به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

ابن یمین

ابن یمینرباعی هاشمارهٔ ۴۲: آمد ز خرابات بتم مست و خراب

1880عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آمد ز خرابات بتم مست و خراب
بر گرد گل از کلاله صد حلقه و تاب
یک پاره جگر گرفته در دست خضاب
در دست دگر ز خون عشاق شراب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۱: اسبی که قضا در پی او وقت شتاب 2شمارهٔ ۴۲: آمد ز خرابات بتم مست و خراب 3شمارهٔ ۴۳: جان برخی آنروز که آن در خوشاب 4شمارهٔ ۴۴: بگذار که تا بوسمت ای جانان لب 5شمارهٔ ۴۵: سیمین ز نخست آن تویا شیرین سیب 6شمارهٔ ۴۶: گفتم که شنیدم که ترا زحمت تب 7شمارهٔ ۴۷: در هجر بسی مکوش ای در خوشاب 8شمارهٔ ۴۸: ای بس که دلم در پی تحقیق شتافت 9شمارهٔ ۴۹: افسوس که عمر من ز هفتاد گذشت 10شمارهٔ ۵۰: ایدل اگر اعتقاد تو هست درست 11شمارهٔ ۵۱: افسوس که موسم جوانی بگذشت 12شمارهٔ ۵۲: ای کرده هوای مال نا پروایت 13شمارهٔ ۵۳: ایدل غم این عالم فانی هیچست 14شمارهٔ ۵۴: ای دل چو نعیم این جهانی شدنی است 15شمارهٔ ۵۵: ایدل همه عمرت این تبهکاری چیست 16شمارهٔ ۵۶: ایدل اگر آسایش جانت هوس است 17شمارهٔ ۵۷: افسوس که رفت عمر و حاصل هیچ است 18شمارهٔ ۵۸: آنکس که دلم بدو تولا کردست 19شمارهٔ ۵۹: ایعشوه دهان ترک شما کردم و رفت 20شمارهٔ ۶۰: از حکم ازل بهیچ رو مهرب نیست 21شمارهٔ ۶۱: ایدل بدو نیک اینجهانی هیچست 22شمارهٔ ۶۲: از تاب جگر دوش روانم میسوخت 23شمارهٔ ۶۳: امروز کسی که شهره در شیر دلیست 24شمارهٔ ۶۴: آن سرو سهی که جاش در چشم منست 25شمارهٔ ۶۵: از کوی تو با دل حزین باید رفت 26شمارهٔ ۶۶: انسبزه که گرد چشمه نوش تو خاست 27شمارهٔ ۶۷: آن بت که حدیث دلبری قصه اوست 28شمارهٔ ۶۸: آن زخم که بر چهره جانان منست 29شمارهٔ ۶۹: ایمظهر الطاف لطیفیت خوشست 30شمارهٔ ۷۰: ان روی چو افتاب در چشم منست 31شمارهٔ ۷۱: ایسرور عهد هر که شمشیر تو بست 32شمارهٔ ۷۲: از راحت روزگار جز نامی نیست 33شمارهٔ ۷۳: این برشده دولاب که گردد پیوست 34شمارهٔ ۷۴: از روی تو با برگ سمن فرقی نیست 35شمارهٔ ۷۵: ای آمده از جهان گزینم رویت 36شمارهٔ ۷۶: ای کرده در آفاق روان جود توصیت 37شمارهٔ ۷۷: آویختم ایجان دلکی در کویت 38شمارهٔ ۷۸: انسان نه بدینصورت و شکل انسانست 39شمارهٔ ۷۹: آن بت که سروردل و نور بصرست 40شمارهٔ ۸۰: آنکس که جهان زوست جهان خود همه اوس ...41شمارهٔ ۸۱: انکس که ازوست نیش نوشم هم ازوست 42شمارهٔ ۸۲: ایدل طلب دوست گرت عادت و خوست 43شمارهٔ ۸۳: ایدل طلب کار جهان چیزی نیست 44شمارهٔ ۸۴: آنم که فلک بنده مطواع منست 45شمارهٔ ۸۵: ایخواجه اگر سپهر دون برکشدت 46شمارهٔ ۸۶: آنمه سوی ما چون نظر سعد نداشت 47شمارهٔ ۸۷: ای لعل لبت مایه ده آبحیات 48شمارهٔ ۸۸: از لاله تر روی تو خوش رنگترست 49شمارهٔ ۸۹: ایدوست سر و پای فلک پیدا نیست 50شمارهٔ ۹۰: آنرا که دل از عشق تو کور و کر نیست 51شمارهٔ ۹۱: ایگل خجل از عارض چون نسترنت 52شمارهٔ ۹۲: ای رنگرز این خوی بدت ننگی نیست 53شمارهٔ ۹۳: ای سرمه چشم بنده خاک کویت 54شمارهٔ ۹۴: از بس که دلم با سر زلف تو نشست 55شمارهٔ ۹۵: رخسار تو آئینه دیرینه ماست 56شمارهٔ ۹۶: بیروی تو دل صبور گردد هیهات 57شمارهٔ ۹۷: بر عارض آن بت که توان تن ازوست 58شمارهٔ ۹۸: بر اوج فلک دوش چو خورشید بگشت 59شمارهٔ ۹۹: بیزحمت مشاطه رخت همچو مهست 60شمارهٔ ۱۰۰: بیوصل تو کار دل قوی با خلل است 61شمارهٔ ۱۰۱: بی خنده آن پسته شکر شکنت 62شمارهٔ ۱۰۲: با روی چو روزت بقمر حاجت نیست 63شمارهٔ ۱۰۳: بر من صنما جور تو امروزی نیست 64شمارهٔ ۱۰۴: گر حرص زیر دست و طمع زیر پای تست 65شمارهٔ ۱۰۵: دردا که گل و موسم گلزار گذشت 66شمارهٔ ۱۰۶: بیچاره دلم چو محرم راز نیافت 67شمارهٔ ۱۰۷: بگذشت حیات آنکه دلشاد بزیست 68شمارهٔ ۱۰۸: باشه که بخوبی رخش افزون ز مهست 69شمارهٔ ۱۰۹: بر چشم و دلم زغم نمی نیست که نیست 70شمارهٔ ۱۱۰: تا از چمن آن سرو خرامان بگذشت 71شمارهٔ ۱۱۱: تا سقف سپهر نیل پیکر بر پاست 72شمارهٔ ۱۱۲: تا یار بحج رفت ز ما ببریدست 73شمارهٔ ۱۱۳: تا بر مه تابانش ز عنبر قوس است 74شمارهٔ ۱۱۴: تن در غمش از هلال باریکترست 75شمارهٔ ۱۱۵: تا دیده من دید زهر خوبترت 76شمارهٔ ۱۱۶: تا آبله رخ بر رخ دلدار ز دست 77شمارهٔ ۱۱۷: تا چند کشم صد ضرر از چشم خوشت 78شمارهٔ ۱۱۸: تا رست بگرد شکرت شاخ نبات 79شمارهٔ ۱۱۹: تا روی ترا بدیدم ایعشوه پرست 80شمارهٔ ۱۲۰: تا بسته نگردد بکل ابواب حیات 81شمارهٔ ۱۲۱: برخیز سحرگه ای صبا چابک و چست 82شمارهٔ ۱۲۲: چون آکهیی نبینم از توحیدت 83شمارهٔ ۱۲۳: چون تعبیه جهانیان بسیارست 84شمارهٔ ۱۲۴: پیوسته نشان عاشقان بد نامیست 85شمارهٔ ۱۲۵: در روضه توحید اگر بارت نیست 86شمارهٔ ۱۲۶: گر دور فلک تابع فرمان تو نیست 87شمارهٔ ۱۲۷: سردار جهان خواجه که آئینش سخاست 88شمارهٔ ۱۲۸: شاها ز تو کار عالمی سامان یافت 89شمارهٔ ۱۲۹: دل شد ز پی وصل دلارام ز دست 90شمارهٔ ۱۳۰: رنگ تو بتازگی ز گلنار بهست 91شمارهٔ ۱۳۱: شیرین پسرا عزم حجازت ز چه خاست 92شمارهٔ ۱۳۲: نقش عیادت ار چه بصورت عبادتست 93شمارهٔ ۱۳۳: در کارگه وجود هر نقش که هست 94شمارهٔ ۱۳۴: گفتم نخورم باده که کاری نه نکوست 95شمارهٔ ۱۳۵: در وحدت کاینات آنرا که شکیست 96شمارهٔ ۱۳۶: هر کو بسعادتی رسد روزی بیست 97شمارهٔ ۱۳۷: گر هر چه کند بنده بتقدیر خداست 98شمارهٔ ۱۳۸: در راه یقین مرد درنگی هیچست 99شمارهٔ ۱۳۹: مائیم و می ناب و بتی خوب سرشت 100شمارهٔ ۱۴۰: هر کو دهنت ای بت جانی دیدست 101شمارهٔ ۱۴۱: حاصل چه از این که صورت خواجه نکوس ...102شمارهٔ ۱۴۲: می از شر و شور و عربده خالی نیست 103شمارهٔ ۱۴۳: سید پسرا روی تو ماه ختن است 104شمارهٔ ۱۴۴: دیوانه دلم که میل طبعش بهواست 105شمارهٔ ۱۴۵: چون باد صبا غنچه گلرا بشکافت 106شمارهٔ ۱۴۶: در خاطرم این لطیف مصراع گذشت 107شمارهٔ ۱۴۷: صاحب نظری خوش سخنی فرمودست 108شمارهٔ ۱۴۸: هر چیز که در ازل بدان فرمان نیست 109شمارهٔ ۱۴۹: دی گفت یکی که داشت با من دل راست 110شمارهٔ ۱۵۰: گردون که سوی سفله و دونش نظرست 111شمارهٔ ۱۵۱: هر روز ترا بمن گمانی دگرست 112شمارهٔ ۱۵۲: گفتم دل من گر چه که غرق خونست 113شمارهٔ ۱۵۳: در عهد تو گلزار ثنا مدروس است 114شمارهٔ ۱۵۴: سلطان گل ار چه با بسی برگ و نواست 115شمارهٔ ۱۵۵: گیرم که بصد رسید عمریکه تر است 116شمارهٔ ۱۵۶: خوش باش دمی که زندگانی باقیست 117شمارهٔ ۱۵۷: در روضه جان تاره نباتی خضرست 118شمارهٔ ۱۵۸: دی ابن یمین صبحدمی جام بدست 119شمارهٔ ۱۵۹: دل شاد بروی دلستان خضرست 120شمارهٔ ۱۶۰: زلف تو که سرگشته بکردار منست 121شمارهٔ ۱۶۱: رفتی و شکیب از دل عشاق برفت 122شمارهٔ ۱۶۲: هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت 123شمارهٔ ۱۶۳: یک غم نبود کز تو نصیب ما نیست 124شمارهٔ ۱۶۴: عشاق ترا امید بهر وزی نیست 125شمارهٔ ۱۶۵: نیلوفر تر بر سر آبت چه خوشست 126شمارهٔ ۱۶۶: گل کز زرسا و خرده ئی چند اندوخت 127شمارهٔ ۱۶۷: روی تو و ماه آسمان هر دو یکیست 128شمارهٔ ۱۶۸: عشق لب و دندان چو لعل و گهرت 129شمارهٔ ۱۶۹: گر کار تو نیکست بتدبیر تو نیست 130شمارهٔ ۱۷۰: چون چشم خوشت نرگس اگر رنجورست 131شمارهٔ ۱۷۱: لعلت صدفی پر گهر مخزونست 132شمارهٔ ۱۷۲: در باغ جمالت ای بت عشوه پرست 133شمارهٔ ۱۷۳: جانا لب میگون تو روح ما نیست 134شمارهٔ ۱۷۴: راحت ز طبیعت جهان مهجورست 135شمارهٔ ۱۷۵: هر کس که ره و رسم جهان نیک شناخت 136شمارهٔ ۱۷۶: جانرا بزر ارنگه توانستی داشت 137شمارهٔ ۱۷۷: کس تیغ چو پهلوان ایران نزدست 138شمارهٔ ۱۷۸: معنیت چو آنجا بگذارد صورت 139شمارهٔ ۱۷۹: در پای دلت گر ز هوس خاری نیست 140شمارهٔ ۱۸۰: هر ذره که موجود شد از مغز و ز پوس ...141شمارهٔ ۱۸۱: وقت طرب و مستی هشیارانست 142شمارهٔ ۱۸۲: هر کس که از این عالم فانی بگذشت 143شمارهٔ ۱۸۳: خرم دل آنک بر صبوحی آموخت 144شمارهٔ ۱۸۴: چون از نظرم سرو سمنبر بگذشت 145شمارهٔ ۱۸۵: جانا رخ تو ماه زر افشان منست 146شمارهٔ ۱۸۶: چشم تو بساحری ز هاروت بهست 147شمارهٔ ۱۸۷: در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست 148شمارهٔ ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست 149شمارهٔ ۱۸۹: من رفتم و یادگار جانم بر تست 150شمارهٔ ۱۹۰: هستم صنما ز مهر روی چو مهت 151شمارهٔ ۱۹۱: جان برخی آن پسته شکر شکنت 152شمارهٔ ۱۹۲: وصف قدوخد گر طلبد کس ز منت 153شمارهٔ ۱۹۳: دل بسته آن طره عنبر شکنست 154شمارهٔ ۱۹۴: ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت 155شمارهٔ ۱۹۵: دل در سر زلفین بتان نتوان بست 156شمارهٔ ۱۹۶: دی خسرو سیاره چو با شام نشست 157شمارهٔ ۱۹۷: گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست 158شمارهٔ ۱۹۸: با ما غضب حیدری از حد بگذشت 159شمارهٔ ۱۹۹: قدت ز صنوبری که برخاست بهست 160شمارهٔ ۲۰۰: خطی که ز رویت ای پریوش برخاست 161شمارهٔ ۲۰۱: گفتم که چرا از شکرت رست نبات 162شمارهٔ ۲۰۲: زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست 163شمارهٔ ۲۰۳: من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست 164شمارهٔ ۲۰۴: نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست 165شمارهٔ ۲۰۵: خطی که ز روی آن سمنبر برخاست 166شمارهٔ ۲۰۶: کس همچو من ار گهر توانستی سفت 167شمارهٔ ۲۰۷: شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست 168شمارهٔ ۲۰۸: ای بخت جوان بیاو در ساغر پیچ 169شمارهٔ ۲۰۹: ای دیده دلم از تو زیانها بر هیچ 170شمارهٔ ۲۱۰: هر زن که ز عشقبازی آری بنکاح 171شمارهٔ ۲۱۱: ای شکر گفتار تو سرمایه روح 172شمارهٔ ۲۱۲: جان تازه کند لعل در افشان ز قدح 173شمارهٔ ۲۱۳: ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ 174شمارهٔ ۲۱۴: ای بنده بالای تو سرو آزاد 175شمارهٔ ۲۱۵: این چرخ سراسیمه بیفایده گرد 176شمارهٔ ۲۱۶: آن بت که بر او غیرت مه می باشد 177شمارهٔ ۲۱۷: آن بت که دمی جفا فراموش نکرد 178شمارهٔ ۲۱۸: آنرا که دماغ و عقل باهش باشد 179شمارهٔ ۲۱۹: اسباب سعادات مرا مجتمع اند 180شمارهٔ ۲۲۰: آنها که چو شانه بر سران میتازند 181شمارهٔ ۲۲۱: آن سبزه که گرد لعل کانی گردد 182شمارهٔ ۲۲۲: آن دل که بر او مهر تو تابان باشد 183شمارهٔ ۲۲۳: اسبی که مرا میر شرفشه بخشید 184شمارهٔ ۲۲۴: اجرام فلک دور بکام تو کنند 185شمارهٔ ۲۲۵: از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد 186شمارهٔ ۲۲۶: الچی ز من ار نرد پیاپی ببرد 187شمارهٔ ۲۲۷: آنرا که زر و سیم بد ار زیز نماند 188شمارهٔ ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد 189شمارهٔ ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد 190شمارهٔ ۲۳۰: ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید 191شمارهٔ ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند 192شمارهٔ ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند 193شمارهٔ ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود 194شمارهٔ ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید 195شمارهٔ ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود 196شمارهٔ ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود 197شمارهٔ ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود 198شمارهٔ ۲۳۸: ایدل فلکت گر چه زبون میدارد 199شمارهٔ ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند 200شمارهٔ ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد 201شمارهٔ ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد 202شمارهٔ ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد 203شمارهٔ ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد 204شمارهٔ ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد 205شمارهٔ ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند 206شمارهٔ ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود 207شمارهٔ ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد 208شمارهٔ ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود 209شمارهٔ ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود 210شمارهٔ ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد 211شمارهٔ ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند 212شمارهٔ ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود 213شمارهٔ ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید 214شمارهٔ ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود 215شمارهٔ ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود 216شمارهٔ ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود 217شمارهٔ ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد 218شمارهٔ ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید 219شمارهٔ ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد 220شمارهٔ ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد 221شمارهٔ ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود 222شمارهٔ ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد 223شمارهٔ ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید 224شمارهٔ ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد 225شمارهٔ ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 226شمارهٔ ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد 227شمارهٔ ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد 228شمارهٔ ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید 229شمارهٔ ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید 230شمارهٔ ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید 231شمارهٔ ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند 232شمارهٔ ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید 233شمارهٔ ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد 234شمارهٔ ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند 235شمارهٔ ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود 236شمارهٔ ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود 237شمارهٔ ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد 238شمارهٔ ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد 239شمارهٔ ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود 240شمارهٔ ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد 241شمارهٔ ۲۸۱: شاها ز منت گر چه نمیآید یاد 242شمارهٔ ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد 243شمارهٔ ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود 244شمارهٔ ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد 245شمارهٔ ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید 246شمارهٔ ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد 247شمارهٔ ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد 248شمارهٔ ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند 249شمارهٔ ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند 250شمارهٔ ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد 251شمارهٔ ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند 252شمارهٔ ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند 253شمارهٔ ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد 254شمارهٔ ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید 255شمارهٔ ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد 256شمارهٔ ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد 257شمارهٔ ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد 258شمارهٔ ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود 259شمارهٔ ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد 260شمارهٔ ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود 261شمارهٔ ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید 262شمارهٔ ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد 263شمارهٔ ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون میاید 264شمارهٔ ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید 265شمارهٔ ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید 266شمارهٔ ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود 267شمارهٔ ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود 268شمارهٔ ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد 269شمارهٔ ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد 270شمارهٔ ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید 271شمارهٔ ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد 272شمارهٔ ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود 273شمارهٔ ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود 274شمارهٔ ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود 275شمارهٔ ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد 276شمارهٔ ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود 277شمارهٔ ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد 278شمارهٔ ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود 279شمارهٔ ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند 280شمارهٔ ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد 281شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد 282شمارهٔ ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد 283شمارهٔ ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند 284شمارهٔ ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید 285شمارهٔ ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد 286شمارهٔ ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد 287شمارهٔ ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد 288شمارهٔ ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند 289شمارهٔ ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد 290شمارهٔ ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود 291شمارهٔ ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند 292شمارهٔ ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد 293شمارهٔ ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود 294شمارهٔ ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد 295شمارهٔ ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند 296شمارهٔ ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید 297شمارهٔ ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود 298شمارهٔ ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود 299شمارهٔ ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود 300شمارهٔ ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود 301شمارهٔ ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد 302شمارهٔ ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد 303شمارهٔ ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد 304شمارهٔ ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد 305شمارهٔ ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد 306شمارهٔ ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید 307شمارهٔ ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد 308شمارهٔ ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد 309شمارهٔ ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند 310شمارهٔ ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر 311شمارهٔ ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر 312شمارهٔ ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار 313شمارهٔ ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار 314شمارهٔ ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر 315شمارهٔ ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور 316شمارهٔ ۳۵۶: ایدل اگرت مال شد از دست بدر 317شمارهٔ ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر 318شمارهٔ ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار 319شمارهٔ ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار 320شمارهٔ ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار 321شمارهٔ ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر 322شمارهٔ ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر 323شمارهٔ ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار 324شمارهٔ ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر 325شمارهٔ ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر 326شمارهٔ ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار 327شمارهٔ ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر 328شمارهٔ ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار 329شمارهٔ ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر 330شمارهٔ ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر 331شمارهٔ ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار 332شمارهٔ ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر 333شمارهٔ ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر 334شمارهٔ ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار 335شمارهٔ ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر 336شمارهٔ ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر 337شمارهٔ ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر 338شمارهٔ ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر 339شمارهٔ ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر 340شمارهٔ ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر 341شمارهٔ ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور 342شمارهٔ ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر 343شمارهٔ ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر 344شمارهٔ ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و ر ...345شمارهٔ ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز 346شمارهٔ ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز 347شمارهٔ ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز 348شمارهٔ ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز 349شمارهٔ ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز 350شمارهٔ ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز 351شمارهٔ ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز 352شمارهٔ ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز 353شمارهٔ ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز 354شمارهٔ ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز 355شمارهٔ ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس 356شمارهٔ ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب بترس 357شمارهٔ ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس 358شمارهٔ ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس 359شمارهٔ ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس 360شمارهٔ ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس 361شمارهٔ ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس 362شمارهٔ ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس 363شمارهٔ ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش 364شمارهٔ ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش 365شمارهٔ ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش 366شمارهٔ ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش 367شمارهٔ ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش 368شمارهٔ ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش 369شمارهٔ ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش 370شمارهٔ ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش 371شمارهٔ ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش 372شمارهٔ ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش 373شمارهٔ ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش 374شمارهٔ ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش 375شمارهٔ ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش 376شمارهٔ ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش 377شمارهٔ ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آ ...378شمارهٔ ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش 379شمارهٔ ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش 380شمارهٔ ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش 381شمارهٔ ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش 382شمارهٔ ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض 383شمارهٔ ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع 384شمارهٔ ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ 385شمارهٔ ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ 386شمارهٔ ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ 387شمارهٔ ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف 388شمارهٔ ۴۲۸: بگذر بچمن موسم گل جام بکف 389شمارهٔ ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف 390شمارهٔ ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق 391شمارهٔ ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق 392شمارهٔ ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق 393شمارهٔ ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق 394شمارهٔ ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق 395شمارهٔ ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ 396شمارهٔ ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک 397شمارهٔ ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه نن ...398شمارهٔ ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ 399شمارهٔ ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک 400شمارهٔ ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل 401شمارهٔ ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل 402شمارهٔ ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل 403شمارهٔ ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال 404شمارهٔ ۴۴۴: تا غالیه گون خال مه مهر گسل 405شمارهٔ ۴۴۵: امروز بگرما به بت مهر گسل 406شمارهٔ ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه بعقل 407شمارهٔ ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیدست ایدل 408شمارهٔ ۴۴۸: هر غم که گذشت شد بدلها همه سهل 409شمارهٔ ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل 410شمارهٔ ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم بزوال 411شمارهٔ ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال 412شمارهٔ ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل 413شمارهٔ ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال 414شمارهٔ ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل 415شمارهٔ ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل 416شمارهٔ ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال 417شمارهٔ ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل 418شمارهٔ ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان بمثل 419شمارهٔ ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند بکمال 420شمارهٔ ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال 421شمارهٔ ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال 422شمارهٔ ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال 423شمارهٔ ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل 424شمارهٔ ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل 425شمارهٔ ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال 426شمارهٔ ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال 427شمارهٔ ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم 428شمارهٔ ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم 429شمارهٔ ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام 430شمارهٔ ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم 431شمارهٔ ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم 432شمارهٔ ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم 433شمارهٔ ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم 434شمارهٔ ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم 435شمارهٔ ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم 436شمارهٔ ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام 437شمارهٔ ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم 438شمارهٔ ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم 439شمارهٔ ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم 440شمارهٔ ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم 441شمارهٔ ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم 442شمارهٔ ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم 443شمارهٔ ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم 444شمارهٔ ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم 445شمارهٔ ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم 446شمارهٔ ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم 447شمارهٔ ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم 448شمارهٔ ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم 449شمارهٔ ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام 450شمارهٔ ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام 451شمارهٔ ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم 452شمارهٔ ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم 453شمارهٔ ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام 454شمارهٔ ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم 455شمارهٔ ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم 456شمارهٔ ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم 457شمارهٔ ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم 458شمارهٔ ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم 459شمارهٔ ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام 460شمارهٔ ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم 461شمارهٔ ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم 462شمارهٔ ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم 463شمارهٔ ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم 464شمارهٔ ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم 465شمارهٔ ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم 466شمارهٔ ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام 467شمارهٔ ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم 468شمارهٔ ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم 469شمارهٔ ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم 470شمارهٔ ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم 471شمارهٔ ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم 472شمارهٔ ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم 473شمارهٔ ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم 474شمارهٔ ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام 475شمارهٔ ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم 476شمارهٔ ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم 477شمارهٔ ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم 478شمارهٔ ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم 479شمارهٔ ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم 480شمارهٔ ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم 481شمارهٔ ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم 482شمارهٔ ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم 483شمارهٔ ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام 484شمارهٔ ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان 485شمارهٔ ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن 486شمارهٔ ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان 487شمارهٔ ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جها ...488شمارهٔ ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن 489شمارهٔ ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن 490شمارهٔ ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان 491شمارهٔ ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین 492شمارهٔ ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان 493شمارهٔ ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران 494شمارهٔ ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین 495شمارهٔ ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان 496شمارهٔ ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان 497شمارهٔ ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن 498شمارهٔ ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن 499شمارهٔ ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین 500شمارهٔ ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن 501شمارهٔ ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من 502شمارهٔ ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من 503شمارهٔ ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان 504شمارهٔ ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن 505شمارهٔ ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین 506شمارهٔ ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین 507شمارهٔ ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن 508شمارهٔ ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن 509شمارهٔ ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من 510شمارهٔ ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین 511شمارهٔ ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین 512شمارهٔ ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن 513شمارهٔ ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن 514شمارهٔ ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من 515شمارهٔ ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن 516شمارهٔ ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین 517شمارهٔ ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من 518شمارهٔ ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من 519شمارهٔ ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان 520شمارهٔ ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن 521شمارهٔ ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون 522شمارهٔ ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان 523شمارهٔ ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان 524شمارهٔ ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن 525شمارهٔ ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون 526شمارهٔ ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان 527شمارهٔ ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان 528شمارهٔ ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن 529شمارهٔ ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من 530شمارهٔ ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن 531شمارهٔ ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو 532شمارهٔ ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو 533شمارهٔ ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو 534شمارهٔ ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو 535شمارهٔ ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او 536شمارهٔ ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو 537شمارهٔ ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او 538شمارهٔ ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو 539شمارهٔ ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو 540شمارهٔ ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو 541شمارهٔ ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو 542شمارهٔ ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو 543شمارهٔ ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو 544شمارهٔ ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو 545شمارهٔ ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو 546شمارهٔ ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو 547شمارهٔ ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو 548شمارهٔ ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو 549شمارهٔ ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو 550شمارهٔ ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو 551شمارهٔ ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده 552شمارهٔ ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده 553شمارهٔ ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده 554شمارهٔ ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده 555شمارهٔ ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به 556شمارهٔ ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به 557شمارهٔ ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته 558شمارهٔ ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه 559شمارهٔ ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده 560شمارهٔ ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته 561شمارهٔ ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه 562شمارهٔ ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته 563شمارهٔ ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده 564شمارهٔ ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره 565شمارهٔ ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته 566شمارهٔ ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به 567شمارهٔ ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه 568شمارهٔ ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه 569شمارهٔ ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله 570شمارهٔ ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی 571شمارهٔ ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی 572شمارهٔ ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی 573شمارهٔ ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی 574شمارهٔ ۶۱۴: آمد بعیادت برم آنسر و سهی 575شمارهٔ ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی 576شمارهٔ ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی 577شمارهٔ ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی 578شمارهٔ ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری 579شمارهٔ ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی 580شمارهٔ ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری 581شمارهٔ ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی 582شمارهٔ ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می بینی 583شمارهٔ ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای 584شمارهٔ ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی 585شمارهٔ ۶۲۵: از درد دلم اکر خبر داشته ئی 586شمارهٔ ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی 587شمارهٔ ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی 588شمارهٔ ۶۲۸: از آبحیات سبزه انگیخته ئی 589شمارهٔ ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ