به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۱۳۳: در کارگه وجود هر نقش که هست

1840عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در کارگه وجود هر نقش که هست
نقاش الست بیتو آن نقش ببست
در حیرتم از حال تو تا خود تو که ئی
نی بیتو بود کار و نه کاریت به دست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۳۲: نقش عیادت ار چه بصورت عبادتست 2شمارهٔ ۱۳۳: در کارگه وجود هر نقش که هست 3شمارهٔ ۱۳۴: گفتم نخورم باده که کاری نه نکوست 4شمارهٔ ۱۳۵: در وحدت کاینات آنرا که شکیست 5شمارهٔ ۱۳۶: هر کو بسعادتی رسد روزی بیست 6شمارهٔ ۱۳۷: گر هر چه کند بنده بتقدیر خداست 7شمارهٔ ۱۳۸: در راه یقین مرد درنگی هیچست 8شمارهٔ ۱۳۹: مائیم و می ناب و بتی خوب سرشت 9شمارهٔ ۱۴۰: هر کو دهنت ای بت جانی دیدست 10شمارهٔ ۱۴۱: حاصل چه از این که صورت خواجه نکوس ...11شمارهٔ ۱۴۲: می از شر و شور و عربده خالی نیست 12شمارهٔ ۱۴۳: سید پسرا روی تو ماه ختن است 13شمارهٔ ۱۴۴: دیوانه دلم که میل طبعش بهواست 14شمارهٔ ۱۴۵: چون باد صبا غنچه گلرا بشکافت 15شمارهٔ ۱۴۶: در خاطرم این لطیف مصراع گذشت 16شمارهٔ ۱۴۷: صاحب نظری خوش سخنی فرمودست 17شمارهٔ ۱۴۸: هر چیز که در ازل بدان فرمان نیست 18شمارهٔ ۱۴۹: دی گفت یکی که داشت با من دل راست 19شمارهٔ ۱۵۰: گردون که سوی سفله و دونش نظرست 20شمارهٔ ۱۵۱: هر روز ترا بمن گمانی دگرست 21شمارهٔ ۱۵۲: گفتم دل من گر چه که غرق خونست 22شمارهٔ ۱۵۳: در عهد تو گلزار ثنا مدروس است 23شمارهٔ ۱۵۴: سلطان گل ار چه با بسی برگ و نواست 24شمارهٔ ۱۵۵: گیرم که بصد رسید عمریکه تر است 25شمارهٔ ۱۵۶: خوش باش دمی که زندگانی باقیست 26شمارهٔ ۱۵۷: در روضه جان تاره نباتی خضرست 27شمارهٔ ۱۵۸: دی ابن یمین صبحدمی جام بدست 28شمارهٔ ۱۵۹: دل شاد بروی دلستان خضرست 29شمارهٔ ۱۶۰: زلف تو که سرگشته بکردار منست 30شمارهٔ ۱۶۱: رفتی و شکیب از دل عشاق برفت 31شمارهٔ ۱۶۲: هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت 32شمارهٔ ۱۶۳: یک غم نبود کز تو نصیب ما نیست 33شمارهٔ ۱۶۴: عشاق ترا امید بهر وزی نیست 34شمارهٔ ۱۶۵: نیلوفر تر بر سر آبت چه خوشست 35شمارهٔ ۱۶۶: گل کز زرسا و خرده ئی چند اندوخت 36شمارهٔ ۱۶۷: روی تو و ماه آسمان هر دو یکیست 37شمارهٔ ۱۶۸: عشق لب و دندان چو لعل و گهرت 38شمارهٔ ۱۶۹: گر کار تو نیکست بتدبیر تو نیست 39شمارهٔ ۱۷۰: چون چشم خوشت نرگس اگر رنجورست 40شمارهٔ ۱۷۱: لعلت صدفی پر گهر مخزونست 41شمارهٔ ۱۷۲: در باغ جمالت ای بت عشوه پرست 42شمارهٔ ۱۷۳: جانا لب میگون تو روح ما نیست 43شمارهٔ ۱۷۴: راحت ز طبیعت جهان مهجورست 44شمارهٔ ۱۷۵: هر کس که ره و رسم جهان نیک شناخت 45شمارهٔ ۱۷۶: جانرا بزر ارنگه توانستی داشت 46شمارهٔ ۱۷۷: کس تیغ چو پهلوان ایران نزدست 47شمارهٔ ۱۷۸: معنیت چو آنجا بگذارد صورت 48شمارهٔ ۱۷۹: در پای دلت گر ز هوس خاری نیست 49شمارهٔ ۱۸۰: هر ذره که موجود شد از مغز و ز پوس ...50شمارهٔ ۱۸۱: وقت طرب و مستی هشیارانست 51شمارهٔ ۱۸۲: هر کس که از این عالم فانی بگذشت 52شمارهٔ ۱۸۳: خرم دل آنک بر صبوحی آموخت 53شمارهٔ ۱۸۴: چون از نظرم سرو سمنبر بگذشت 54شمارهٔ ۱۸۵: جانا رخ تو ماه زر افشان منست 55شمارهٔ ۱۸۶: چشم تو بساحری ز هاروت بهست 56شمارهٔ ۱۸۷: در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست 57شمارهٔ ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست 58شمارهٔ ۱۸۹: من رفتم و یادگار جانم بر تست 59شمارهٔ ۱۹۰: هستم صنما ز مهر روی چو مهت 60شمارهٔ ۱۹۱: جان برخی آن پسته شکر شکنت 61شمارهٔ ۱۹۲: وصف قدوخد گر طلبد کس ز منت 62شمارهٔ ۱۹۳: دل بسته آن طره عنبر شکنست 63شمارهٔ ۱۹۴: ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت 64شمارهٔ ۱۹۵: دل در سر زلفین بتان نتوان بست 65شمارهٔ ۱۹۶: دی خسرو سیاره چو با شام نشست 66شمارهٔ ۱۹۷: گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست 67شمارهٔ ۱۹۸: با ما غضب حیدری از حد بگذشت 68شمارهٔ ۱۹۹: قدت ز صنوبری که برخاست بهست 69شمارهٔ ۲۰۰: خطی که ز رویت ای پریوش برخاست 70شمارهٔ ۲۰۱: گفتم که چرا از شکرت رست نبات 71شمارهٔ ۲۰۲: زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست 72شمارهٔ ۲۰۳: من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست 73شمارهٔ ۲۰۴: نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست 74شمارهٔ ۲۰۵: خطی که ز روی آن سمنبر برخاست 75شمارهٔ ۲۰۶: کس همچو من ار گهر توانستی سفت 76شمارهٔ ۲۰۷: شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست 77شمارهٔ ۲۰۸: ای بخت جوان بیاو در ساغر پیچ 78شمارهٔ ۲۰۹: ای دیده دلم از تو زیانها بر هیچ 79شمارهٔ ۲۱۰: هر زن که ز عشقبازی آری بنکاح 80شمارهٔ ۲۱۱: ای شکر گفتار تو سرمایه روح 81شمارهٔ ۲۱۲: جان تازه کند لعل در افشان ز قدح 82شمارهٔ ۲۱۳: ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ 83شمارهٔ ۲۱۴: ای بنده بالای تو سرو آزاد 84شمارهٔ ۲۱۵: این چرخ سراسیمه بیفایده گرد 85شمارهٔ ۲۱۶: آن بت که بر او غیرت مه می باشد 86شمارهٔ ۲۱۷: آن بت که دمی جفا فراموش نکرد 87شمارهٔ ۲۱۸: آنرا که دماغ و عقل باهش باشد 88شمارهٔ ۲۱۹: اسباب سعادات مرا مجتمع اند 89شمارهٔ ۲۲۰: آنها که چو شانه بر سران میتازند 90شمارهٔ ۲۲۱: آن سبزه که گرد لعل کانی گردد 91شمارهٔ ۲۲۲: آن دل که بر او مهر تو تابان باشد 92شمارهٔ ۲۲۳: اسبی که مرا میر شرفشه بخشید 93شمارهٔ ۲۲۴: اجرام فلک دور بکام تو کنند 94شمارهٔ ۲۲۵: از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد 95شمارهٔ ۲۲۶: الچی ز من ار نرد پیاپی ببرد 96شمارهٔ ۲۲۷: آنرا که زر و سیم بد ار زیز نماند 97شمارهٔ ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد 98شمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد 99شمارهٔ ۲۳۰: ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید 100شمارهٔ ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند 101شمارهٔ ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند 102شمارهٔ ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود 103شمارهٔ ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید 104شمارهٔ ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود 105شمارهٔ ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود 106شمارهٔ ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود 107شمارهٔ ۲۳۸: ایدل فلکت گر چه زبون میدارد 108شمارهٔ ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند 109شمارهٔ ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد 110شمارهٔ ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد 111شمارهٔ ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد 112شمارهٔ ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد 113شمارهٔ ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد 114شمارهٔ ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند 115شمارهٔ ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود 116شمارهٔ ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد 117شمارهٔ ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود 118شمارهٔ ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود 119شمارهٔ ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد 120شمارهٔ ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند 121شمارهٔ ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود 122شمارهٔ ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید 123شمارهٔ ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود 124شمارهٔ ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود 125شمارهٔ ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود 126شمارهٔ ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد 127شمارهٔ ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید 128شمارهٔ ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد 129شمارهٔ ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد 130شمارهٔ ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود 131شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 132شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 133شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 134شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 135شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 136شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 137شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 138شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 139شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 140شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 141شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 142شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 143شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 144شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 145شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 146شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 147شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 148شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 149شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 150شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 151شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 152شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 153شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 154شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 155شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 156شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 157شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 158شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 159شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 160شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 161شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 162شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 163شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 164شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 165شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 166شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 167شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 168شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 169شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 170شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 171شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 172شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 173شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 174شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 175شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 176شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 177شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 178شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 179شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 180شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 181شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 182شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 183شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 184شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 185شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 186شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 187شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 188شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 189شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 190شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 191شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 192شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 193شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 194شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 195شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 196شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 197شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 198شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 199شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 200شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 201شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 202شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 203شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 204شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 205شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 206شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 207شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 208شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 209شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 210شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 211شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 212شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 213شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 214شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 215شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 216شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 217شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 218شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 219شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 220شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 221شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 222شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 223شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 224شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 225شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 226شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 227شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 228شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 229شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 230شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 231شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 232شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 233شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 234شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 235شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 236شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 237شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 238شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 239شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 240شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 241شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 242شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 243شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 244شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 245شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 246شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 247شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 248شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 249شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 250شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 251شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 252شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 253شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...254شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 255شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 256شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 257شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 258شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 259شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 260شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 261شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 262شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 263شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 264شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 265شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 266شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 267شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 268شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 269شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 270شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 271شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 272شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 273شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 274شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 275شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 276شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 277شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 278شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 279شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 280شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 281شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 282شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 283شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 284شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 285شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 286شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...287شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 288شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 289شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 290شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 291شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 292شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 293شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 294شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 295شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 296شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 297شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 298شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 299شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 300شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 301شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 302شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 303شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 304شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 305شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 306شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...307شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 308شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 309شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 310شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 311شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 312شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 313شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 314شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 315شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 316شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 317شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 318شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 319شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 320شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 321شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 322شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 323شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 324شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 325شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 326شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 327شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 328شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 329شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 330شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 331شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 332شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 333شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 334شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 335شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 336شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 337شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 338شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 339شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 340شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 341شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 342شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 343شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 344شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 345شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 346شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 347شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 348شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 349شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 350شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 351شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 352شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 353شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 354شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 355شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 356شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 357شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 358شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 359شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 360شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 361شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 362شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 363شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 364شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 365شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 366شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 367شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 368شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 369شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 370شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 371شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 372شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 373شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 374شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 375شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 376شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 377شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 378شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 379شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 380شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 381شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 382شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 383شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 384شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 385شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 386شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 387شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 388شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 389شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 390شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 391شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 392شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 393شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 394شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 395شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 396شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...397شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 398شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 399شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 400شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 401شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 402شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 403شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 404شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 405شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 406شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 407شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 408شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 409شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 410شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 411شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 412شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 413شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 414شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 415شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 416شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 417شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 418شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 419شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 420شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 421شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 422شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 423شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 424شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 425شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 426شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 427شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 428شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 429شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 430شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 431شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 432شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 433شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 434شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 435شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 436شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 437شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 438شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 439شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 440شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 441شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 442شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 443شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 444شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 445شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 446شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 447شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 448شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 449شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 450شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 451شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 452شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 453شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 454شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 455شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 456شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 457شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 458شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 459شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 460شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 461شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 462شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 463شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 464شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 465شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 466شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 467شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 468شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 469شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 470شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 471شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 472شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 473شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 474شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 475شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 476شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 477شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 478شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 479شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 480شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 481شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 482شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 483شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 484شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 485شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 486شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 487شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 488شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 489شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 490شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 491شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 492شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 493شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 494شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 495شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 496شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 497شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 498شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ