به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۸۹: ایدوست سر و پای فلک پیدا نیست

1760عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ایدوست سر و پای فلک پیدا نیست
نیکی و بدیش هیچ پا بر جا نیست
گر با تو کند دشمنی ایدوست مرنج
کین با همه هست با تو این تنها نیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸۸: از لاله تر روی تو خوش رنگترست 2شمارهٔ ۸۹: ایدوست سر و پای فلک پیدا نیست 3شمارهٔ ۹۰: آنرا که دل از عشق تو کور و کر نیست 4شمارهٔ ۹۱: ایگل خجل از عارض چون نسترنت 5شمارهٔ ۹۲: ای رنگرز این خوی بدت ننگی نیست 6شمارهٔ ۹۳: ای سرمه چشم بنده خاک کویت 7شمارهٔ ۹۴: از بس که دلم با سر زلف تو نشست 8شمارهٔ ۹۵: رخسار تو آئینه دیرینه ماست 9شمارهٔ ۹۶: بیروی تو دل صبور گردد هیهات 10شمارهٔ ۹۷: بر عارض آن بت که توان تن ازوست 11شمارهٔ ۹۸: بر اوج فلک دوش چو خورشید بگشت 12شمارهٔ ۹۹: بیزحمت مشاطه رخت همچو مهست 13شمارهٔ ۱۰۰: بیوصل تو کار دل قوی با خلل است 14شمارهٔ ۱۰۱: بی خنده آن پسته شکر شکنت 15شمارهٔ ۱۰۲: با روی چو روزت بقمر حاجت نیست 16شمارهٔ ۱۰۳: بر من صنما جور تو امروزی نیست 17شمارهٔ ۱۰۴: گر حرص زیر دست و طمع زیر پای تست 18شمارهٔ ۱۰۵: دردا که گل و موسم گلزار گذشت 19شمارهٔ ۱۰۶: بیچاره دلم چو محرم راز نیافت 20شمارهٔ ۱۰۷: بگذشت حیات آنکه دلشاد بزیست 21شمارهٔ ۱۰۸: باشه که بخوبی رخش افزون ز مهست 22شمارهٔ ۱۰۹: بر چشم و دلم زغم نمی نیست که نیست 23شمارهٔ ۱۱۰: تا از چمن آن سرو خرامان بگذشت 24شمارهٔ ۱۱۱: تا سقف سپهر نیل پیکر بر پاست 25شمارهٔ ۱۱۲: تا یار بحج رفت ز ما ببریدست 26شمارهٔ ۱۱۳: تا بر مه تابانش ز عنبر قوس است 27شمارهٔ ۱۱۴: تن در غمش از هلال باریکترست 28شمارهٔ ۱۱۵: تا دیده من دید زهر خوبترت 29شمارهٔ ۱۱۶: تا آبله رخ بر رخ دلدار ز دست 30شمارهٔ ۱۱۷: تا چند کشم صد ضرر از چشم خوشت 31شمارهٔ ۱۱۸: تا رست بگرد شکرت شاخ نبات 32شمارهٔ ۱۱۹: تا روی ترا بدیدم ایعشوه پرست 33شمارهٔ ۱۲۰: تا بسته نگردد بکل ابواب حیات 34شمارهٔ ۱۲۱: برخیز سحرگه ای صبا چابک و چست 35شمارهٔ ۱۲۲: چون آکهیی نبینم از توحیدت 36شمارهٔ ۱۲۳: چون تعبیه جهانیان بسیارست 37شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته نشان عاشقان بد نامیست 38شمارهٔ ۱۲۵: در روضه توحید اگر بارت نیست 39شمارهٔ ۱۲۶: گر دور فلک تابع فرمان تو نیست 40شمارهٔ ۱۲۷: سردار جهان خواجه که آئینش سخاست 41شمارهٔ ۱۲۸: شاها ز تو کار عالمی سامان یافت 42شمارهٔ ۱۲۹: دل شد ز پی وصل دلارام ز دست 43شمارهٔ ۱۳۰: رنگ تو بتازگی ز گلنار بهست 44شمارهٔ ۱۳۱: شیرین پسرا عزم حجازت ز چه خاست 45شمارهٔ ۱۳۲: نقش عیادت ار چه بصورت عبادتست 46شمارهٔ ۱۳۳: در کارگه وجود هر نقش که هست 47شمارهٔ ۱۳۴: گفتم نخورم باده که کاری نه نکوست 48شمارهٔ ۱۳۵: در وحدت کاینات آنرا که شکیست 49شمارهٔ ۱۳۶: هر کو بسعادتی رسد روزی بیست 50شمارهٔ ۱۳۷: گر هر چه کند بنده بتقدیر خداست 51شمارهٔ ۱۳۸: در راه یقین مرد درنگی هیچست 52شمارهٔ ۱۳۹: مائیم و می ناب و بتی خوب سرشت 53شمارهٔ ۱۴۰: هر کو دهنت ای بت جانی دیدست 54شمارهٔ ۱۴۱: حاصل چه از این که صورت خواجه نکوس ...55شمارهٔ ۱۴۲: می از شر و شور و عربده خالی نیست 56شمارهٔ ۱۴۳: سید پسرا روی تو ماه ختن است 57شمارهٔ ۱۴۴: دیوانه دلم که میل طبعش بهواست 58شمارهٔ ۱۴۵: چون باد صبا غنچه گلرا بشکافت 59شمارهٔ ۱۴۶: در خاطرم این لطیف مصراع گذشت 60شمارهٔ ۱۴۷: صاحب نظری خوش سخنی فرمودست 61شمارهٔ ۱۴۸: هر چیز که در ازل بدان فرمان نیست 62شمارهٔ ۱۴۹: دی گفت یکی که داشت با من دل راست 63شمارهٔ ۱۵۰: گردون که سوی سفله و دونش نظرست 64شمارهٔ ۱۵۱: هر روز ترا بمن گمانی دگرست 65شمارهٔ ۱۵۲: گفتم دل من گر چه که غرق خونست 66شمارهٔ ۱۵۳: در عهد تو گلزار ثنا مدروس است 67شمارهٔ ۱۵۴: سلطان گل ار چه با بسی برگ و نواست 68شمارهٔ ۱۵۵: گیرم که بصد رسید عمریکه تر است 69شمارهٔ ۱۵۶: خوش باش دمی که زندگانی باقیست 70شمارهٔ ۱۵۷: در روضه جان تاره نباتی خضرست 71شمارهٔ ۱۵۸: دی ابن یمین صبحدمی جام بدست 72شمارهٔ ۱۵۹: دل شاد بروی دلستان خضرست 73شمارهٔ ۱۶۰: زلف تو که سرگشته بکردار منست 74شمارهٔ ۱۶۱: رفتی و شکیب از دل عشاق برفت 75شمارهٔ ۱۶۲: هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت 76شمارهٔ ۱۶۳: یک غم نبود کز تو نصیب ما نیست 77شمارهٔ ۱۶۴: عشاق ترا امید بهر وزی نیست 78شمارهٔ ۱۶۵: نیلوفر تر بر سر آبت چه خوشست 79شمارهٔ ۱۶۶: گل کز زرسا و خرده ئی چند اندوخت 80شمارهٔ ۱۶۷: روی تو و ماه آسمان هر دو یکیست 81شمارهٔ ۱۶۸: عشق لب و دندان چو لعل و گهرت 82شمارهٔ ۱۶۹: گر کار تو نیکست بتدبیر تو نیست 83شمارهٔ ۱۷۰: چون چشم خوشت نرگس اگر رنجورست 84شمارهٔ ۱۷۱: لعلت صدفی پر گهر مخزونست 85شمارهٔ ۱۷۲: در باغ جمالت ای بت عشوه پرست 86شمارهٔ ۱۷۳: جانا لب میگون تو روح ما نیست 87شمارهٔ ۱۷۴: راحت ز طبیعت جهان مهجورست 88شمارهٔ ۱۷۵: هر کس که ره و رسم جهان نیک شناخت 89شمارهٔ ۱۷۶: جانرا بزر ارنگه توانستی داشت 90شمارهٔ ۱۷۷: کس تیغ چو پهلوان ایران نزدست 91شمارهٔ ۱۷۸: معنیت چو آنجا بگذارد صورت 92شمارهٔ ۱۷۹: در پای دلت گر ز هوس خاری نیست 93شمارهٔ ۱۸۰: هر ذره که موجود شد از مغز و ز پوس ...94شمارهٔ ۱۸۱: وقت طرب و مستی هشیارانست 95شمارهٔ ۱۸۲: هر کس که از این عالم فانی بگذشت 96شمارهٔ ۱۸۳: خرم دل آنک بر صبوحی آموخت 97شمارهٔ ۱۸۴: چون از نظرم سرو سمنبر بگذشت 98شمارهٔ ۱۸۵: جانا رخ تو ماه زر افشان منست 99شمارهٔ ۱۸۶: چشم تو بساحری ز هاروت بهست 100شمارهٔ ۱۸۷: در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست 101شمارهٔ ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست 102شمارهٔ ۱۸۹: من رفتم و یادگار جانم بر تست 103شمارهٔ ۱۹۰: هستم صنما ز مهر روی چو مهت 104شمارهٔ ۱۹۱: جان برخی آن پسته شکر شکنت 105شمارهٔ ۱۹۲: وصف قدوخد گر طلبد کس ز منت 106شمارهٔ ۱۹۳: دل بسته آن طره عنبر شکنست 107شمارهٔ ۱۹۴: ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت 108شمارهٔ ۱۹۵: دل در سر زلفین بتان نتوان بست 109شمارهٔ ۱۹۶: دی خسرو سیاره چو با شام نشست 110شمارهٔ ۱۹۷: گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست 111شمارهٔ ۱۹۸: با ما غضب حیدری از حد بگذشت 112شمارهٔ ۱۹۹: قدت ز صنوبری که برخاست بهست 113شمارهٔ ۲۰۰: خطی که ز رویت ای پریوش برخاست 114شمارهٔ ۲۰۱: گفتم که چرا از شکرت رست نبات 115شمارهٔ ۲۰۲: زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست 116شمارهٔ ۲۰۳: من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست 117شمارهٔ ۲۰۴: نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست 118شمارهٔ ۲۰۵: خطی که ز روی آن سمنبر برخاست 119شمارهٔ ۲۰۶: کس همچو من ار گهر توانستی سفت 120شمارهٔ ۲۰۷: شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست 121شمارهٔ ۲۰۸: ای بخت جوان بیاو در ساغر پیچ 122شمارهٔ ۲۰۹: ای دیده دلم از تو زیانها بر هیچ 123شمارهٔ ۲۱۰: هر زن که ز عشقبازی آری بنکاح 124شمارهٔ ۲۱۱: ای شکر گفتار تو سرمایه روح 125شمارهٔ ۲۱۲: جان تازه کند لعل در افشان ز قدح 126شمارهٔ ۲۱۳: ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ 127شمارهٔ ۲۱۴: ای بنده بالای تو سرو آزاد 128شمارهٔ ۲۱۵: این چرخ سراسیمه بیفایده گرد 129شمارهٔ ۲۱۶: آن بت که بر او غیرت مه می باشد 130شمارهٔ ۲۱۷: آن بت که دمی جفا فراموش نکرد 131شمارهٔ ۲۱۸: آنرا که دماغ و عقل باهش باشد 132شمارهٔ ۲۱۹: اسباب سعادات مرا مجتمع اند 133شمارهٔ ۲۲۰: آنها که چو شانه بر سران میتازند 134شمارهٔ ۲۲۱: آن سبزه که گرد لعل کانی گردد 135شمارهٔ ۲۲۲: آن دل که بر او مهر تو تابان باشد 136شمارهٔ ۲۲۳: اسبی که مرا میر شرفشه بخشید 137شمارهٔ ۲۲۴: اجرام فلک دور بکام تو کنند 138شمارهٔ ۲۲۵: از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد 139شمارهٔ ۲۲۶: الچی ز من ار نرد پیاپی ببرد 140شمارهٔ ۲۲۷: آنرا که زر و سیم بد ار زیز نماند 141شمارهٔ ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد 142شمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد 143شمارهٔ ۲۳۰: ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید 144شمارهٔ ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند 145شمارهٔ ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند 146شمارهٔ ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود 147شمارهٔ ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید 148شمارهٔ ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود 149شمارهٔ ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود 150شمارهٔ ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود 151شمارهٔ ۲۳۸: ایدل فلکت گر چه زبون میدارد 152شمارهٔ ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند 153شمارهٔ ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد 154شمارهٔ ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد 155شمارهٔ ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد 156شمارهٔ ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد 157شمارهٔ ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد 158شمارهٔ ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند 159شمارهٔ ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود 160شمارهٔ ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد 161شمارهٔ ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود 162شمارهٔ ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود 163شمارهٔ ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد 164شمارهٔ ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند 165شمارهٔ ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود 166شمارهٔ ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید 167شمارهٔ ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود 168شمارهٔ ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود 169شمارهٔ ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود 170شمارهٔ ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد 171شمارهٔ ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید 172شمارهٔ ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد 173شمارهٔ ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد 174شمارهٔ ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود 175شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 176شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 177شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 178شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 179شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 180شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 181شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 182شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 183شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 184شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 185شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 186شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 187شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 188شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 189شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 190شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 191شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 192شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 193شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 194شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 195شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 196شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 197شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 198شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 199شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 200شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 201شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 202شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 203شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 204شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 205شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 206شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 207شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 208شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 209شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 210شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 211شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 212شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 213شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 214شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 215شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 216شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 217شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 218شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 219شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 220شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 221شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 222شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 223شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 224شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 225شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 226شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 227شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 228شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 229شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 230شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 231شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 232شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 233شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 234شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 235شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 236شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 237شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 238شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 239شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 240شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 241شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 242شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 243شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 244شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 245شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 246شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 247شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 248شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 249شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 250شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 251شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 252شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 253شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 254شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 255شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 256شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 257شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 258شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 259شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 260شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 261شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 262شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 263شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 264شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 265شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 266شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 267شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 268شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 269شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 270شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 271شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 272شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 273شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 274شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 275شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 276شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 277شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 278شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 279شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 280شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 281شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 282شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 283شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 284شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 285شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 286شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 287شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 288شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 289شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 290شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 291شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 292شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 293شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 294شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 295شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 296شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 297شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...298شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 299شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 300شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 301شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 302شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 303شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 304شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 305شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 306شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 307شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 308شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 309شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 310شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 311شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 312شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 313شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 314شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 315شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 316شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 317شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 318شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 319شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 320شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 321شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 322شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 323شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 324شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 325شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 326شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 327شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 328شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 329شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 330شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...331شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 332شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 333شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 334شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 335شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 336شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 337شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 338شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 339شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 340شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 341شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 342شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 343شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 344شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 345شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 346شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 347شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 348شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 349شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 350شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...351شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 352شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 353شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 354شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 355شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 356شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 357شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 358شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 359شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 360شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 361شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 362شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 363شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 364شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 365شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 366شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 367شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 368شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 369شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 370شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 371شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 372شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 373شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 374شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 375شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 376شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 377شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 378شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 379شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 380شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 381شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 382شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 383شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 384شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 385شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 386شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 387شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 388شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 389شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 390شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 391شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 392شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 393شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 394شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 395شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 396شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 397شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 398شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 399شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 400شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 401شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 402شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 403شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 404شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 405شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 406شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 407شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 408شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 409شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 410شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 411شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 412شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 413شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 414شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 415شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 416شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 417شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 418شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 419شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 420شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 421شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 422شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 423شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 424شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 425شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 426شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 427شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 428شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 429شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 430شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 431شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 432شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 433شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 434شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 435شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 436شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 437شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 438شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 439شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 440شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...441شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 442شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 443شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 444شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 445شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 446شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 447شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 448شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 449شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 450شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 451شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 452شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 453شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 454شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 455شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 456شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 457شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 458شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 459شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 460شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 461شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 462شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 463شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 464شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 465شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 466شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 467شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 468شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 469شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 470شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 471شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 472شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 473شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 474شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 475شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 476شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 477شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 478شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 479شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 480شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 481شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 482شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 483شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 484شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 485شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 486شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 487شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 488شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 489شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 490شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 491شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 492شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 493شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 494شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 495شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 496شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 497شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 498شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 499شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 500شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 501شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 502شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 503شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 504شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 505شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 506شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 507شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 508شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 509شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 510شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 511شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 512شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 513شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 514شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 515شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 516شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 517شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 518شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 519شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 520شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 521شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 522شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 523شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 524شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 525شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 526شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 527شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 528شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 529شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 530شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 531شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 532شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 533شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 534شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 535شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 536شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 537شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 538شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 539شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 540شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 541شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 542شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ