به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۱۲۴: پیوسته نشان عاشقان بد نامیست

1930عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

پیوسته نشان عاشقان بد نامیست
کام دل این شیفتگان ناکامیست
گر سوختگانرا طمع وصل تو خاست
چون در نگری بنای آن بر خامیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۲۳: چون تعبیه جهانیان بسیارست 2شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته نشان عاشقان بد نامیست 3شمارهٔ ۱۲۵: در روضه توحید اگر بارت نیست 4شمارهٔ ۱۲۶: گر دور فلک تابع فرمان تو نیست 5شمارهٔ ۱۲۷: سردار جهان خواجه که آئینش سخاست 6شمارهٔ ۱۲۸: شاها ز تو کار عالمی سامان یافت 7شمارهٔ ۱۲۹: دل شد ز پی وصل دلارام ز دست 8شمارهٔ ۱۳۰: رنگ تو بتازگی ز گلنار بهست 9شمارهٔ ۱۳۱: شیرین پسرا عزم حجازت ز چه خاست 10شمارهٔ ۱۳۲: نقش عیادت ار چه بصورت عبادتست 11شمارهٔ ۱۳۳: در کارگه وجود هر نقش که هست 12شمارهٔ ۱۳۴: گفتم نخورم باده که کاری نه نکوست 13شمارهٔ ۱۳۵: در وحدت کاینات آنرا که شکیست 14شمارهٔ ۱۳۶: هر کو بسعادتی رسد روزی بیست 15شمارهٔ ۱۳۷: گر هر چه کند بنده بتقدیر خداست 16شمارهٔ ۱۳۸: در راه یقین مرد درنگی هیچست 17شمارهٔ ۱۳۹: مائیم و می ناب و بتی خوب سرشت 18شمارهٔ ۱۴۰: هر کو دهنت ای بت جانی دیدست 19شمارهٔ ۱۴۱: حاصل چه از این که صورت خواجه نکوس ...20شمارهٔ ۱۴۲: می از شر و شور و عربده خالی نیست 21شمارهٔ ۱۴۳: سید پسرا روی تو ماه ختن است 22شمارهٔ ۱۴۴: دیوانه دلم که میل طبعش بهواست 23شمارهٔ ۱۴۵: چون باد صبا غنچه گلرا بشکافت 24شمارهٔ ۱۴۶: در خاطرم این لطیف مصراع گذشت 25شمارهٔ ۱۴۷: صاحب نظری خوش سخنی فرمودست 26شمارهٔ ۱۴۸: هر چیز که در ازل بدان فرمان نیست 27شمارهٔ ۱۴۹: دی گفت یکی که داشت با من دل راست 28شمارهٔ ۱۵۰: گردون که سوی سفله و دونش نظرست 29شمارهٔ ۱۵۱: هر روز ترا بمن گمانی دگرست 30شمارهٔ ۱۵۲: گفتم دل من گر چه که غرق خونست 31شمارهٔ ۱۵۳: در عهد تو گلزار ثنا مدروس است 32شمارهٔ ۱۵۴: سلطان گل ار چه با بسی برگ و نواست 33شمارهٔ ۱۵۵: گیرم که بصد رسید عمریکه تر است 34شمارهٔ ۱۵۶: خوش باش دمی که زندگانی باقیست 35شمارهٔ ۱۵۷: در روضه جان تاره نباتی خضرست 36شمارهٔ ۱۵۸: دی ابن یمین صبحدمی جام بدست 37شمارهٔ ۱۵۹: دل شاد بروی دلستان خضرست 38شمارهٔ ۱۶۰: زلف تو که سرگشته بکردار منست 39شمارهٔ ۱۶۱: رفتی و شکیب از دل عشاق برفت 40شمارهٔ ۱۶۲: هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت 41شمارهٔ ۱۶۳: یک غم نبود کز تو نصیب ما نیست 42شمارهٔ ۱۶۴: عشاق ترا امید بهر وزی نیست 43شمارهٔ ۱۶۵: نیلوفر تر بر سر آبت چه خوشست 44شمارهٔ ۱۶۶: گل کز زرسا و خرده ئی چند اندوخت 45شمارهٔ ۱۶۷: روی تو و ماه آسمان هر دو یکیست 46شمارهٔ ۱۶۸: عشق لب و دندان چو لعل و گهرت 47شمارهٔ ۱۶۹: گر کار تو نیکست بتدبیر تو نیست 48شمارهٔ ۱۷۰: چون چشم خوشت نرگس اگر رنجورست 49شمارهٔ ۱۷۱: لعلت صدفی پر گهر مخزونست 50شمارهٔ ۱۷۲: در باغ جمالت ای بت عشوه پرست 51شمارهٔ ۱۷۳: جانا لب میگون تو روح ما نیست 52شمارهٔ ۱۷۴: راحت ز طبیعت جهان مهجورست 53شمارهٔ ۱۷۵: هر کس که ره و رسم جهان نیک شناخت 54شمارهٔ ۱۷۶: جانرا بزر ارنگه توانستی داشت 55شمارهٔ ۱۷۷: کس تیغ چو پهلوان ایران نزدست 56شمارهٔ ۱۷۸: معنیت چو آنجا بگذارد صورت 57شمارهٔ ۱۷۹: در پای دلت گر ز هوس خاری نیست 58شمارهٔ ۱۸۰: هر ذره که موجود شد از مغز و ز پوس ...59شمارهٔ ۱۸۱: وقت طرب و مستی هشیارانست 60شمارهٔ ۱۸۲: هر کس که از این عالم فانی بگذشت 61شمارهٔ ۱۸۳: خرم دل آنک بر صبوحی آموخت 62شمارهٔ ۱۸۴: چون از نظرم سرو سمنبر بگذشت 63شمارهٔ ۱۸۵: جانا رخ تو ماه زر افشان منست 64شمارهٔ ۱۸۶: چشم تو بساحری ز هاروت بهست 65شمارهٔ ۱۸۷: در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست 66شمارهٔ ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست 67شمارهٔ ۱۸۹: من رفتم و یادگار جانم بر تست 68شمارهٔ ۱۹۰: هستم صنما ز مهر روی چو مهت 69شمارهٔ ۱۹۱: جان برخی آن پسته شکر شکنت 70شمارهٔ ۱۹۲: وصف قدوخد گر طلبد کس ز منت 71شمارهٔ ۱۹۳: دل بسته آن طره عنبر شکنست 72شمارهٔ ۱۹۴: ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت 73شمارهٔ ۱۹۵: دل در سر زلفین بتان نتوان بست 74شمارهٔ ۱۹۶: دی خسرو سیاره چو با شام نشست 75شمارهٔ ۱۹۷: گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست 76شمارهٔ ۱۹۸: با ما غضب حیدری از حد بگذشت 77شمارهٔ ۱۹۹: قدت ز صنوبری که برخاست بهست 78شمارهٔ ۲۰۰: خطی که ز رویت ای پریوش برخاست 79شمارهٔ ۲۰۱: گفتم که چرا از شکرت رست نبات 80شمارهٔ ۲۰۲: زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست 81شمارهٔ ۲۰۳: من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست 82شمارهٔ ۲۰۴: نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست 83شمارهٔ ۲۰۵: خطی که ز روی آن سمنبر برخاست 84شمارهٔ ۲۰۶: کس همچو من ار گهر توانستی سفت 85شمارهٔ ۲۰۷: شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست 86شمارهٔ ۲۰۸: ای بخت جوان بیاو در ساغر پیچ 87شمارهٔ ۲۰۹: ای دیده دلم از تو زیانها بر هیچ 88شمارهٔ ۲۱۰: هر زن که ز عشقبازی آری بنکاح 89شمارهٔ ۲۱۱: ای شکر گفتار تو سرمایه روح 90شمارهٔ ۲۱۲: جان تازه کند لعل در افشان ز قدح 91شمارهٔ ۲۱۳: ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ 92شمارهٔ ۲۱۴: ای بنده بالای تو سرو آزاد 93شمارهٔ ۲۱۵: این چرخ سراسیمه بیفایده گرد 94شمارهٔ ۲۱۶: آن بت که بر او غیرت مه می باشد 95شمارهٔ ۲۱۷: آن بت که دمی جفا فراموش نکرد 96شمارهٔ ۲۱۸: آنرا که دماغ و عقل باهش باشد 97شمارهٔ ۲۱۹: اسباب سعادات مرا مجتمع اند 98شمارهٔ ۲۲۰: آنها که چو شانه بر سران میتازند 99شمارهٔ ۲۲۱: آن سبزه که گرد لعل کانی گردد 100شمارهٔ ۲۲۲: آن دل که بر او مهر تو تابان باشد 101شمارهٔ ۲۲۳: اسبی که مرا میر شرفشه بخشید 102شمارهٔ ۲۲۴: اجرام فلک دور بکام تو کنند 103شمارهٔ ۲۲۵: از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد 104شمارهٔ ۲۲۶: الچی ز من ار نرد پیاپی ببرد 105شمارهٔ ۲۲۷: آنرا که زر و سیم بد ار زیز نماند 106شمارهٔ ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد 107شمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد 108شمارهٔ ۲۳۰: ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید 109شمارهٔ ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند 110شمارهٔ ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند 111شمارهٔ ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود 112شمارهٔ ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید 113شمارهٔ ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود 114شمارهٔ ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود 115شمارهٔ ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود 116شمارهٔ ۲۳۸: ایدل فلکت گر چه زبون میدارد 117شمارهٔ ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند 118شمارهٔ ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد 119شمارهٔ ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد 120شمارهٔ ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد 121شمارهٔ ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد 122شمارهٔ ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد 123شمارهٔ ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند 124شمارهٔ ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود 125شمارهٔ ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد 126شمارهٔ ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود 127شمارهٔ ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود 128شمارهٔ ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد 129شمارهٔ ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند 130شمارهٔ ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود 131شمارهٔ ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید 132شمارهٔ ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود 133شمارهٔ ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود 134شمارهٔ ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود 135شمارهٔ ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد 136شمارهٔ ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید 137شمارهٔ ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد 138شمارهٔ ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد 139شمارهٔ ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود 140شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 141شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 142شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 143شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 144شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 145شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 146شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 147شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 148شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 149شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 150شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 151شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 152شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 153شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 154شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 155شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 156شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 157شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 158شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 159شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 160شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 161شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 162شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 163شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 164شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 165شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 166شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 167شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 168شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 169شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 170شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 171شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 172شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 173شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 174شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 175شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 176شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 177شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 178شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 179شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 180شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 181شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 182شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 183شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 184شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 185شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 186شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 187شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 188شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 189شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 190شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 191شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 192شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 193شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 194شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 195شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 196شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 197شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 198شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 199شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 200شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 201شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 202شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 203شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 204شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 205شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 206شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 207شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 208شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 209شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 210شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 211شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 212شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 213شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 214شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 215شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 216شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 217شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 218شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 219شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 220شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 221شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 222شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 223شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 224شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 225شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 226شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 227شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 228شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 229شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 230شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 231شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 232شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 233شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 234شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 235شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 236شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 237شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 238شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 239شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 240شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 241شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 242شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 243شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 244شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 245شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 246شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 247شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 248شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 249شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 250شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 251شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 252شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 253شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 254شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 255شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 256شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 257شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 258شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 259شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 260شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 261شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 262شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...263شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 264شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 265شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 266شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 267شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 268شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 269شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 270شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 271شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 272شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 273شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 274شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 275شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 276شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 277شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 278شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 279شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 280شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 281شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 282شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 283شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 284شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 285شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 286شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 287شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 288شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 289شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 290شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 291شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 292شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 293شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 294شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 295شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...296شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 297شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 298شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 299شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 300شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 301شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 302شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 303شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 304شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 305شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 306شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 307شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 308شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 309شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 310شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 311شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 312شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 313شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 314شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 315شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...316شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 317شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 318شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 319شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 320شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 321شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 322شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 323شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 324شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 325شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 326شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 327شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 328شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 329شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 330شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 331شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 332شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 333شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 334شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 335شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 336شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 337شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 338شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 339شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 340شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 341شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 342شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 343شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 344شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 345شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 346شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 347شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 348شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 349شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 350شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 351شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 352شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 353شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 354شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 355شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 356شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 357شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 358شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 359شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 360شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 361شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 362شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 363شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 364شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 365شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 366شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 367شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 368شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 369شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 370شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 371شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 372شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 373شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 374شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 375شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 376شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 377شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 378شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 379شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 380شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 381شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 382شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 383شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 384شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 385شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 386شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 387شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 388شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 389شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 390شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 391شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 392شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 393شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 394شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 395شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 396شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 397شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 398شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 399شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 400شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 401شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 402شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 403شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 404شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 405شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...406شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 407شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 408شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 409شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 410شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 411شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 412شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 413شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 414شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 415شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 416شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 417شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 418شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 419شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 420شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 421شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 422شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 423شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 424شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 425شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 426شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 427شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 428شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 429شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 430شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 431شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 432شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 433شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 434شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 435شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 436شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 437شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 438شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 439شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 440شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 441شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 442شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 443شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 444شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 445شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 446شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 447شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 448شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 449شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 450شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 451شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 452شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 453شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 454شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 455شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 456شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 457شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 458شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 459شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 460شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 461شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 462شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 463شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 464شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 465شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 466شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 467شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 468شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 469شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 470شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 471شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 472شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 473شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 474شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 475شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 476شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 477شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 478شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 479شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 480شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 481شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 482شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 483شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 484شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 485شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 486شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 487شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 488شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 489شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 490شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 491شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 492شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 493شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 494شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 495شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 496شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 497شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 498شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 499شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 500شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 501شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 502شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 503شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 504شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 505شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 506شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 507شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ