساحری ز هاروت بهست 50شمارهٔ ۱۸۷: در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست 51شمارهٔ ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست 52شمارهٔ ۱۸۹: من رفتم و یادگار جانم بر تست 53شمارهٔ ۱۹۰: هستم صنما ز مهر روی چو مهت 54شمارهٔ ۱۹۱: جان برخی آن پسته شکر شکنت 55شمارهٔ ۱۹۲: وصف قدوخد گر طلبد کس ز منت 56شمارهٔ ۱۹۳: دل بسته آن طره عنبر شکنست 57شمارهٔ ۱۹۴: ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت 58شمارهٔ ۱۹۵: دل در سر زلفین بتان نتوان بست 59شمارهٔ ۱۹۶: دی خسرو سیاره چو با شام نشست 60شمارهٔ ۱۹۷: گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست 61شمارهٔ ۱۹۸: با ما غضب حیدری از حد بگذشت 62شمارهٔ ۱۹۹: قدت ز صنوبری که برخاست بهست 63شمارهٔ ۲۰۰: خطی که ز رویت ای پریوش برخاست 64شمارهٔ ۲۰۱: گفتم که چرا از شکرت رست نبات 65شمارهٔ ۲۰۲: زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست 66شمارهٔ ۲۰۳: من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست 67شمارهٔ ۲۰۴: نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست 68شمارهٔ ۲۰۵: خطی که ز روی آن سمنبر برخاست 69شمارهٔ ۲۰۶: کس همچو من ار گهر توانستی سفت 70شمارهٔ ۲۰۷: شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست 71شمارهٔ ۲۰۸: ای بخت جوان بیاو در ساغر پیچ 72شمارهٔ ۲۰۹: ای دیده دلم از تو زیانها بر هیچ 73شمارهٔ ۲۱۰: هر زن که ز عشقبازی آری بنکاح 74شمارهٔ ۲۱۱: ای شکر گفتار تو سرمایه روح 75شمارهٔ ۲۱۲: جان تازه کند لعل در افشان ز قدح 76شمارهٔ ۲۱۳: ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ 77شمارهٔ ۲۱۴: ای بنده بالای تو سرو آزاد 78شمارهٔ ۲۱۵: این چرخ سراسیمه بیفایده گرد 79شمارهٔ ۲۱۶: آن بت که بر او غیرت مه می باشد 80شمارهٔ ۲۱۷: آن بت که دمی جفا فراموش نکرد 81شمارهٔ ۲۱۸: آنرا که دماغ و عقل باهش باشد 82شمارهٔ ۲۱۹: اسباب سعادات مرا مجتمع اند 83شمارهٔ ۲۲۰: آنها که چو شانه بر سران میتازند 84شمارهٔ ۲۲۱: آن سبزه که گرد لعل کانی گردد 85شمارهٔ ۲۲۲: آن دل که بر او مهر تو تابان باشد 86شمارهٔ ۲۲۳: اسبی که مرا میر شرفشه بخشید 87شمارهٔ ۲۲۴: اجرام فلک دور بکام تو کنند 88شمارهٔ ۲۲۵: از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد 89شمارهٔ ۲۲۶: الچی ز من ار نرد پیاپی ببرد 90شمارهٔ ۲۲۷: آنرا که زر و سیم بد ار زیز نماند 91شمارهٔ ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد 92شمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد 93شمارهٔ ۲۳۰: ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید 94شمارهٔ ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند 95شمارهٔ ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند 96شمارهٔ ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود 97شمارهٔ ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید 98شمارهٔ ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود 99شمارهٔ ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود 100شمارهٔ ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود 101شمارهٔ ۲۳۸: ایدل فلکت گر چه زبون میدارد 102شمارهٔ ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند 103شمارهٔ ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد 104شمارهٔ ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد 105شمارهٔ ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد 106شمارهٔ ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد 107شمارهٔ ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد 108شمارهٔ ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند 109شمارهٔ ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود 110شمارهٔ ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد 111شمارهٔ ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود 112شمارهٔ ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود 113شمارهٔ ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد 114شمارهٔ ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند 115شمارهٔ ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود 116شمارهٔ ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید 117شمارهٔ ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود 118شمارهٔ ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود 119شمارهٔ ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود 120شمارهٔ ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد 121شمارهٔ ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید 122شمارهٔ ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد 123شمارهٔ ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد 124شمارهٔ ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود 125شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 126شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 127شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 128شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 129شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 130شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 131شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 132شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 133شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 134شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 135شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 136شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 137شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 138شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 139شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 140شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 141شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 142شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 143شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 144شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 145شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 146شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 147شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 148شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 149شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 150شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 151شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 152شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 153شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 154شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 155شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 156شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 157شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 158شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 159شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 160شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 161شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 162شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 163شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 164شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 165شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 166شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 167شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 168شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 169شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 170شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 171شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 172شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 173شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 174شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 175شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 176شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 177شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 178شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 179شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 180شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 181شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 182شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 183شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 184شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 185شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 186شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 187شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 188شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 189شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 190شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 191شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 192شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 193شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 194شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 195شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 196شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 197شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 198شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 199شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 200شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 201شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 202شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 203شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 204شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 205شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 206شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 207شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 208شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 209شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 210شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 211شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 212شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 213شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 214شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 215شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 216شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 217شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 218شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 219شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 220شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 221شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 222شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 223شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 224شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 225شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 226شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 227شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 228شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 229شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 230شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 231شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 232شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 233شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 234شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 235شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 236شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 237شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 238شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 239شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 240شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 241شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 242شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 243شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 244شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 245شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 246شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 247شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...248شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 249شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 250شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 251شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 252شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 253شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 254شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 255شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 256شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 257شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 258شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 259شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 260شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 261شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 262شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 263شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 264شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 265شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 266شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 267شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 268شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 269شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 270شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 271شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 272شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 273شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 274شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 275شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 276شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 277شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 278شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 279شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 280شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...281شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 282شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 283شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 284شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 285شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 286شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 287شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 288شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 289شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 290شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 291شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 292شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 293شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 294شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 295شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 296شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 297شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 298شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 299شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 300شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...301شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 302شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 303شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 304شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 305شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 306شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 307شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 308شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 309شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 310شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 311شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 312شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 313شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 314شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 315شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 316شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 317شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 318شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 319شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 320شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 321شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 322شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 323شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 324شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 325شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 326شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 327شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 328شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 329شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 330شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 331شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 332شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 333شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 334شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 335شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 336شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 337شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 338شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 339شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 340شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 341شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 342شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 343شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 344شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 345شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 346شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 347شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 348شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 349شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 350شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 351شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 352شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 353شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 354شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 355شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 356شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 357شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 358شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 359شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 360شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 361شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 362شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 363شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 364شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 365شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 366شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 367شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 368شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 369شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 370شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 371شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 372شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 373شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 374شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 375شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 376شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 377شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 378شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 379شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 380شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 381شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 382شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 383شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 384شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 385شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 386شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 387شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 388شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 389شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 390شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...391شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 392شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 393شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 394شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 395شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 396شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 397شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 398شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 399شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 400شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 401شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 402شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 403شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 404شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 405شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 406شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 407شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 408شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 409شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 410شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 411شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 412شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 413شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 414شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 415شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 416شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 417شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 418شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 419شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 420شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 421شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 422شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 423شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 424شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 425شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 426شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 427شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 428شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 429شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 430شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 431شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 432شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 433شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 434شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 435شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 436شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 437شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 438شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 439شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 440شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 441شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 442شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 443شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 444شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 445شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 446شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 447شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 448شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 449شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 450شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 451شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 452شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 453شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 454شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 455شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 456شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 457شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 458شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 459شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 460شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 461شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 462شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 463شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 464شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 465شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 466شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 467شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 468شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 469شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 470شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 471شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 472شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 473شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 474شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 475شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 476شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 477شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 478شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 479شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 480شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 481شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 482شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 483شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 484شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 485شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 486شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 487شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 488شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 489شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 490شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 491شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 492شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ