به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۱۴۵: چون باد صبا غنچه گلرا بشکافت

1780عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چون باد صبا غنچه گلرا بشکافت
وز نکهتش آفاق دم غالیه یافت
خرم دل آنکه از پی عیش صبوح
چون بلبل مست سوی گلزار شتافت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۴۴: دیوانه دلم که میل طبعش بهواست 2شمارهٔ ۱۴۵: چون باد صبا غنچه گلرا بشکافت 3شمارهٔ ۱۴۶: در خاطرم این لطیف مصراع گذشت 4شمارهٔ ۱۴۷: صاحب نظری خوش سخنی فرمودست 5شمارهٔ ۱۴۸: هر چیز که در ازل بدان فرمان نیست 6شمارهٔ ۱۴۹: دی گفت یکی که داشت با من دل راست 7شمارهٔ ۱۵۰: گردون که سوی سفله و دونش نظرست 8شمارهٔ ۱۵۱: هر روز ترا بمن گمانی دگرست 9شمارهٔ ۱۵۲: گفتم دل من گر چه که غرق خونست 10شمارهٔ ۱۵۳: در عهد تو گلزار ثنا مدروس است 11شمارهٔ ۱۵۴: سلطان گل ار چه با بسی برگ و نواست 12شمارهٔ ۱۵۵: گیرم که بصد رسید عمریکه تر است 13شمارهٔ ۱۵۶: خوش باش دمی که زندگانی باقیست 14شمارهٔ ۱۵۷: در روضه جان تاره نباتی خضرست 15شمارهٔ ۱۵۸: دی ابن یمین صبحدمی جام بدست 16شمارهٔ ۱۵۹: دل شاد بروی دلستان خضرست 17شمارهٔ ۱۶۰: زلف تو که سرگشته بکردار منست 18شمارهٔ ۱۶۱: رفتی و شکیب از دل عشاق برفت 19شمارهٔ ۱۶۲: هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت 20شمارهٔ ۱۶۳: یک غم نبود کز تو نصیب ما نیست 21شمارهٔ ۱۶۴: عشاق ترا امید بهر وزی نیست 22شمارهٔ ۱۶۵: نیلوفر تر بر سر آبت چه خوشست 23شمارهٔ ۱۶۶: گل کز زرسا و خرده ئی چند اندوخت 24شمارهٔ ۱۶۷: روی تو و ماه آسمان هر دو یکیست 25شمارهٔ ۱۶۸: عشق لب و دندان چو لعل و گهرت 26شمارهٔ ۱۶۹: گر کار تو نیکست بتدبیر تو نیست 27شمارهٔ ۱۷۰: چون چشم خوشت نرگس اگر رنجورست 28شمارهٔ ۱۷۱: لعلت صدفی پر گهر مخزونست 29شمارهٔ ۱۷۲: در باغ جمالت ای بت عشوه پرست 30شمارهٔ ۱۷۳: جانا لب میگون تو روح ما نیست 31شمارهٔ ۱۷۴: راحت ز طبیعت جهان مهجورست 32شمارهٔ ۱۷۵: هر کس که ره و رسم جهان نیک شناخت 33شمارهٔ ۱۷۶: جانرا بزر ارنگه توانستی داشت 34شمارهٔ ۱۷۷: کس تیغ چو پهلوان ایران نزدست 35شمارهٔ ۱۷۸: معنیت چو آنجا بگذارد صورت 36شمارهٔ ۱۷۹: در پای دلت گر ز هوس خاری نیست 37شمارهٔ ۱۸۰: هر ذره که موجود شد از مغز و ز پوس ...38شمارهٔ ۱۸۱: وقت طرب و مستی هشیارانست 39شمارهٔ ۱۸۲: هر کس که از این عالم فانی بگذشت 40شمارهٔ ۱۸۳: خرم دل آنک بر صبوحی آموخت 41شمارهٔ ۱۸۴: چون از نظرم سرو سمنبر بگذشت 42شمارهٔ ۱۸۵: جانا رخ تو ماه زر افشان منست 43شمارهٔ ۱۸۶: چشم تو بساحری ز هاروت بهست 44شمارهٔ ۱۸۷: در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست 45شمارهٔ ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست 46شمارهٔ ۱۸۹: من رفتم و یادگار جانم بر تست 47شمارهٔ ۱۹۰: هستم صنما ز مهر روی چو مهت 48شمارهٔ ۱۹۱: جان برخی آن پسته شکر شکنت 49شمارهٔ ۱۹۲: وصف قدوخد گر طلبد کس ز منت 50شمارهٔ ۱۹۳: دل بسته آن طره عنبر شکنست 51شمارهٔ ۱۹۴: ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت 52شمارهٔ ۱۹۵: دل در سر زلفین بتان نتوان بست 53شمارهٔ ۱۹۶: دی خسرو سیاره چو با شام نشست 54شمارهٔ ۱۹۷: گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست 55شمارهٔ ۱۹۸: با ما غضب حیدری از حد بگذشت 56شمارهٔ ۱۹۹: قدت ز صنوبری که برخاست بهست 57شمارهٔ ۲۰۰: خطی که ز رویت ای پریوش برخاست 58شمارهٔ ۲۰۱: گفتم که چرا از شکرت رست نبات 59شمارهٔ ۲۰۲: زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست 60شمارهٔ ۲۰۳: من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست 61شمارهٔ ۲۰۴: نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست 62شمارهٔ ۲۰۵: خطی که ز روی آن سمنبر برخاست 63شمارهٔ ۲۰۶: کس همچو من ار گهر توانستی سفت 64شمارهٔ ۲۰۷: شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست 65شمارهٔ ۲۰۸: ای بخت جوان بیاو در ساغر پیچ 66شمارهٔ ۲۰۹: ای دیده دلم از تو زیانها بر هیچ 67شمارهٔ ۲۱۰: هر زن که ز عشقبازی آری بنکاح 68شمارهٔ ۲۱۱: ای شکر گفتار تو سرمایه روح 69شمارهٔ ۲۱۲: جان تازه کند لعل در افشان ز قدح 70شمارهٔ ۲۱۳: ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ 71شمارهٔ ۲۱۴: ای بنده بالای تو سرو آزاد 72شمارهٔ ۲۱۵: این چرخ سراسیمه بیفایده گرد 73شمارهٔ ۲۱۶: آن بت که بر او غیرت مه می باشد 74شمارهٔ ۲۱۷: آن بت که دمی جفا فراموش نکرد 75شمارهٔ ۲۱۸: آنرا که دماغ و عقل باهش باشد 76شمارهٔ ۲۱۹: اسباب سعادات مرا مجتمع اند 77شمارهٔ ۲۲۰: آنها که چو شانه بر سران میتازند 78شمارهٔ ۲۲۱: آن سبزه که گرد لعل کانی گردد 79شمارهٔ ۲۲۲: آن دل که بر او مهر تو تابان باشد 80شمارهٔ ۲۲۳: اسبی که مرا میر شرفشه بخشید 81شمارهٔ ۲۲۴: اجرام فلک دور بکام تو کنند 82شمارهٔ ۲۲۵: از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد 83شمارهٔ ۲۲۶: الچی ز من ار نرد پیاپی ببرد 84شمارهٔ ۲۲۷: آنرا که زر و سیم بد ار زیز نماند 85شمارهٔ ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد 86شمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد 87شمارهٔ ۲۳۰: ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید 88شمارهٔ ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند 89شمارهٔ ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند 90شمارهٔ ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود 91شمارهٔ ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید 92شمارهٔ ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود 93شمارهٔ ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود 94شمارهٔ ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود 95شمارهٔ ۲۳۸: ایدل فلکت گر چه زبون میدارد 96شمارهٔ ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند 97شمارهٔ ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد 98شمارهٔ ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد 99شمارهٔ ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد 100شمارهٔ ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد 101شمارهٔ ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد 102شمارهٔ ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند 103شمارهٔ ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود 104شمارهٔ ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد 105شمارهٔ ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود 106شمارهٔ ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود 107شمارهٔ ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد 108شمارهٔ ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند 109شمارهٔ ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود 110شمارهٔ ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید 111شمارهٔ ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود 112شمارهٔ ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود 113شمارهٔ ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود 114شمارهٔ ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد 115شمارهٔ ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید 116شمارهٔ ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد 117شمارهٔ ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد 118شمارهٔ ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود 119شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 120شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 121شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 122شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 123شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 124شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 125شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 126شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 127شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 128شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 129شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 130شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 131شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 132شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 133شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 134شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 135شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 136شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 137شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 138شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 139شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 140شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 141شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 142شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 143شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 144شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 145شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 146شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 147شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 148شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 149شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 150شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 151شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 152شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 153شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 154شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 155شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 156شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 157شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 158شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 159شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 160شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 161شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 162شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 163شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 164شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 165شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 166شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 167شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 168شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 169شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 170شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 171شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 172شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 173شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 174شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 175شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 176شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 177شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 178شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 179شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 180شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 181شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 182شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 183شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 184شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 185شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 186شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 187شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 188شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 189شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 190شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 191شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 192شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 193شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 194شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 195شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 196شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 197شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 198شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 199شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 200شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 201شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 202شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 203شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 204شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 205شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 206شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 207شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 208شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 209شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 210شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 211شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 212شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 213شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 214شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 215شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 216شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 217شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 218شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 219شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 220شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 221شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 222شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 223شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 224شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 225شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 226شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 227شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 228شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 229شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 230شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 231شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 232شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 233شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 234شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 235شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 236شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 237شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 238شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 239شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 240شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 241شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...242شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 243شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 244شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 245شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 246شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 247شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 248شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 249شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 250شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 251شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 252شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 253شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 254شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 255شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 256شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 257شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 258شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 259شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 260شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 261شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 262شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 263شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 264شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 265شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 266شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 267شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 268شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 269شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 270شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 271شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 272شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 273شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 274شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...275شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 276شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 277شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 278شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 279شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 280شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 281شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 282شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 283شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 284شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 285شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 286شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 287شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 288شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 289شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 290شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 291شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 292شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 293شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 294شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...295شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 296شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 297شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 298شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 299شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 300شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 301شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 302شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 303شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 304شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 305شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 306شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 307شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 308شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 309شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 310شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 311شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 312شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 313شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 314شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 315شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 316شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 317شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 318شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 319شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 320شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 321شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 322شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 323شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 324شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 325شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 326شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 327شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 328شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 329شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 330شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 331شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 332شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 333شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 334شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 335شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 336شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 337شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 338شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 339شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 340شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 341شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 342شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 343شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 344شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 345شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 346شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 347شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 348شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 349شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 350شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 351شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 352شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 353شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 354شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 355شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 356شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 357شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 358شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 359شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 360شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 361شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 362شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 363شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 364شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 365شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 366شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 367شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 368شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 369شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 370شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 371شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 372شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 373شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 374شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 375شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 376شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 377شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 378شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 379شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 380شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 381شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 382شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 383شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 384شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...385شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 386شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 387شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 388شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 389شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 390شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 391شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 392شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 393شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 394شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 395شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 396شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 397شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 398شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 399شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 400شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 401شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 402شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 403شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 404شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 405شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 406شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 407شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 408شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 409شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 410شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 411شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 412شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 413شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 414شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 415شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 416شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 417شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 418شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 419شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 420شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 421شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 422شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 423شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 424شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 425شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 426شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 427شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 428شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 429شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 430شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 431شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 432شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 433شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 434شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 435شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 436شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 437شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 438شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 439شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 440شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 441شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 442شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 443شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 444شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 445شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 446شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 447شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 448شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 449شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 450شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 451شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 452شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 453شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 454شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 455شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 456شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 457شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 458شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 459شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 460شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 461شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 462شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 463شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 464شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 465شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 466شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 467شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 468شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 469شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 470شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 471شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 472شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 473شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 474شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 475شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 476شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 477شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 478شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 479شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 480شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 481شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 482شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 483شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 484شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 485شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 486شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ