به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۱۵۹: دل شاد بروی دلستان خضرست

1880عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دل شاد بروی دلستان خضرست
جان زنده بلعل در فشان خضرست
گو خضر مرو بسختی آب حیات
چون آبحیات در دهان خضرست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵۸: دی ابن یمین صبحدمی جام بدست 2شمارهٔ ۱۵۹: دل شاد بروی دلستان خضرست 3شمارهٔ ۱۶۰: زلف تو که سرگشته بکردار منست 4شمارهٔ ۱۶۱: رفتی و شکیب از دل عشاق برفت 5شمارهٔ ۱۶۲: هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت 6شمارهٔ ۱۶۳: یک غم نبود کز تو نصیب ما نیست 7شمارهٔ ۱۶۴: عشاق ترا امید بهر وزی نیست 8شمارهٔ ۱۶۵: نیلوفر تر بر سر آبت چه خوشست 9شمارهٔ ۱۶۶: گل کز زرسا و خرده ئی چند اندوخت 10شمارهٔ ۱۶۷: روی تو و ماه آسمان هر دو یکیست 11شمارهٔ ۱۶۸: عشق لب و دندان چو لعل و گهرت 12شمارهٔ ۱۶۹: گر کار تو نیکست بتدبیر تو نیست 13شمارهٔ ۱۷۰: چون چشم خوشت نرگس اگر رنجورست 14شمارهٔ ۱۷۱: لعلت صدفی پر گهر مخزونست 15شمارهٔ ۱۷۲: در باغ جمالت ای بت عشوه پرست 16شمارهٔ ۱۷۳: جانا لب میگون تو روح ما نیست 17شمارهٔ ۱۷۴: راحت ز طبیعت جهان مهجورست 18شمارهٔ ۱۷۵: هر کس که ره و رسم جهان نیک شناخت 19شمارهٔ ۱۷۶: جانرا بزر ارنگه توانستی داشت 20شمارهٔ ۱۷۷: کس تیغ چو پهلوان ایران نزدست 21شمارهٔ ۱۷۸: معنیت چو آنجا بگذارد صورت 22شمارهٔ ۱۷۹: در پای دلت گر ز هوس خاری نیست 23شمارهٔ ۱۸۰: هر ذره که موجود شد از مغز و ز پوس ...24شمارهٔ ۱۸۱: وقت طرب و مستی هشیارانست 25شمارهٔ ۱۸۲: هر کس که از این عالم فانی بگذشت 26شمارهٔ ۱۸۳: خرم دل آنک بر صبوحی آموخت 27شمارهٔ ۱۸۴: چون از نظرم سرو سمنبر بگذشت 28شمارهٔ ۱۸۵: جانا رخ تو ماه زر افشان منست 29شمارهٔ ۱۸۶: چشم تو بساحری ز هاروت بهست 30شمارهٔ ۱۸۷: در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست 31شمارهٔ ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست 32شمارهٔ ۱۸۹: من رفتم و یادگار جانم بر تست 33شمارهٔ ۱۹۰: هستم صنما ز مهر روی چو مهت 34شمارهٔ ۱۹۱: جان برخی آن پسته شکر شکنت 35شمارهٔ ۱۹۲: وصف قدوخد گر طلبد کس ز منت 36شمارهٔ ۱۹۳: دل بسته آن طره عنبر شکنست 37شمارهٔ ۱۹۴: ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت 38شمارهٔ ۱۹۵: دل در سر زلفین بتان نتوان بست 39شمارهٔ ۱۹۶: دی خسرو سیاره چو با شام نشست 40شمارهٔ ۱۹۷: گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست 41شمارهٔ ۱۹۸: با ما غضب حیدری از حد بگذشت 42شمارهٔ ۱۹۹: قدت ز صنوبری که برخاست بهست 43شمارهٔ ۲۰۰: خطی که ز رویت ای پریوش برخاست 44شمارهٔ ۲۰۱: گفتم که چرا از شکرت رست نبات 45شمارهٔ ۲۰۲: زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست 46شمارهٔ ۲۰۳: من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست 47شمارهٔ ۲۰۴: نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست 48شمارهٔ ۲۰۵: خطی که ز روی آن سمنبر برخاست 49شمارهٔ ۲۰۶: کس همچو من ار گهر توانستی سفت 50شمارهٔ ۲۰۷: شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست 51شمارهٔ ۲۰۸: ای بخت جوان بیاو در ساغر پیچ 52شمارهٔ ۲۰۹: ای دیده دلم از تو زیانها بر هیچ 53شمارهٔ ۲۱۰: هر زن که ز عشقبازی آری بنکاح 54شمارهٔ ۲۱۱: ای شکر گفتار تو سرمایه روح 55شمارهٔ ۲۱۲: جان تازه کند لعل در افشان ز قدح 56شمارهٔ ۲۱۳: ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ 57شمارهٔ ۲۱۴: ای بنده بالای تو سرو آزاد 58شمارهٔ ۲۱۵: این چرخ سراسیمه بیفایده گرد 59شمارهٔ ۲۱۶: آن بت که بر او غیرت مه می باشد 60شمارهٔ ۲۱۷: آن بت که دمی جفا فراموش نکرد 61شمارهٔ ۲۱۸: آنرا که دماغ و عقل باهش باشد 62شمارهٔ ۲۱۹: اسباب سعادات مرا مجتمع اند 63شمارهٔ ۲۲۰: آنها که چو شانه بر سران میتازند 64شمارهٔ ۲۲۱: آن سبزه که گرد لعل کانی گردد 65شمارهٔ ۲۲۲: آن دل که بر او مهر تو تابان باشد 66شمارهٔ ۲۲۳: اسبی که مرا میر شرفشه بخشید 67شمارهٔ ۲۲۴: اجرام فلک دور بکام تو کنند 68شمارهٔ ۲۲۵: از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد 69شمارهٔ ۲۲۶: الچی ز من ار نرد پیاپی ببرد 70شمارهٔ ۲۲۷: آنرا که زر و سیم بد ار زیز نماند 71شمارهٔ ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد 72شمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد 73شمارهٔ ۲۳۰: ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید 74شمارهٔ ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند 75شمارهٔ ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند 76شمارهٔ ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود 77شمارهٔ ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید 78شمارهٔ ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود 79شمارهٔ ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود 80شمارهٔ ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود 81شمارهٔ ۲۳۸: ایدل فلکت گر چه زبون میدارد 82شمارهٔ ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند 83شمارهٔ ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد 84شمارهٔ ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد 85شمارهٔ ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد 86شمارهٔ ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد 87شمارهٔ ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد 88شمارهٔ ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند 89شمارهٔ ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود 90شمارهٔ ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد 91شمارهٔ ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود 92شمارهٔ ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود 93شمارهٔ ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد 94شمارهٔ ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند 95شمارهٔ ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود 96شمارهٔ ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید 97شمارهٔ ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود 98شمارهٔ ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود 99شمارهٔ ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود 100شمارهٔ ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد 101شمارهٔ ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید 102شمارهٔ ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد 103شمارهٔ ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد 104شمارهٔ ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود 105شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 106شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 107شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 108شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 109شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 110شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 111شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 112شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 113شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 114شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 115شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 116شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 117شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 118شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 119شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 120شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 121شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 122شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 123شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 124شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 125شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 126شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 127شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 128شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 129شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 130شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 131شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 132شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 133شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 134شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 135شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 136شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 137شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 138شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 139شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 140شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 141شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 142شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 143شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 144شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 145شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 146شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 147شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 148شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 149شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 150شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 151شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 152شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 153شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 154شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 155شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 156شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 157شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 158شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 159شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 160شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 161شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 162شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 163شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 164شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 165شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 166شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 167شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 168شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 169شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 170شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 171شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 172شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 173شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 174شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 175شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 176شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 177شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 178شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 179شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 180شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 181شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 182شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 183شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 184شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 185شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 186شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 187شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 188شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 189شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 190شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 191شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 192شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 193شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 194شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 195شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 196شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 197شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 198شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 199شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 200شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 201شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 202شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 203شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 204شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 205شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 206شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 207شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 208شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 209شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 210شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 211شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 212شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 213شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 214شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 215شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 216شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 217شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 218شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 219شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 220شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 221شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 222شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 223شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 224شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 225شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 226شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 227شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...228شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 229شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 230شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 231شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 232شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 233شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 234شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 235شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 236شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 237شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 238شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 239شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 240شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 241شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 242شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 243شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 244شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 245شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 246شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 247شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 248شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 249شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 250شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 251شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 252شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 253شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 254شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 255شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 256شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 257شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 258شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 259شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 260شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...261شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 262شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 263شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 264شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 265شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 266شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 267شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 268شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 269شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 270شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 271شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 272شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 273شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 274شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 275شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 276شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 277شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 278شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 279شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 280شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...281شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 282شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 283شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 284شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 285شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 286شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 287شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 288شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 289شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 290شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 291شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 292شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 293شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 294شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 295شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 296شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 297شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 298شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 299شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 300شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 301شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 302شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 303شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 304شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 305شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 306شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 307شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 308شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 309شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 310شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 311شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 312شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 313شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 314شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 315شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 316شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 317شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 318شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 319شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 320شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 321شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 322شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 323شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 324شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 325شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 326شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 327شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 328شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 329شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 330شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 331شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 332شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 333شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 334شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 335شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 336شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 337شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 338شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 339شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 340شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 341شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 342شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 343شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 344شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 345شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 346شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 347شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 348شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 349شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 350شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 351شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 352شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 353شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 354شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 355شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 356شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 357شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 358شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 359شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 360شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 361شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 362شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 363شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 364شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 365شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 366شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 367شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 368شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 369شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 370شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...371شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 372شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 373شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 374شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 375شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 376شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 377شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 378شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 379شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 380شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 381شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 382شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 383شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 384شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 385شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 386شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 387شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 388شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 389شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 390شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 391شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 392شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 393شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 394شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 395شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 396شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 397شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 398شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 399شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 400شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 401شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 402شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 403شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 404شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 405شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 406شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 407شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 408شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 409شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 410شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 411شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 412شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 413شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 414شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 415شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 416شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 417شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 418شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 419شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 420شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 421شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 422شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 423شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 424شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 425شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 426شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 427شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 428شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 429شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 430شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 431شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 432شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 433شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 434شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 435شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 436شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 437شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 438شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 439شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 440شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 441شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 442شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 443شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 444شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 445شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 446شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 447شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 448شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 449شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 450شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 451شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 452شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 453شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 454شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 455شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 456شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 457شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 458شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 459شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 460شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 461شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 462شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 463شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 464شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 465شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 466شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 467شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 468شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 469شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 470شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 471شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 472شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ